Satyricon / Suicidal Angels / Fight the Fight ~ 17/10 @ Pumpehuset, Copenhagen

[atom_smasher]

Αγαπητοί εν χριστώ συνάδελφοι, χαιρετώ από την ηλιόλουστη και καταγάλανη Υπερβόρεια.
Αρχίδια. Καταχνιά και ψιλόβροχο έχουμε, αλλά το κλίμα δεν χαλάει το κλίμα στην παρέα.
Ειδικά αφού μόλις είχα επιστρέψει από τις καλοκαιρινές μου διακοπές την προηγούμενη μέρα.
Η τρελοπαρέα λοιπόν κανόνισε να πάει να δει ένα αντρίκιο λάιβ αυτή την φορά γιατί την επόμενη θα πάει να δει Anathema ή Leprous - δεν είναι ξεκάθαρο ακόμα.
Συναντηθήκαμε κάμποση ώρα πριν το λάιβ και μετά την δουλειά για μια πρώτη μάσα και μπύρα. Καθώς ξεκαθαρίζαμε τι θα κάνουμε και πότε θα πάμε μέσα αναφέρθηκε πως το πρώτο σαπορτ είναι κάτι μεταλκορ - οπότε με συνοπτικές διαδικασίες η ώρα προσέλευσής μας μετατοπίστηκε κατά 1 μπύρα μετά - μιάς και οι 2 φίλοι είναι ιδιαίτερα θερμοί οπαδοί των συμπατριωτών μας που τιμούν τα χρώματα της φανέλας με το 10. Εγώ βασικά ξέρω λίγο τους Σάτυρους που μου αρέσουν σε κάποια απ τα τελευταία τους που δεν είναι ακριβώς μπλακ και λίγο τα δικά μας τα παιδιά καθότι το θρας είναι από τα πράγματα που δεν ακούω εκτός αν με αναγκάζουν ή πρόκειται για εξαιρετικής ποιότητας.
Κατά τις 7:45 μπήκαμε στον χώρο και αφού παραδώσαμε τα μπουφάν κλπ ανεβήκαμε στον ημιόροφο του γνωστού συναυλιακού χώρου για μπύρα και συνεχίσαμε στον όροφο. Το λάιβ ήταν σολντ αουτ εδώ και μέρες οπότε αναμενόταν καμιά 600αριά νοματαίοι.

Σύντομα ξεκίνησαν οι δικοί μας μπροστά στο μισογεμάτο κοινό και εύκολα βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή. Η παρέα είχε εμπλουτιστεί με ένα ζευγάρι - μια Ιταλίδα με έναν ακόμα νότιο αγνώστου προέλευσης. Εντύπωση έκανε το μεγάλο ποσοστό γυναικών στην πρώτη γραμμή και κάμποσες κοπάναγαν τα όμορφα κεφάλια τους στους ρυθμούς των Suicidal Angels. Τα παιδιά παίξανε κανα 40λεπτο με έντονο δυναμισμό και πάθος που οδήγησε αρκετά κεφάλια - ομορφα και μή - να χτυπιούνται, κάτι το οποίο είναι σχετικά σπάνιο.
Αποχώρησαν στην ώρα τους κάτω από το χειροκρότημα των θεατών.
Στην συνέχεια είχαμε μια μικρή συζήτηση μαζί τους στο μερτς οπού βγήκαμε και γείτονες με τον τραγουδιστή τους.
Οι σατύρικον βγήκανε στην ώρα τους στο γεμάτο πλέον παμπεχουσετ και αυτό είχε σαν συνέπεια να είμαστε κάπου προς την μέση δίπλα στο μπαρ με τις μπύρες.
Ένας μέτριας ταχύτητας ηχητικός σιφούνας μας συνεπήρε για την επόμενη 1:20. Κομμάτια δεν έχω ιδέα που παίξανε αλλά ήταν διασκεδαστικοί και ελαφρώς ίβιλ. Λίγα λόγια και σεμνά (δεν κατάλαβα σχεδόν τίποτα). Ωραία περάσαμε.

[BURNIN AMBITION]

την υπογραφη σου δεν την εφαρμοζεις συχνα ολο με βλακειες μοιυ απαντας και γαμας τα παιχνιδια

[atom_smasher]

Α είναι επειδή έχω ξεχάσει το άνοιγμα! Χαχα. Κάνω έκπληξη!

[Ra Pariah]

Ποιος νικάει στα μεταξύ σας παιχνίδια; Ποστάρετε καμιά παρτίδα να χαζέψομε... Ούτως ή άλλως η μπάντα του τόπικ ούτε για το μανάβικο δεν κάνει μετά το 2004.

[atom_smasher]

Suicidal? Εμένα προσωπικά αυτό το εύπεπτο μπλακιζον ρ ν ρ μ αρέσει. Παίζει να μην είχα ακούσει προ του 2004. Ε μοιρασμένα νομίζω αποτελέσματα

[Phantom Duck]

για το πρώτο support λέει

[atom_smasher]

Ναι ε;

[Zarou City Rider]

Τους είδα κι εγώ στο Βερολίνο λίγες μέρες πριν το λαηβ της Δανίας –είχα ταξιδέψει από Πάτρα και δεν το μετάνιωσα– σε ένα επίσης γεμάτο, αλλά όχι sold-out, SO36. Το setlist της μπάντας σε όλη την περιοδεία βάραινε προς τις πιο πρόσφατες δουλειές τους (από το 2002 και μετά), κάτι που δεν με χάλασε καθόλου μιας και πριν δυο χρόνια που τους είχα δει είχαν παίξει διάφορα παλιά, οπότε με χαρά άκουσα κομμάτια που δεν είχα ξανακούσει ζωντανά. Η απόδοση της μπάντας ήταν ισοπεδωτική, δεμένο παίξιμο και ένας Frost που (έδινε την εντύπωση πως) δεν ξέρει τι σημαίνει κούραση· παίζει να μην έχασαν "νότα" κυριολεκτικά, αλλά είχαν και ψυχή. Μόνο ψεγάδι η (έτσι κι αλλιώς "πεσμένη") φωνή που από τη μέση και μετά άρχισε να κουράζεται, χωρίς φυσικά να στερεί κάτι από την πώρωση της συναυλίας. Ο ήχος επίσης καλός, όλα ακούγονταν καθαρά και ισορροπημένα. O Satyr, όπως ανέφερε και ο φίλος atom_smasher λίγομίλητος, ελαφρώς evil και πάντοτε ψυχρός όπως μας αρέσει, έδειχνε να γουστάρει καθ' όλη τη διάρκεια! Love them or hate them, live θερίζουν

Οι Suicidal Angels πολύ ευχάριστοι επίσης, βέβαια πιστεύω ότι θα βαριόμουν αν έπαιζαν παραπάνω ώρα. Παρόλα αυτά μια χαρά έπαιξαν (Gus Drux κιθαρισταράς σένιος)! Τους Fight the Fight τους έχασα διότι έφτασα λίγο καθυστερημένα στον χώρο, και ευτυχώς γιατί, απ' όσο τους είχα ακούσει από πριν, ήταν χάλια.Τα λέμε Αθήνα τον Ιανουάριο στο Fuzz!



Ό,τι βρήκα στο νετ από Βερολίνο ("Transcendental Requiem of Slaves"):

[atom_smasher]

Ωραίος. Χμ, τελικά έχουν περάσει πολλά χρόνια από το βολκανο.