Πολύ ωραίο αλλά αυτός ο Νολαν-ισμός ρε παιδί μου, το αντίθετο του Ταρκόφσκι κανονικά. Γουστάρω αισιοδοξία αλλά με τόσο ζάχαρη προς το τέλος έχασε ένα μεγάλο μέρος της δύναμής της η ταινία (τώρα πρέπει να το βάλω σε σπόιλερ αυτό? =P). Θέλει και λίγο τραγωδία για να ικανοποιηθεί το υπαρξιακό μας, το οποίο βέβαια ο Ρώσος το γνώριζε. Στα συν ότι η ταινία έχει περιεχόμενο που αξίζει να τη δεις αρκετές φορές (ε αλλοίμονο) και όσον αφορά την πλοκή και κυρίως τις θεωρίες και τι έπαιζε. Σε όσους λένε ότι ήταν εντελώς fantasy, να θυμίσω ότι Kip Thorne, δηλαδή στηρίζεται στο φάντασυ ενός ανθρώπου που μπορεί να φτάσει ίσως πιο μακριά από όλους στο σημείο που χωρίζει πραγματικότητα και θεωρίες. (Μάλλον δηλαδή, ίσως να έφτιαξε απλά τη μαύρη τρύπα και να πουλάνε το όνομά του, λολ)
http://www.wired.com/2014/10/astroph...ar-black-hole/
Γενικά πιο πάνω από Gravity, πιο κάτω από Prometheus (χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω γιατί εντελώς, πάντως όχι λόγω άλιεν) και από τα περισσότερα ινελλέκσουαλ sci-fi που βγαίνουν τελευταία, ίσως ακόμα και από το Under the Skin που βλέπω πιο κάτω (και είχα θάψει εδώ και προφανώς άλλαξα γνώμη λολ)
