είστε απλά τραγικοί
gibe link please
Throughout the times of perplexity and illusion
We've got some last Gods left, worth keeping
That go by such names as Kindness and Honesty.
I want us to hold swords again
As in the years of the old tales.
But this time, to fight for Dignity and Solidarity.
Against the waves of darkness and death
I'm walking with Eternal Brightness in my eyes.
![]()
Αν και πάω το θρεντ λίγο πίσω έχω 3 απορίες:
Πρώτον γιατί ο ΘΠ είναι υπεύθυνος για την κατεύθυνση της τωρινής ελληνόφωνης μουσικής? Πέρα από αυτό, το παράδοξο είναι πως όταν ήταν οι Πυξ Λαξ/Πλιατσικας/κλπ σε αυτή την θέση, γκρίνιαζε ο κόσμος για την μη ύπαρξη ποιότητας, για μουσική για λυκειόπαιδα κλπ, τώρα που έχουμε τον ΘΠ, γκρινιάζουμε γιατί είπαμε? Μουσική για φοιτηταριό? Δηθενοαριστερισμός? "Ρε μλκ αυτός είναι παραφωνος, πως τραγουδάει?". Τι άλλο θα βρούμε για να γκρινιάξουμε? Γέροι που κάθονται στο καφενία και λενε "καθε περσυ και καλύτερα" είναι η φάση απ οτι βλέπω.
Δεύτερον, οκ, γούστα έχει ο καθένας και κρίνει και ηχητικά και ιδεολογικά μια κίνηση. Αλλά γιατί είναι λάθος κατεύθυνση το αν ο άλλος ηθελε να συνεργαστεί με τις 2 παραπάνω?
Τρίτον: δεν μπορω να καταλάβω. Έχετε πάθει κάποιο κόμπλεξ με το μέταλ και το έχετε κάνει εφηβητική/μεταεφηβητική μουσική? Σας εμεινε κάποιο τραύμα από τότε που ακούγατε και έχει περάσει σαν παιδική αρρώστια? Σας ανάγκασε κανείς από τα 13 έως τα 18 να ακούτε μέταλ και μόλις ενηλικιωθήκατε, επιτέλους σπάσατε τα δεσμά και είπατε "ΜΗΤΕΡΑ.ΠΑΤΕΡΑ.ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΑΛΛΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ.ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ.ΩΡΙΜΑΣΑ.ΜΟΝΟ SHOEGAZE,AMBIENT,EDM KAI ΨΥΧΕΔΕΛΕΙΕΣ. ΚΑΙ 70ς. ΠΟΛΛΑ 70ς".
Kill the wise one!
Γιατί είναι ο σημαντικότερος ενεργός έλληνας τραγουδοποιός αυτή τη στιγμή.
Γιατί εκπροσωπούν μια επιδερμική εκδοχή του ελληνόφωνου τραγουδιού που σε περίπτωση σύμπραξης θα δειχτεί να αθωώνεται και να υπερισχύει, όπως -τηρούμενων των αναλογιών- συνέβη με τον Διονύση Σαββόπουλο.
Δεν ξέρω αν είναι ο σημαντικότερος, θα μπορούσες να πείς καλύτερος ίσως.
Αλλά σημαντικότερος από που και ως πού? Ειλικρινά ρωτάω ε. Τεσπά εν τέλει το ίδιο λέμε με άλλες λέξεις, το θέμα είναι εδώ:γιατί όμως καταλήγεις με αυτή την ερώτηση/κατηγορώ? Υπονοείς ότι αν ακολουθήσει λάθος πορεία, επείδη είναι ο σημαντικότερος τότε πάει χάθηκε η ελληνόφωνη μουσική? Με ποια κριτήρια θα είναι λάθος η πορεία? Και με πιά κριτήρια είναι αυτός υπεύθυνος για το ότι δεν υπάρχει κάποιος άλλος και-σωνει-και-ντε δεν έχει δικαίωμα στο "στραβοπάτημα"?
Τον Σαββάπουλο δεν τον έχω παρακολουθήσει(πολιτικά - γιατί σίγουρα σε αυτό αναφερόμαστε) τα τελευταία χρόνια και να πω την αλήθεια, ούτε και με απασχολεί. Σίγουρα όμως δεν μπορείς να πείς τον Σαββάπουλο εκπροσωπο επιδερμικής εκδοχής του ελληνόφωνου τραγουδιού.
Εκτός των άλλων ο Σαμανός είναι πολύ όμορφος δίσκος.
edit: να συμπληρώσω μόνο, πως γενικά έχει σημασία και το state of mind που είμαστε για να συμφωνουμε/διαφωνούμε με κάποιες κινήσεις. Μπορεί η ΙΔΙΑ ακριβώς κίνηση κάποιου πριν από 5 χρόνια να σου φανεί ωραία, μετά από 5 χρόνια μέτρια και μετά από 10 χρόνια μαλακία. Την σειρά βάλτην όπως την θές.
Last edited by animae; 16-09-2014 at 22:22.
Kill the wise one!
Ανιμε, δεν καταλαβαίνω τη διαφορά μεταξύ του σημαντικότερου και του καλύτερου, για να είμαι ειλικρινής. Αν εννοείς ότι δεν είναι ο επιφανέστερος αλλά είναι ο ποιοτικότερος, πάλι δεν ξέρω να σου πω κάποιον άλλο.
Ρίξε μια γρήγορη ματιά σε προηγούμενα ποστ του θρεντ για να είσαι σίγουρος ότι απαντάς σε μένα και όχι γενικώς σε «επικριτές του Θανάση» - γιατί δεν λέμε καθόλου όλοι τα ίδια πράγματα.
Θα χρειαστεί καταρχήν να πούμε ότι μιλάμε σε ένα θρεντ που λέγεται Θανάσης Παπακωνσταντίνου και όχι γενικώς «Ελληνόφωνη fusion ή παραδοσιακή μουσική» γιατί ο ΘΠ εμφανίζεται σα τη μύγα μες στο γάλα στα μουσικά πράγματα αυτής της μπανανίας. Στην πραγματικότητα ό,τι έχει προσφέρει αυτός ο άνθρωπος από τον πρώτο του ήδη δίσκο απέχει γαλαξίες απο σχεδόν οτιδήποτε άλλο, είναι ο μόνος που μπόρεσε και συγκέντρωσε όλα αυτά τα στοιχεία σε μια δική του μουσική ταυτότητα και αυτό από μόνο του είναι η βάση για το τι κριτική του ασκείται πάνω στις επιλογές του. Το γεγονός ότι κατάφερε και διέπρεψε τόσο που γεμίζει στάδια και έχει ένα πολύ θερμό κοινό που τον ακολουθεί, καθώς και είναι σε θέση να συνεργαστεί με τους δικούς του όρους σχεδόν με οποιονδήποτε άλλο καλλιτέχνη είναι επίσης βασικό. Αν ήταν ένας underground καλλιτέχνης τους δίσκους του οποίου ακούγαμε 100 άτομα θα μιλούσαμε με πολύ διαφορετικό τρόπο.
Με αυτή τη βάση λοιπόν, και έχοντας στο μυαλό ότι ο άνθρωπος έχει τις δυνατότητες να παράξει πραγματικά σπουδαίο έργο, έρχομαι εγώ και λέω ότι η πορεία του τα τελευταία χρόνια είναι ουσιαστικά αποτέλεσμα συμβιβασμών σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Είναι έκπτωση να γράφεις κομμάτια/συνθήματα για να χαιδέψεις τα αυτιά του ακροατηρίου σου και είναι επίσης έκπτωση να επιλέγεις να εμφανίζεσαι -μόνιμα πλέον- με την Ματούλα σαν βασική τραγουδίστρια, για λόγους που αναφέρω σε προηγούμενο ποστ. Η ελληνόφωνη μουσική, ναι, έχει να χάσει πράγματα αν ο Θανάσης αποφασίσει να κινηθεί συντηρητικά μόνο σε αυτά τα νερά. Αν δοκιμάσει να πειραματιστεί ξανά, όπως έχει κάνει θαυμάσια στο παρελθόν, τότε αυτό είναι που θα στρέψει και μια γενιά καλλιτεχνών προς μια άλλη κατεύθυνση από το μίζερο εντεχνάκι του Χαρούλη, της Μποφίλιου και του κάθε Χαρούλη και της κάθε Μποφίλιου. Δεν χρειαζόμαστε έναν «πιο πολιτικό Κώστα Λειβαδά», χρειαζόμαστε έναν Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Τον Σαββόπουλο όπως είπα τον αναφέρω τηρουμένων των αναλογιών. Για μένα η σύμπραξη τους δεν έδωσε και κάτι σπουδαίο, πέρα από την απαραίτητη προσωπική επιβεβαίωση στον ίδιο τον Θανάση (αυτό το λέει ο ίδιος) και ένα άλλοθι στον καλλιτεχνικά νεκρό Σαββόπουλο να κάνει μια τελευταία κάπως ενδιαφέρουσα εμφάνιση.
To ίδιο λέμε ουσιαστικά απλά στην λέξη σημαντικότερος μπαίνει μέσα και η επιδραση που μπορεί να έχει σε μια σκηνή κάποιος, αλλά απ ότι φαίνεται ο ΘΠ είναι one of a kind που λεν και στο χωριό μου.
Ενδεχομένως η γρήγορη ματιά στο θρεντ να μου έδωσε λάθος εντύπωση καθώς στα περισσότερα συμφωνούμε από αυτα που λες, οπότε στέκομαι σε αυτά που διαφωνούμε.
Ναι μεν καταλαβαίνω τι λες πχ για την Ματούλα, αλλά έχω την εντύπωση ότι μπερδεύεις την επιλογή του άλλου με το γούστο το δικό σου.
Ας πάρουμε σαν δεδομένο ότι η Ματούλα και η κάθε Ματούλα, είναι επιλογή του ΘΠ λόγω γούστου. Στην μουσική θες? Στην προσωπικότητα θες? Σε κάτι από αυτά τεσπά. Από την στιγμή λοιπόν που είναι επιλογή του, με ποιόν τρόπο εγώ,εσύ, ο φθόγγος ή ο βοκοτνι, μπορούμε να πούμε ότι αυτή η επιλογή είναι εκπτωση? Επειδή εμένα αισθητικά δεν μου αρέσει? Όχι, εκπτωση θα ήταν ενδεχομένως το να έχει μόνιμη τραγουδίστρια την Μποφίλιου ενώ πρώτα έχει ακολουθήσει ένα σερί 3ων απογοητευτικών δίσκων και άδειους χώρους όπου δίνει λάιβ και τελικά αυτή ήταν η κίνηση να φέρει *κάποιο* κοινό πίσω.
Η αλήθεια επίσης είναι πως δεν παρακολουθώ τόσο πολύ την ελληνική σκηνή, αλλά και τόσο καιρό που έχει γράψει τα αριστουργήματα που λες, δεν βλέπω και πολλούς να ακολουθούν το "δρόμο του", οπότε είτε μείνει συντηριτικός είτε όχι, τα αποτελέσματα φαίνεται να είναι τα ίδια.
Αντιλαμβάνεσαι φυσικά πως το μιζερο εντεχνο του Χαρούλη που λες, είναι απλά ο ΘΠ με άλλον να τραγουδάει ε?
Πέρα απ ότι ο δίσκος γαμεί.
Kill the wise one!
Όχι, αυτό που λες θα ήταν απλώς μεγαλύτερη έκπτωση. Εκτιμώ ότι η Ματούλα προτιμάται στα live ένεκα της Μελίνας Κανά, της Φριτζήλας ή όποιας άλλης φωνής, γιατί οι δεύτερες είναι «κουλτουριάρες», «δεν κάνουν κέφι» και «δε τις γουστάρει το κοινό», παρότι φωνητικά και καλλιτεχνικά πολύ περισσότερες σε κάθε επίπεδο. Μιλάμε για ένα κοινό που έχει πετάξει μπουκάλι σε τραγουδίστρια της μπάντας του, πιθανώς γιατί θεώρησε ότι παραείναι «αβανγκαρ» για τα γούστα της στιγμής ε; Ο Θανάσης έχει μια συστολή σα καλλιτέχνης, πράγμα που βλέπεις κατευθείαν 5 δευτερόλεπτα να τον δεις σε μια συναυλία δε χρειάζεται να τον ξέρεις προσωπικά - αυτή η συστολή μεταφράζεται στο ότι αποζητά κάποιον «έξω καρδιά» να τον συνοδεύει. Έλα όμως που αυτή η παρουσία είναι μόνο τσιφτετέλι/ντιριντάχτα και σκοτώνει όποια άλλη διάσταση των τραγουδιών του.
Στον ουτοπικό κόσμο μου, εγώ θα προτιμούσα ένα Θανάση που επιλέγει τη Ματούλα για να παίξει στο Βράχων για μια συναυλία για το ρεμπέτοσκυλάδικο κοινό των Εξαρχείων και που καπάκια πάει και δίνει μια παράσταση με άλλους μουσικούς, που αναδεικνύει την άλλη πλευρά της τραγουδοποιίας του, που είναι εξίσου και περισσότερο σημαντική. *Φυσικά* δεν μπορώ να έχω τέτοιες απαιτήσεις. Αλλά στο κάτω κάτω δεν καταλαβαίνω και τις εκρήξεις σας τελοσπάντων σε αυτό το θρεντ, ο Θανάσης είναι μακράν ο αγαπημένος μου έλληνας καλλιτέχνης. Μπορώ να γράφω την παπαρίτσα μου σε ένα μουσικό φόρουμ κι ας βασίζεται και σε υποκειμενικές/αισθητικές παρατηρήσεις και ας μένουν και λίγο θολά τα σημεία που είναι αντικειμενική έκπτωση μια επιλογή του ή είναι απλώς ένα δικό μου καυλάντισμα. Οι άλλοι καπελώνουν ολόκληρες συναυλίες ουρλιάζοντας συνθήματα, γιατί να μην πούμε κι εμείς οι ψαγμεντέν τη μαλακία μας.
Κάνεις λάθος για το ότι δεν ακολουθήθηκε το ρεύμα Θανάση σαν μουσικός δρόμος, υπάρχουν 4-5 πολύ ενδιαφέρουσες δουλειές από εγνωσμένης αξίας όπως ο Μπάμπης Παπαδόπουλος, μετρίου διαμετρήματος όπως οι Night On Earth μέχρι απολύτως άγνωστους όπως ο Δημήτρης Καρράς, που έκαναν πράγματα που τα έφαγε η μαρμάγκα. Και αυτό είναι κρίμα. Τον Χαρούλη τον κρίνω στα προσωπικά του, τη δουλειά του με το Θανάση δεν την άκουσα ποτέ, τρολολο.
Last edited by ikonoklast; 17-09-2014 at 00:15. Reason: έβαλα λινκς
Λοιπόν άκουσα το δίσκο, και μπορώ να πω ότι έχει στοιχεία που με εξέπληξαν πολύ ευχάριστα. Η μπάντα και οι μουσικοί παίζουν με αντίληψη και ηχάρα, και τζαζίζουν αρκετά. Δυστυχώς υπάρχουν ακόμα κάποια φωνητικά που δεν αντέχω ("Η Αλίκη στη Χώρα των Τραυμάτων" πχ). Όπως και να χει, μ'αρέσει που για πρώτη φορά ακούω στο δίσκο τον ήχο που η μπάντα έβγαζε διστακτικά στα λάιβ.
Last edited by stam and the witches; 17-09-2014 at 02:44.