Σάββατο 6.15 εγερτήριο, καφές, πρωινό και συνέχεια για να συναντήσουμε το Δία. Ο άνεμος χειροτέρεψε αισθητά κατά τη διάρκεια της νύχτας και το κρύο ήταν τσουχτερό για 18 Ιουλίου.


Ακουλουθούν άλλα 2km έντονης ανάβασης μέχρι τον αυχένα κατά μήκος του "δρόμου" (κάτι ανάμεσα σε δρόμο και μονοπάτι) που κάνει το γύρο του αγίου Αντωνίου. Στο τέλος, όπου και συναντιούνται τα μονοπάτια για τις κορυφές, τελειώνει και το δύσκολο από άποψη φυσικής κατάστασης, τμήμα της διαδρομής. Έχοντας περάσει τα 2700m υψομέτρου, δε μένει και πολύ ανηφόρα ακόμη. Ακολουθούν λίγες χιλιάδες μέτρα ανάμεσα στις ράχες και τα αλπικά λειβάδια, χωρίς έντονες κλίσεις. Εκεί πετύχαμε και τα πρώτα χιόνια.


Αφήσαμε την κορυφή "σκολιό" στα αριστερά μας (στο φόντο της φωτογραφίας) και μετά από σύντομη και εύκολη πορεία καταλήξαμε στη "σκάλα" όπου συναντήσαμε τα μονοπάτια από Λιτόχωρο και είναι κομβικό σημείο για την εκκίνηση της ανάβασης προς Μύτικα.




Μετά από αυτό αρχίζουν τα δύσκολα. Προσωπικά, έχω και ένα θέμα με την υψοφοβία, αλλά πώς θα ξεπεράσεις τους φόβους σου αν δεν τους αντιμετωπίσεις? Τεσπα, από τη σκάλα, ξεκινάει ένα 45λεπτο τουλάχιστο, αρκετά δύσκολου επιπέδου, με πολλά σημεία όπου απαιτείται κανονική αναρρίχηση/καταρρίχηση, όχι με την καλύτερη θέα για άτομα με τέτοιου είδους φοβίες ... Κάπου εκεί πάλευα με τους φόβους και την αδρεναλίνη, γι'αυτό δεν έχω και ιδιαίτερα πολλές φωτογραφίες από τα δύσκολα σημεία. Κάποιες ενδεικτικές από το ανέβασμα και το κατέβασμα.


(απέναντι ο στόχος)


και τώρα τα δύσκολα...






(ναι, από εκεί κάτω ανεβήκαμε )






Τελικά, κατάφερα να φτάσω στα 2900m περίπου. Αφού πέρασα τον τελευταίο αυχένα (στην πρώτη μύτη του Μύτικα) και είδα φάτσα απέναντι την ψηλότερη μύτη. Απελπίστικα, όταν έπρεπε να πιαστώ από ένα συρματόσχοινο για να περάσω την τελευταία ράχη με δεξιά και αριστερά χαοτικούς γκρεμούς, οπότε πήρα το (δύσκολο) δρόμο της επιστροφής. Ήθελα να συναντήσω το Δία, αλλά τελικά κατάφερα να γαργαλίσω λίγο τα φρύδια του. Κάτι είναι κι αυτό.
Πίσω στη σκάλα, μέχρι να πέσει η αδρεναλίνη. Για τις επόμενες ώρες ένιωθα σα να πήρα κόκα.




Ξεκούραση στο καταφύγιο και πάλι κάτω στα συνηθισμένα.


bye, Όλυμπος (για την ώρα)...