2η μέρα, κατάβαση μέχρι πετρόστρουγκα.
Τα μόνα μεταφορικά μέσα
Στο γυρισμό πολλές συναντήσεις με την πανίδα της περιοχής (αγριοκάτσικα και ζαρκάδια).
Γρήγορα μπήκαμε στο υψοφοβικό κομμάτι.
Κατά τις 6 το απόγευμα, πίσω πετρόστρουγκα με άφθονο χρόνο για φαγητό, τσιπουράκι, ξεκούραση και heavy metal (!). Ναι, εκεί που άραζα αμέριμνος ξεκινάει να παίζει cirith ungol όλο το king of the dead και ακολούθησαν επιλογές από όλο το φάσμα του γραφικού 80ς χώρου... συγκινήθηκα στα 2000μ
3η μέρα με πιο χαλαρό πρόγραμμα. Τα χιλιόμετρα που απέμεναν ήταν αρκετά, αλλά μόνο κατάβαση. Χαλαρά κατά τις 9 πήραμε το μονοπάτι της επιστροφής - για καταρράκτη Κόκκινου Βράχου πρώτα και έπειτα, κάτω στο Διον για αποχώρηση.
Ο καταρράκτης έχει ύψος περίπου 20μ και καταλήγει σε μια βάθρα, ιδανική για μια τελευταία βουτιά.
Το μόνο κακό ότι είχε καμιά 20αριά άτομα (και πιτσιρίκια) και είχα ξεσυνηθίσει με τόσο κόσμο μαζεμένο ταυτόχρονα. Δεν μπορέσαμε να ηρεμήσουμε, έπεφτε και η σκιά σιγά σιγά - οπότε την κάναμε και σε κανα 45λεπτο φτάσαμε στο σημείο εκκίνησης, όπου είπαμε ένα τελευταίο αντίο στο φαράγγι.
Καβατζώβαθρα στην έξοδο του φαραγγιού, η οποία δε μαζεύει κόσμο γιατί έχει 2-3 λεπτά πορεία σε μονοπάτι.
