Το χειρότερο είναι να σου πέφτουν τα δόντια σα στραγάλια, χωρις να χουν χαλάσει ή κάτι, μιας και δεν συγκρατούνται πλέον από το οστό.
Τα ενδιάμεσα στάδια είναι έντονη αιμοραγία των ούλων (αν και όσο τείνει προς τη χειρότερη φάση, δλδ όσο προχωράει προς το οστό που συγκρατεί το δόντι, η αιμοραγία σταματάει - κλασσική λάθος θεώρηση των ασθενών ότι "πέρασε"). Πόνος κλπ δεν υπάρχει, τουλάχιστον μέχρι το σημείο που έφθασα και ο ντοκ δεν ειπε κάτι σχετικό.