ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΣΕ ΤΟΙΧΟΥΣ

[b0f0r]

σκατά κι εμετοί ;]

Ούτε σκατά, ούτε εμετοί.

Οι περισσότερες, αν όχι όλες, οι εμπειρίες μας, όλα τα βιώματα, όλα τα παθήματα που γίναν μαθήματα, τα σκατά πάνω στα οποία χτίσαμε τους εαυτούς μας, προέρχονται από ανεκπλήρωτους έρωτες, από αναμονές, από θλίψη, οργή, αδικία, από, από, από.
Η λογική που λέει σκατά και εμετούς, είναι μια επιφανειακή κατ' εμέ προσέγγιση, η οποία υποτίθεται ότι σιχτιρίζει, χωρίς να λογαριάζει όμως το πώς οι δυσκολίες γίνονται βιώματα και ατσαλώνουν τον κάθε άνθρωπο, καθιστώντας τον ανθεκτικό σε αυτές που έπονται.
Έχουμε μάθει και συνηθίσει να αφορίζουμε το "θάνατο" και να μην κατανοούμε τη δύναμή του, όσον αφορά στο τεράστιο χώρο και κίνητρο που δημιουργεί για μια νέα γέννα. Το κενό δε θα υπάρχει, αν μπεις μέσα του, έλεγε ο ποιητής.
Τα πράγματα θα ήταν πολύ στατικά αν δεν τσαλαβουτούσαμε χωρίς φόβο μέσα στα έγκατα της ψυχής μας, σε όλο αυτό το αβυσσαλέο, αδιαμόρφωτο και ανεξερεύνητο χάος μέσα μας.
Οφείλουμε θεωρώ να συνομιλούμε με τους φόβους και τις αδυναμίες μας, να κοιτάμε κατάματα τους ανεκπλήρωτους έρωτες και σε τελική ανάλυση να μάθουμε να "ευχαριστιόμαστε" βαθειά όταν παρουσιάζονται τέτοιες δυσκολίες, οι οποίες θα μας δώσουν την ευκαιρία να δημιουργήσουμε αντισώματα.






ειλικρινά χωρίς παρεξήγηση zeo, απλώς παίρνω αφορμή.
(ίσως το σχόλιό μου δεν είναι ακριβώς μια πλήρης διαφωνία στο "σκατά και εμετοί", αλλά περισσότερο μια επισήμανση)