Για μένα το peak της σειράς ήρθε στην 4η σεζόν. Οι επόμενες τρεςι, χωρίς να μπορούν να προσεγγίσουν την ποιότητα των τεσσάρων πρώτων, είχαν κάποιος πολύ καλές στιγμές. Ακόμα και η 6η που είναι η πιο αδιάφορη, κατ' εμέ και η πιο σαπουνοπερέ.
Παρόλη την ποζεριά και τη χαζομαρούλα του, ο Sutter κατάφερε να μας κρατήσει μέχρι το τέλος. Δε σχολιάζω αν μου άρεσε το τελείωμα ή το πώς αποφάσισε να δώσει closure, κυρίως όταν έχω δει καταπληκτικές σειρές να καταστρέφονται επειδή οι ιδέες στέρεψαν. Το τελείωμα ακολούθησε μια συγκεκριμένη λογική, δεν ξέφυγε από κλισέ, δεν έκανε (ακόμη μία) έκπληξη και έκλεισε όμορφα κι ωραία, αφήνοντας ένα συναίσθημα πληρότητας, αλλά όχι και υπέρτατης καύλας που σε πάμπολλες στιγμές μας χάρισε η συγκεκριμένη σειρά.
Είναι πολύ φρέσκο το επεισόδιο και δε θέλω να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, ούτε καν με spoiler tags. Ίσως λίγο καιρό αργότερα.
