Τα πέντε
Bölzer - Hero
Αριστοuργηματικό black/death με ΥΠΕΡΟΧΑ φωνητικά. Καμία ξενέρα με την αλλαγή στυλ, αντιθέτως. Συγκρίσεις με Mastodon δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, αφού οι μεν Mastodon είναι απλά κάτι βλάχοι, ενώ οι δε Bölzer στοχεύουν σε τελετουργικές ατμόσφαιρες, κι αυτό φαίνεται στα πάντα τους, αλλά κυρίως στα live.
Eternal Champion - The Armor Of Ire
Το χέβι μέταλ το καλό που συνεπαίρνει ακόμα και ανθρώπους που δε λιώνουν με τέτοιες μουσικές, κάτι που πετυχαίνεται, εκτός των άλλων, με τρομερά φωνητικά από αρρωστάκι που έκατσε κι έγραψε βιβλίο τύπου Lord Of The Rings (από το οποίο είναι παρμένοι και οι στίχοι), οπότε όταν λέει ότι κατεβαίνουν κάτι στρατοί από τη Χάικλαν και την Ταρσούλ και πάμε για πόλεμο, ε, κάνεις μόκο και πας για πόλεμο.
White Lung - Paradise
Μπορεί να βάλανε μελωδίες, να ρίξανε ταχύτητες και η Mish Way να πράττει σύμφωνα με την ψευδαίσθησή της ότι έχει ωραία φωνή, αλλά είναι οι γαμημένοι White Lung και είναι αδύνατον να γράψουν κομμάτι που είναι κάτι λιγότερο από τέρμα κολληματικό, πόσο μάλλον δίσκο.
Rob Zombie - The Electric Warlock Acid Witch Satanic Orgy Celebration Dispenser
Ήταν μια χρονιά που είχα πολύ διάβασμα, κούραση και μικρό παιδί στο σπίτι, και για άγνωστους προς το παρόν λόγους, αύτος ήταν ο δίσκος που έβαζα να παίξει τις περισσότερες φορές που ήθελα να ξελαμπικάρω.
Darkthrone - Arctic Thunder
'Ηταν επίσης η χρονιά που ο Fenriz έγινε δημοτικός σύμβουλος, ενώ εγώ, κάτι χώρες παραδίπλα, έκατσα να ακούσω σοβαρά Darkthrone. Το φετινό τους είναι και black metal, είναι και heavy metal, είναι και πανκ, είναι κι απ' τα καλύτερα τους για μένα.
Τα άλλα δέκα
Ignite - A War Against You
Παντοτινή αγάπη βγάζει δίσκο, πεντακόσα χρόνια μετά από εκείνο το δίσκο που είναι σίγουρα στους δέκα αγαπημένους μου έβερ. Αυτός ο δίσκος δεν είναι σαν εκείνο το δίσκο, αλλά είναι σίγουρα η ίδια μπάντα που τον είχε κυκλοφορήσει πριν πεντακόσα χρόνια.
Masked Intruder - Love And Other Stories
Οι αγαπησιάρηδες, μασκοφόροι σωτήρες του ποπ πανκ.
Korn - The Serenity Of Suffering
Βρέθηκα προ εκπλήξεως όταν άκουσα το καινούριο Korn, και ενώ είχα προσπεράσει άφοβα τους τελευταίους τρεις ή τέσσερις δίσκους τους, γιατί με πήγε πίσω στο Mods (ή το Steps ήτανε; ) στην Πάτρα, στο Tithora στη Σαντορίνη και στο Mo Better στην Αθήνα, την εποχή που οι ντιτζέη που ήξερες ότι έπαιζαν τέτοια ήταν άχαστοι και nu metal wuz life.
Agatus - The Eternalist
Για άλλους μπορεί να έχει καταντήσει αηδία το revival του παλιού ελληνικού black metal ήχου, αλλά προσωπικά το χαίρομαι. Βγήκαν πολλά γαμηστερά πράματα τέτοιου στυλ (Ithaqua, Necromancy, Disharmony κλπ.), αλλά το Agatus τα κερδάει όλα.
Expire - With Regret
Τέλειο, "σοβαρό" hardcore, που όμως εκτελεί και χρέη beatdown, χωρίς να είναι φουλ καθυστερημένο όπως οι τυπικές μπάντες για ξύλο.
Akani - Through My Darkest Infernal
Metalcore από το θέουλα Jorge Rosado των Merauder στα VOKILLZ, και κάτι Σουηδούς που δε χάνουν την ευκαιρία να βάζουν μελωδία όπου μπορούν.
Cobalt - Slow Forever
Είτε είναι black metal, είτε "black metal", είτε αποπροσανατολισμένο hardcore, οι Cobalt τού βάζουν country και Αμερικανιά και αποκτούν έντονο προσωπικό ύφος.
Vektor - Terminal Redux
Δεν τους αντέχω για πολλή ώρα, παρόλαυτα οι Vektor και οι κάθε Vektor καλύπτουν το κενό στο φάσμα της υπερτεχνικούρας, αφού δεν είναι ούτε Dream Theater, ούτε Gorguts, και εκεί βλέπω και τη χρησιμότητά τους.
Metallica - Hardwired... To Self-Destruct
Ντάξει οι Metallica είναι και τους αξίζει προσοχή. Είναι σα να βγάζει ταινιά ο Carpenter, θα αφιερώσεις χρόνο, και μόνο από σέβας τουλάχιστον. Αφού λοιπόν αφιέρωσα χρόνο στο καινούριο Metallica, μου φάνηκε μέτριο. Όταν σκέφτηκα, ότι η επιμονή των Metallica να γράφουν τόσο μεγάλα τραγούδια, μπορεί να θεωρηθεί προσωπικό στυλ ή σήμα κατατεθέν, ηρέμησα και άρχισε να μου φαίνεται καλό. Μέχρι εκεί ομως.
Like Rats - II
Τύπος απ' τους Weekend Nachos συνεχίζει να κλέβει riffs από γνωστές μπάντες (είχε ποστάρει παλιά κείμενο με λίστα τραγουδιών, τα οποία έκλεψε για τα κομμάτια του πρώτου δίσκου) και το αποτέλεσμα είναι για άλλη μια φορά σκλερό και πορωτικό κράμα death, hardcore και sludge.
Και πέντε ντόπια
Pile Of Excrements - Demo
Autopsy/ Abscess worship με σιχαμένα φωνητικά και ένα sample κλανιάς
Saboter - Mankind Is Damned
Γαμηστερό speed/heavy metal.
Ruined Families - Education
Απ' τις κορυφαίες ελληνέζικες μπάντες
Αρχή Του Τέλους - Κάθαρση
Μια φορά πρόολαβα να το ακούσω, αλλά είμαι φανμπόης
και φυσικά
Ψ.Χ. - Το Φως Το Αληθινό
Ξενέρα: Το 40 Watt Sun που είναι σαν ο Walker να παίζει σε παραλία με χίππηδες γύρω από φωτιά
