Μάλλον κάπως παιδική είναι η διατύπωση που χρησιμοποιείς εσύ παραπάνω. Δεν λέω οτι τα εκλογικά ποσοστά είναι αξιόπιστος δείκτης επιδοκιμασίας σε αναμφισβήτητα "σωστές" ή "λάθος" πολιτικές προτάσεις.
Με αυτή τη λογική σε αυτόν τον τόπο η Δεξιά διαχρονικά θα είχε πάντα δίκιο.
Αυτό που λέω είναι οτι το πολιτικό τίποτα του Ποταμιού, και η σκατανθρωπιά των Ναζί, σου ρίχνουν στα αυτιά και εσύ (οχι εσυ προσωπικα) είσαι απροβλημάτιστος και ικανοποιημένος
Το ζουμί είναι σε αυτό που περιγράφεις στις 3 πρώτες προτάσεις. Και προφανώς ο φόβος της διάσπασης είναι αυτός που τους καθηλώνει μονίμως σε μια θέση παρατηρητή. Ωστόσο είναι καιρός να δουν πραγματικά τι είναι πιο χρήσιμο για τον λαό. Ένα συμπαγές ΚΚ στο σκρίνιο να το βλέπουμε και να το χαιρόμαστε και να λέμε "τι κάλα που ήταν τότε", ή μια δύναμη που θα είναι σίγουρη για τον εαυτό της και θα παίρνει και τα ρίσκα των προσπαθειών της για μια συγκροτημένη πρόταση διακυβέρνησης;
Από την ικανοποίηση για το "ηρωικό" 5,4% μέχρι την "λαϊκή εξουσία", θα πρέπει να αντιληφθούν οτι υπάρχει αύθονος χώρος δράσης και συμπόρευσης με άλλους, που σίγουρα θα έχει και παγίδες.
Εκτός αν όλοι οι άλλοι προχωράνε έχοντας συμφωνήσει με υπερβατικές δυνάμεις οτι δε θα υποστούν συνέπειες για τίποτα.
