προφανώς το ΚΚΕ κρατώντας αυτή τη στάση απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ πετυχαίνει το αντίθετο από αυτό που νομίζει (?), δηλαδή χάνει ψηφορφόρους, οι οποίοι αν είχαν πειστεί ότι έχει τη διάθεση να συνεργαστεί μπορεί να το στήριζαν αντί να το ρίξουν στον έναν από τους δύο πόλους.
το ερωτηματικό μετά το "νομίζει" είναι γιατί θεωρώ ότι το ξέρει αλλά επιμένει να παραμένει ένα συστημικό κόμμα το οποίο συμπληρώνει τη δεξιά, τιμώντας τις συμφωνίες του παρελθόντος...
Rock or Nothing
O Raven Lord έχει δίκιο και αποδεικνύεται πετρίτρανα από την επιτυχημένη καμπάνια Καμμένου. Το κλείσιμο ματιού στο "Αλέξη, ξεκόλλα" εκτίναξε τους ΑΝΕΛ από το 3 στο 5. Κατά γενική ομολογία αν το ΚΚΕ είχε ανοιχτή γραμμή σύγκρουσης και πρόταση διακυβέρνησης τα τελευταία χρόνια θα βρισκόταν σε πολύ καλύτερα ποσοστά.
Αυτά ωστόσο δεν αλλάζουν και βασικές αρχές πολιτικής ηγεμονίας. Το ΚΚΕ στην παρούσα κυβέρνηση θα ήταν διακοσμητικό, ακριβώς όπως η ΔΗΜΑΡ στο προηγούμενο σχήμα. Η κεντρική πολιτική γραμμή για τη διαχείριση του χρέους είναι προαποφασισμένη με τις Βρυξέλλες εδώ και καιρό και περιλαμβάνει μερικό κούρεμα χρέους με αντάλλαγμα καμία συζήτηση για grexit και τίποτα περισσότερο (ας μην κοροϊδευόμαστε τώρα) και κανενός τύπου έλεγχος στο τι και πώς θα διαπραγματευτεί ο Βαρουφάκης δε θα μπορούσε να γίνει.
Δεν μου αρέσουν πολύ οι συγκρίσεις με το παρελθόν, ποιος είναι νέο ΠΑΣΟΚ, ποιος είναι πιο δεξιός από τη ΝΔ κλπ. Πάρτε όμως και την ανάμνηση μιας εποχής που το ΚΚΕ χαιρέτιζε τη νίκη μιας ριζοσπαστικής σοσιαλιστικής δύναμης.
![]()
"Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -
Lord Lucifer Morningstar
"Καλό ταξίδι Ντέζο... Μπορεί πλέον να έγινες "Τέζος" αλλά η εκδίκηση είναι κοντά... Τον ξέρω τον πούστη που σου προσέφερε φόλα... Ούτε πινακίδες δεν έχει στα κωλάμαξά του... Και έχει και κληρονόμες δυο αγελάδες κόρες... Θα μου το πληρώσει.. Να μου φιλήσεις τη μαμά Ντέζη και το φίλο Αρμάν..."
Αν και κατα καιρούς εδώ μέσα έχω γράψει αρκετά εναντίον των πρακτικών του ΚΚΕ, (και όχι απέναντι στη βασική του θεωρητική προσέγγιση) η κριτική μου πάντα ήταν εξ' αριστερών. Το ίδιο συμβαίνει και με τα παρακάτω:
Η δική μου κριτική στην παρούσα φάση, δεν είναι τόσο γιατί το ΚΚΕ δεν συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ
(αν και σε τέτοια περίπτωση εγώ δεν πιστεύω οτι θα λειτουργούσε σαν άλλη μια διακοσμητική ΔΗΜΑΡ. Μια τέτοια παραδοχή, θα έλεγε οτι νομοτελειακά οι "κόκκινες γραμμές" του Καμμένου -για τα εθνικά θέματα φερ'ειπείν, ή για τους μετανάστες- ισοδυναμούν και έχουν την ίδια προοδευτικότητα και επι της ουσίας την ίδια κοινωνική επίδραση με τις πιθανές αντίστοιχες του ΚΚΕ. Αν κάτι τέτοιο δεν υποτιμά ανοιχτά την ιδεολογική ιδιαιτερότητα που μπορεί να προσφέρει το ΚΚΕ, τότε τι κάνει; ).
Προσωπικά εστιάζω και εξοργίζομαι με τον συσχετισμό της δύναμης του ΚΚΕ ως προς τα ποσοστά των φασιστών, και τον αποκλεισμό της συνεργασίας του ΚΚΕ με άλλες εξωκοινοβουλευτικές αντικαπιταλιστικές δυνάμεις, στη βάση ενός άμεσου πολιτικού προγράμματος και όχι στη λογική οτι εμεις δεν κουνάμε ρούπι απ τις θέσεις μας αν δεν έλθει πρώτα η "λαϊκή εξουσία".
Για το πρώτο, ειλικρινά τρελαίνομαι με το οτι το ΚΚΕ φαίνεται να πείθει λιγότερο απο τους φασίστες με βάση την απεικόνιση σε εκλογικά ποσοστά, αλλα ουσιαστικά και στην ίδια την κοινωνία. Ναι, λαμβάνω υπόψιν τους χίλιους δυο παράγοντες εκφασισμού της κοινωνίας. Ναι, λαμβάνω υπόψιν, ακόμη και αυτό που έλεγα σε ένα προηγούμενο ποστ, οτι σε αυτή τη χώρα η ιδεολογική αφετηρία ξεκινά κατα βάση απο την διαχρονικά δεξιά πραγμάτωση του ελληνικού κράτους, και ενδεχομένως να χρειάζεται κανείς να διανύσει μεγαλύτερη "απόσταση" για να συναντήσει πραγματικά την Αριστερά. Αλλα και πάλι: Όταν το μήνυμα που έχεις να επικοινωνήσεις είναι τόσο ποιοτικά ανώτερο, τόσο εξαιρετικά πιο ανθρώπινο και τίμιο, και βλέπεις τους Ναζί να κερδίζουν μεγαλύτερο ποσοστό της κοινωνίας με το μέρος τους, τότε το πρόβλημα δεν το έχει το μήνυμα, αλλά εσύ που το διαχειρίζεσαι και ο τρόπος με τον οποίο το επικοινωνείς. Δεν μπορείς να παίρνεις 5,4% και να λες αυτάρεσκα οτι "ηρωικά αντέξαμε την πίεση της πόλωσης των εκλογών" (Κανέλλη, Μέγκα μετά το πρώτο exit poll) και να είσαι ικανοποιημένος με αυτά τα ποσοστά. Ειδικά σε συσχετισμό με τα ποσοστά των φασιστών, είτε αυτά ειναι συγκυριακά είτε όχι. Και να μιλάς και για τάσεις επανασυσπείρωσης. Τόσο είναι το ταβάνι που βάζεις στον εαυτό σου; Δηλαδή αν εσύ που είσαι το ΚΚΕ και επι της ουσίας θα έπρεπε να αφουγκράζεσαι το λαό και να φροντίζεις να τον ριζοσπαστικοποιείς και να αποτελείς μια πειστική εναλλακτική απέναντι στους φασίστες, νιώθεις ικανοποίηση και δεν βλέπεις οτι άλλη πρέπει να είναι η θέση σου μες το Κίνημα, τότε κάτι πάει στραβά.
Για το δεύτερο, πραγματικά με ξεπερνάει το οτι προτάσσεται το "πως θα είναι η επόμενη μέρα μιας τέτοιας αντικαπιταλιστικής κυβέρνησης" και όχι το προφανές οτι στη δεδομένη συγκυρία δε μιλάμε για τέτοιες ουτοπικές στιγμές, αλλα για το γεγονός οτι διακυβεύονται μια σειρά απο μέχρι πρότινος αυτονόητα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν απο τον περασμένο αιώνα. Ξαφνικά όλα αυτά είναι παιχνιδάκι στο να διασφαλιστούν, και το μόνο που απασχολεί είναι η επόμενη μέρα της Επανάστασης και οι διαφορετικές ερμηνευτικές προσεγγίσεις σε γεγονότα που έγιναν 60 χρόνια πριν; Κι αν λες πως "ούτως ή άλλως για τα θέματα που συμφωνούμε μαζί σας , σας βρίσκουμε δίπλα μας στο δρόμο, και για τα άλλα δεν χρειάζονται κοινές εκλογικές συστρατεύσεις", ακόμη και αυτό το "δίπλα μας στον δρόμο", πως εκφράζεται; Με ξεχωριστές πορείες; Με συνεχή αυτοαναφορικότητα, σεχταρισμό και υπονόμευση άλλων εξωκοινοβουλευτικών δυνάμεων;
Η οργή που μου γεννά το ΚΚΕ πραγματικά ισοδυναμεί πολλές φορές με αισθηματα που μου προκαλούν δεξιότατες αντιδραστικές πολιτικές. Κι αυτό όχι επειδή έχω μένος με τους Κομμουνιστές, αλλα επειδή κάθε άλλο, θεωρητικά είναι οι μόνοι που θα μπορούσαν να δικαιώσουν κάποιες προσδοκίες μου για κάτι καλύτερο και συνεχώς αποτυγχάνουν οικτρά.
Last edited by Tyler_Durden; 28-01-2015 at 21:46.
Fred FlintSTONER: YabadabaDOOM !
Δόξα και Τιμή είπαμε ρε φίλε. Τι δεν κατάλαβες;
Spoiler
"Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -
Lord Lucifer Morningstar
τελευταία φορά που έκανε όσα λέτε το ΚΚΕ έγινε συγκυβέρνηση, διασπάστηκε και αναδιοργανωνόταν δέκα χρόνια. προτελευταία φορά, όλοι οι αντάρτες παππούδες κατέληξαν να ψηφίζουν τον πράσινο ήλιο μέχρι να πεθάνουν. και τότε μιλάγαμε για εοκ και νάτο το ίδιο συνδικάτο, όχι μαλακίες. ναι, το ΚΚΕ τρομπάρει, αλλά η λογική "ε καλά τα λέει αλλά αφού δεν το ψηφίζει ο κόσμος δεν τα λέει όμορφα" είναι κάπως παιδικό επιχείρημα, λες και ο τσίπρας από το 5% έγινε σε 4 χρόνια κυβέρνηση επειδή έγινε μαντέλα.
Μάλλον κάπως παιδική είναι η διατύπωση που χρησιμοποιείς εσύ παραπάνω. Δεν λέω οτι τα εκλογικά ποσοστά είναι αξιόπιστος δείκτης επιδοκιμασίας σε αναμφισβήτητα "σωστές" ή "λάθος" πολιτικές προτάσεις.
Με αυτή τη λογική σε αυτόν τον τόπο η Δεξιά διαχρονικά θα είχε πάντα δίκιο.
Αυτό που λέω είναι οτι το πολιτικό τίποτα του Ποταμιού, και η σκατανθρωπιά των Ναζί, σου ρίχνουν στα αυτιά και εσύ (οχι εσυ προσωπικα) είσαι απροβλημάτιστος και ικανοποιημένος
Το ζουμί είναι σε αυτό που περιγράφεις στις 3 πρώτες προτάσεις. Και προφανώς ο φόβος της διάσπασης είναι αυτός που τους καθηλώνει μονίμως σε μια θέση παρατηρητή. Ωστόσο είναι καιρός να δουν πραγματικά τι είναι πιο χρήσιμο για τον λαό. Ένα συμπαγές ΚΚ στο σκρίνιο να το βλέπουμε και να το χαιρόμαστε και να λέμε "τι κάλα που ήταν τότε", ή μια δύναμη που θα είναι σίγουρη για τον εαυτό της και θα παίρνει και τα ρίσκα των προσπαθειών της για μια συγκροτημένη πρόταση διακυβέρνησης;
Από την ικανοποίηση για το "ηρωικό" 5,4% μέχρι την "λαϊκή εξουσία", θα πρέπει να αντιληφθούν οτι υπάρχει αύθονος χώρος δράσης και συμπόρευσης με άλλους, που σίγουρα θα έχει και παγίδες.
Εκτός αν όλοι οι άλλοι προχωράνε έχοντας συμφωνήσει με υπερβατικές δυνάμεις οτι δε θα υποστούν συνέπειες για τίποτα.
Last edited by Tyler_Durden; 28-01-2015 at 22:27.
Fred FlintSTONER: YabadabaDOOM !
δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη να αλλάξεις οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά συστήματα. αγωνίζεσαι προς την κατεύθυνση που επιθυμείς και προσπαθείς βήμα βήμα να πλησιάσεις το στόχο σου. το ΚΚΕ προφανώς, δε θέλει να αλλάξει τίποτα.
Rock or Nothing
Καλά κάνει!
Η κίνηση πάει κάπως έτσι... το ΚΚΕ επαναστατικοποιεί το προλεταριάτο, το προλεταριάτο αφού αποκτήσει ταξική συνείδηση ψηφίζει ΚΚΕ, το ΚΚΕ παίρνει την πολιτική εξουσία, δίνει στις υπόλοιπες τάξεις να καταλάβουν ποιο είναι το συμφέρον τους, οι επαναστάσεις πολλαπλασιάζονται -> Αταξική Κοινωνία.[...]στήν πραγματικότητα για τον πρακτικό υλιστή, δηλ. τόν κομμουνιστή, τό ζήτημα είναι νά έπαναστατικοποιήσει τόν κόσμο πού ύπάρχει, νά έπιτεθεϊ κατά των πραγμάτων πού βρήκε καί νά τά αλλάξει. [...]Επιπλέον, προκύπτει δτι κάθε τάξη πού άγωνίζεται γιά τήν κυριαρ¬χία, άκόμα κι άν ή κυριαρχία της, δπως συμβαίνει μέ τό προλεταριάτο, απαιτεί τήν κατάργηση τής παλιάς μορφής τής κοινωνίας στό σύνολό της καί τής ίδιας τής κυριαρχίας, πρέπει πρώτα νά κατακτήσει γιά τόν έαυτό της τήν πολιτική έξουσία μέ σκοπό νά παρουσιάσει μέ τή σειρά της τά συμφέροντά της σάν τό γενικό συμφέρον, πράγμα πού είναι άναγκασμένη νά τό κάνει τόν πρώτο καιρό.[...]
Αύτή ή «αλλοτρίωση» (για νά χρησιμοποιήσουμε εναν όρο πού θα είναι κατανοητός στούς φιλόσοφους), μπορει βέβαια νά καταργηθεΐ μονάχα αν είναι δεδομένες δυό πρακτικές προϋποθέσεις. Για να γίνει αύτή μια «αφόρητη» δύναμη, δηλαδή μιά δύναμη πού νά έπαναστατήσουν έναντίον της οί άνθρωποι, πρέπει αναγκαστικά νά έχει κάνει τή μεγάλη μάζα τής ανθρωπότητας «χωρίς ιδιοκτησία», καί νά βρίσκεται ή μεγάλη αύτή μάζα σέ άντίφαση μέ έναν κόσμο πλούτου καί πολιτισμού, πού ύπάρχει πραγματικά. Καί οί δυό αύτοί όροι προϋποθέτουν μιά μεγάλη αύξηση τής παραγωγικής δύναμης, εναν ύψηλό βαθμό άνάπτυξής της• Καί, άπό τήν άλλη μεριά, αύτή ή άνάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων (πού ή ίδια συνεπάγεται τήν πραγματική εμπειρική ύπαρξη τών άνθρώπων στό επίπεδο τής παγκόσμιας ιστορίας, καί όχι σέ τοπικό έπίπεδο), είναι μιά απόλυτα άναγκαία πραγματική προϋπόθεση, γιατί χωρίς αύτήν ή στέρηση θά γινόταν άπλώς γενική, καί μέ τή φτώχεια θά ξανάρχιζε ο άγώνας γιά τά άναγκαία καί θά άναπαράγονταν αναγκαστικά όλες οί παλιές βρωμιές.
Καί είναι έπιπλέον άναγκαία προϋπόθεση, έπειδή μονάχα μ’ αύτή τήν καθολική άνάπτυξη τών παραγωγικών δυνάμεων εγκαθιδρύεται μιά παγκόσμια έπικοινωνία άνάμεσα στούς άνθρώπους, πού παράγει σ’ όλα τά έθνη ταυτόχρονα τό φαινόμενο τής μάζας «χωρίς ιδιοκτησία» (παγκόσμιος συναγωνισμός), κάνει κάθε έθνος νά έξαρτιέται άπό τις έπαναστάσεις τών άλλων, καί τελικά Εχει βάλει τά παγκόσμια-ίστορικά, μέ έμπειρικό τρόπο παγκόσμια, άτομα στη θέση τών τοπικών άτόμων.
Δίχως αύτό, 1) δ κομμουνισμός δέ θά μπορούσε νά υπάρξει παρά μόνο σάν ένα τοπικό γεγονός, 2) οί ίδιες οί δυνάμεις επικοινωνίας δέ θά μπορούσαν νά άναπτυχτούν σάν παγκόσμιες, επομένως σάν άφόρητες δυνάμεις: θά παραμένανε τοπικές «περιστάσεις» περιτριγυρισμένες άπό δεισιδαιμονία, καί 3) κάθε επέκταση τής επικοινωνίας θά καταργούσε τόν τοπικό κομμουνισμό. Εμπειρικά, ο κομμουνισμός είναι δυνατός μονάχα σάν πράξη τών κυρίαρχων λαών μονομιάς καί ταυτόχρονα, πράγμα πού προϋποθέτει τήν παγκόσμια άνάπτυξη τών παραγωγικών δυνάμεων καί τήν παγκόσμια έπικοινωνία πού συνδέεται μέ τόν κομμουνισμό.
Ό κομμουνισμός δέν είναι γιά μας μιά κατάσταση πραγμάτων πού πρέπει νά έγκαθιδρυθεί, ένα ιδεώδες πού σ’ αύτό θά πρέπει νά προσαρμοστεί ή πραγματικότητα. ’Ονομάζουμε κομμουνισμό τήν πραγματική κίνηση πού καταργεί τή σημερινή κατάστάση πραγμάτων• Οί όροι αυτής τής κίνησης προκύπτουν από τις προϋποθέσεις πού τώρα υπάρχουν• Επιπλέον, ή μάζα των εργατών πού είναι μόνον έργάτες — μαζική έργατική δύναμη αποκομμένη από τό κεφάλαιο ή άπό κάθε είδος ικανοποίησης έστω καί περιορισμένης — προϋποθέτει τήν παγκόσμια αγορά όπως έπίσης τήν προϋποθέτει καί ή άπώλεια, ή όχι πρόσκαιρη, αύτής τής έργασίας, σά σίγουρης πηγής ζωής, απώλεια πού προκύπτει άπό τό συναγωνισμό. Τό προλεταριάτο μπορεϊ ετσι νά υπάρξει μονάχα παγκόσμια — ιστορικά, όπως κι ο κομμουνισμός, ή δραστηριότητα τοϋ προλεταριάτου, μπορεΐ νά έχει μονάχα μιά «παγκόσμια - ιστορική» ύπαρξη. Πρόκειται για παγκόσμια - ιστορική ύπαρξη άτόμων, δηλαδή ύπαρξη άτόμων πού συνδέεται άμεσα μέ τήν παγκόσμια Ιστορία
Last edited by sfinotouvlaki; 29-01-2015 at 11:38.
Προβοκατορικο ποστ,
αλλα αν μαθαίναμε τίποτα απ'την ιστορία των θλιβερών δικτατοριών (που ήθελαν να λέγονται και σοσιαλισμός) του 20ού αιώνα θα είχαμε αγνοήσει το τωρινό πρόγραμμα και την τωρινή αντίληψη του ΚΚΕ για την κοινωνία και δεν θα μας ενδιέφερε πολύ το τι κάνει και το τι λέει.
Οπότε Tyler μη σκας.
Αφιερώνετε πολλές λέξεις για να μιλήσετε για τον συντηρητισμό, τον σεχταρισμό, την ορθοδοξία, λέτε για τις αισθητικές σας διαφορές με το ΚΚΕ και δεν μπαίνετε ποτέ στην κριτική των πραγματικών πολιτικών του θέσεων.
Υπερασπίζεστε την ΕΕ; Την Ευρωζώνη; Γιατί δεν ξεκινάτε από εκεί;
Λεκέ τι ψηφίζεις;
Ποιες πραγματικές πολιτικές θέσεις ρε ικόνο; Γεράσαμε πια, πόσο μπορεί να διαφέρουν οι θέσεις από τη τακτική την ίδια;