πρώτη χρονιά εδώ και καιρό που άκουσα μπόλικη μουσική, πράγματι μετά το καλοκαίρι η φάση φέτος ήταν wtf. είχα άπειρους δίσκους που έλιωσα αλλά τελικά δε γαμάνε και τόσο (Deftones, Ignite, Korn), αλλά και πολλούς που φαίνονται ωραίοι αλλά δεν κατάφερα/ πρόλαβα/ ήμουν στο mood να τους ξεκοκκαλίσω (Car Bomb [το hype της χρονιάς], Raging Speedhorn, Helmet, Ruined Families, Everytime I Die). Μάλλον ήταν χρονιά του τεχνικού μέταλ/χάρκορ με βάση το τοπ-4 μου αλλά και car bomb - meshuggah - dillinger escape plan, καθώς και των reunion - comebacks, πράγμα που με κάνει να πιστεύω ότι έχω γεράσει και προτιμώ να ακούω παλιές αγαπημένες μπάντες με αρπαχτές παρά να ψαχτώ πραγματικά με καινούρια πράγματα. πάμε λοιπόν στους νικητές:
Candiria - While They Were Sleeping
χαλαρά ο πιο όμορφος δίσκος που άκουσα φέτος. οι candiria έπαιξαν mathcore πριν τους πάντες, και όταν έσκασε η relapse και μάζεψε το μαρούλι, αποφάσισαν να το γυρίσουν στο πιο μελωδικό, διώχνωντας και τους περισσότερους οπαδούς τους. καλά να πάθουν, γιατί το πιο τολμηρό που θα μπορούσαν να κάνουν είναι να μάθουν να γράφουν και κομμάτια εκτός από ρυθμούς, βγάζοντας δίσκαρο που μετά το breakdown θα σκάσει τζαζ με χιπχοπ φωνητικά, που στ' αρχίδια μας γενικά, αλλά είχα να ακούσω τέλειο radio-friendly ξύλο από το king for a day, fool for a lifetime. ακούστε το παρακάτω χιτ και πείτε δλδ.
Norma Jean - Polar Similar
έβγαλαν τον καλύτερο χριστιανικό δίσκο των 00s, έβγαλαν μετά μερικούς δίσκους των 2-3 τραγουδιών ο καθένας, ξέμειναν από original μέλη και να 'τοι. να πω την αλήθεια, οι norma jean είναι στο μυαλό μου με τους comeback kid γιατί έβγαλαν φοβερούς δίσκους πριν χρόνια, έκτοτε κατεβάζω ό,τι βγάζουν για τα χιτάκια (που γαμάνε) και μετά meh. ε λοιπόν δεν ξέρω τι έπαθαν αυτοί (ή εγώ) αλλά εδώ έχουμε θέμα. μισό mathcore - μισό postmetalιά με κομψό τρόπο, το έχω ακούσει καμιά 100ή φορές τον τελευταίο μήνα. θυμωμένο και φλώρικο ταυτόχρονα.
Twelve Foot Ninja - Outlier
οκ, ο συνδυασμός djent-faith no more-korn ακούγεται σκάτα, ναι, και ο πρώτος τους δίσκος παρά το hype μου έμοιαζε περισσότερο με μπλιμπλίκια πάνω από meshuggah παρά με μουσική. ε αυτό εδώ ΓΑΜΑΕΙ. πολυπαιγμένο αλλά βγάζει όρεξη - τα βίντεοκλίπ τους είναι αφιέρωμα στην τρόμπα και τα κομμάτια είναι περισσότερο χαβαλές αλλά και σοβαρά ταυτόχρονα. κι εδώ μου θυμίζουν το king for a day αλλά για τελείως διαφορετικό λόγο, πάντως πάνε γαμιώντας κι ας είναι αυστραλοί.
Zao - The Well-Intentioned Virus
disclaimer: πλέον μοιάζουν με παιδόφιλους. επίσης οι 3 δίσκοι μετά την αποχώρηση του τελευταίου original και ψυχής της μπάντας drummer είναι μούφα στην καλύτερη. όταν έβγαλαν ep με το παρακάτω κομμάτι πέρσι όμως ψάρωσα άσχημα. ok, where blood and fire bring rest και liberate te ex inferis δε βγαίνει πια, αλλά συμβιβάζομαι και με αυτό. και αυτό πιο τεχνικούρα από παλιά (τι σκάτα, δεν άκουγα prog μικρός και μου βγαίνει τώρα, ΠΟΛΥ ωραία παραγωγή και ο dan να κάνει το φίδι- εντάξει δε χρειάζομαι και κάτι άλλο για να το ποστάρω στο τοπ-4, αλήθεια θα έρθει ο πιτσιρικάς εγώ και θα μου σκάσει χριστιανικό mosh στη μάπα.
