Βασικά αυτό.Originally Posted by KoiliaSamprela
Από κει και πέρα, θα ήθελα να κάνω ένα γενικότερο σχόλιο στον θεσμό της κριτικής και στο τι σημαίνει αυτή σήμερα. Όσοι δεν είναι μικρότεροι από τη μισή μου ηλικία, θα θυμούνται φαντάζομαι την εποχή κατά την οποία δεν υπήρχε ευρυζωνικό διαδίκτυο και επομένως όχι ευρέως και δωρεάν διαθέσιμο οτιδήποτε έχει να κάνει με μουσική, εικόνα, διάβασμα. Επομένως λοιπόν δεν υπήρχε τρόπος να έχουμε προσωπική άποψη για κάποιον δίσκο/ταινία πριν τον ακούσουμε/τη δούμε και για να την αποκτήσουμε έπρεπε να πληρώσουμε ώστε να τα αποκτήσουμε. Επειδή λοιπόν δεν ήμασταν ο γιοι του Σωκράτη και δε γινόταν να γιολάρουμε συνέχεια αγοράζοντας τα πάντα και ό,τι κάτσει, είχαμε τα περιοδικά όπου διάφοροι τύποι έγραφαν ΚΡΙΤΙΚΕΣ (αγγλιστί, REVIEWS), οπότε ανάλογα με τον εκάστοτε γράφοντα, αποφασίζαμε αν θα επενδύσουμε οικονομικά σε έναν δίσκο ή σε μια ταινία ή σε ένα βιβλίο κλπ. Προσωπικά, πριν 15-20 και βάλε χρόνια, αυτός ήταν ο τρόπος μου για να ανακαλύπτω νέα πράγματα (πέρα από συστάσεις φίλων προφανώς), πέφτοντας και σε μουφάρες πότε-πότε στην πορεία σαφώς. Αυτό λοιπόν ήταν και το αρχικό νόημα και λόγος ύπαρξης της ΚΡΙΤΙΚΗΣ.
Αυτό βέβαια σήμερα έχει προφανώς αλλάξει άρδην. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης για τις κριτικές, από τη στιγμή μάλιστα που τα πάντα είναι ελεύθερα διαθέσιμα και ο καθένας μπορεί να αποκτήσει ιδία άποψη και να το παίξει κριτικός από το blog του. Κάποιος που βρίσκει πρακτική χρησιμότητα από τη σημερινή κατάσταση είναι περισσότερο μια δισκογραφική εταιρία ή μια εταιρία παραγωγής τηλεοπτικών προϊόντων, καθώς αυτό τους δίνει τον παλμό της κοινής γνώμης και μπορεί να ελέγξει τα επόμενά βήματά τους. Για τον απλό ακροατή, τι; Κατ'εμέ, μια κριτική χρηισμεύει μόνο στο να ανακαλύψει κάποιος την ύπαρξη κάποιου πράγματος που είναι πολύ πιθανό να του αρέσει. Από κει και πέρα, κάποιος χρειάζεται 10 λεπτά για να κατεβάσει ένα άλμπουμ, ακόμη λιγότερα για να ακούσει δείγματα στο youtube, κάτι αντίστοιχο και με οτιδήποτε άλλο. Υπάρχει περίπτωση κάποιος να αρκεστεί ΜΟΝΟ στο ότι θα διαβάσει μια κριτική για κάτι και να μη δοκιμάσει από μόνος του; Δε νομίζω.
Πηγαίνοντας λοιπόν πιο πολύ στο προκείμενο. Όλοι όσοι γράφουμε εδώ έχουμε δει την 7η σεζόν (αλλιώς είμαστε μαλάκες γιατί θα σποϊλεριαστούμε) και ξέρουμε αν μας άρεσε ή όχι. Ο μαλάκας που έγραψε το κατεβατό στο fb και μετέφερε εδώ η Drumsick, τι ουσιαστικό νόημα έχει η κριτική του; Μήπως να αποτρέψει καποιον από το να δει τη σεζόν; Προφανώς και δεν υπάρχει τέτοιο θέμα για τους λόγους που ήδη αναλύσαμε. Αν συμφωνήσω μαζί του οκ, αν διαφωνώ μαζί του και έχω καυλώσει από το season finale, υπάρχει περίπτωση να ΜΟΥ ΑΛΛΑΞΕΙ ΓΝΩΜΗ; Επίσης προφανώς όχι, οπότε ποιο το νόημα; Κατ'εμέ, τίποτα άλλο από το να θρέψει το εγώ του και να πει "σας γάμησα και είστε όλοι μαλάκες όσοι διαφωνείτε μαζί μου", γιατί μου φαντάζει λίγο δύσκολο το ΗΒΟ να νιώθει το παραμικρό αεράκι στα αρχίδια του.
Και θα με ρωτήσεις φίλε ERίτη, τότε να μη γράφουμε ποτέ κανείς τη γνώμη του; Και τι θα γίνει η ανθρώπινη επικοινωνία, το ER και όλα αυτά; Σαφώς και δε λέω κάτι τέτοιο, το πρόβλημά μου είναι αρχικά το ύφος με το οποίο κάποιος προσεγγίζει να κριτικάρει κάτι. Αν έρχεσαι με ύφος χιλίων καρδιναλίων να μου πεις ότι είναι μαλάκας όποιος δε συμμερίζεται τη γνώμη σου για μια γαμημένη σειρά ή για ένα γαμημένο δίσκο και μάλιστα παραθέτεις και επιχειρήματα περί αντικειμενικότητας (ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΜΑΗΜΕΝΗ ΣΕΙΡΑ Ή ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΔΙΣΚΟ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ), μάντεψε ποιος είναι ηλίθιος εξ αρχής. Η άποψη είναι σαν την κωλοτρυπίδα και όλα αυτά, από κει και πέρα η πόλωση και η έντονη αντιπαλότητα για ένα θέμα που έχει να κάνει με ποπ κουλτούρα χωρίς άλλες προεκτάσεις, τι σκατά νόημα έχει; Δε λέω να μη συζητάμε βγάζοντας τον νερντ που κρύβουμε μέσα μας, όλο αυτό προσθέτει στην πώρωση και γαμώ. Αλλά όταν κάποιος προσπαθεί να ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ (πες το ρεαλιστικότητα, σεναριακή συνέπεια, σκηνοθεσία οτιδήποτε σκατά) πραγματικά με ξεπερνάει. Άλλος ρίχνει στον Καιάδα εξ ορισμού όλες τις superhero ταινίες γιατί είναι ποιοτικός και δεν ταιριάζουν με την αισθητική του, άλλος το τελευταίο Paradise Lost γιατί είναι butthurt από τα brutal φωνητικά, άλλος ξενερώνει από τις διαφορές με τα βιβλία, άλλος δε μπορεί να βλέπει σειρά με μέτριο ΣΙΝΕΜΑΤΟΓΚΡΑΦΙ κ.ο.κ., το πρόβλημά μου σαφώς δεν είναι αυτό από μόνο του αλλά το ότι αυτοί βγαίνουν με ύφος κατόχου της απόλυτης αλήθειας και νιώθουν ότι γαμάνε. Μάντεψε μαλάκα, δε γαμάς και στ'αρχίδια μου και αυτή είναι η μόνη απάντηση που θα πάρεις από μένα. Ναι κάποτε έπεφτα στη λούμπα να εμπλακώ στο εν λόγω τριπάκι
για κουβέντα αλλά ευτυχώς μετά από τόσα χρόνια έμαθα και δεν υπάρχει περίπτωση πια. Όταν μάθεις κι εσύ, τα λέγαμε.
