(ξανα)διάβασα όλο το θρεντ, εντάξει πολλή εμπάθεια ρε σεις, έχετε μπερδέψει την προσωπική εκτίμηση με την μουσική/τραγουδιστική αξία και μάλλον όλοι ακούγατε σκληρή και προχωρημένη μουσική από τα γενοφάσκεια ασς.
Τον θεωρώ τη σπουδαιότερη αντρική φωνή των τελευταίων 50 χρόνων σε αυτό τον τόπο και συνεχίζει να με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι σε αυτή την ηλικία συνεχίζει να μην προσέχει το όργανο καθόλου, συνεχίζει να τραγουδάει δύσκολα και δυνατά ερμηνευτικά κομμάτια και πάνω στη σκηνή πρέπει να κερδίζει κάπου 30 χρόνια στην ηλικία. Δεκτά όλα τα αρνητικά που γράφτηκαν, για χαρακτήρα (συζητήσιμα πολλά σημεία, αλλά προσωπικά δεν μπορώ να μην είμαι επιεικής μαζί του), για το στήσιμο στα λάιβ, για το μαλλί, για τα χίλια μύρια όσα.
Αλλά ο πούστης ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ. Βασικά, χθες έβγαλε το 67χρονο καυλί του και μας γάμησε τα σωθικά. Βικτώρια, Φοβάμαι, Δεν Υπάρχω, Φοινικιές, Έχω Ανάγκη, Θάλασσα στη Σκάλα/Κουρσάρος (Σοροκάδα medley) και νόμιζα πως ήμουν πάλι εκεί στην Ασπροβάλτα το '89 που τον είδα πρώτη φορά ζωντανά (ενώ ήξερα απ' έξω κι ανακατωτά δίσκους όπως Φοβάμαι/Διαίρεση/Χαιρετίσματα/Χορεύω) και έπαθα τη μουνόπλακα της ζωής μου.
Όμως, αυτό το ποστ δε θα είχε γίνει, αν χθες δεν έπαιζαν ίδιο νότα προς νότα, το παρακάτω έπος:
