Σαφώς, αλλά αφενός παίζει ρόλο η προσωπική αγάπη κι από την άλλη, ο Payton είχε στοιχεία στο παιχνίδι του που -ακόμα τουλάχιστον- δεν έχω δει σε άλλο point guard. Πέρα από το ότι παραμένει ο μοναδικός PG που έχει ανακυρηχθεί Αμυντικός της Χρονιάς το '96, ήταν εκπληκτικός στο να καθοδηγεί/στήνει την ομάδα, ήταν Iron Man έχοντας χάσει ελάχιστα παιχνίδια στην καριέρα του από τραυματισμούς, μπορούσε να τσακίσει το ηθικό μιας ολόκληρης ομάδας και να υποστηρίξει τα λόγια του με το παιχνίδι του. Και οι μ.ο στο σκοράρισμα από το '95 κι έπειτα άρχισαν να ανεβαίνουν χωρίς σταματημό.
Αν οι Sonics έπαιρναν σοβαρούς ψηλούς κι όχι τον Vin Baker, τον Ervin -no Magic- Johnson ή τον Jim McIlvane, θα είχαν ένα δαχτυλίδι σίγουρα κάπου στα τέλη του '90. Αν είχαν δηλαδή τον Kemp ζευγάρι με τον Ewing ακμαίο κι όχι όπως τον απέκτησαν λίγο πριν τη σύνταξη.
Έχω δει PG's με καλύτερη ντρίπλα, ΠΟΛΥ καλύτερο σουτ, καλύτερη τεχνική και ενδεχομένως μεγαλύτερο ένστικτο ως σκόρερ. ΚΑΝΕΝΑΣ τους δεν ήταν πιο γρήγορος, πιο έξυπνος, πιο up to the challenge και καλύτερος Point Guard συνολικά. Όσο κι αν δεν τον χώνεψα ποτέ, θεωρώ δεύτερο καλύτερο τον Stockton.
