Εγώ δεν ξέρω πως να απαντήσω σε αυτό. Είναι πάρα πολύ εγωιστική πρακτική, από όπου και να το πιάσεις. Υποθέτω θα το χαρακτήριζα "αναγκαίο κακό", όταν θέλεις να έχεις ένα ζωντανό μέσα στο σπίτι. Όντως, διαφορετικά υποφέρουν και οι δυο μεριές.

Το πραγματικό ερώτημα λοιπόν, είναι κατά πόσο είναι "σωστό" να παίρνουμε ζώα σαν κατοικίδια και να τα κλείνουμε σε διαμερίσματα (και κατ'επέκταση να επιλέγουμε τι θα φάνε και αν θα γαμιούνται ή όχι). Η απάντηση σε αυτό δεν είναι τόσο απλή. Υπάρχουν σίγουρα εκατοντάδες αδέσποτα που ζουν καλύτερη ζωή από κατοικίδια τα οποία δε βλέπουν το φως της μέρας, κακοποιούνται από τους ιδιοκτήτες τους, τα ταΐζουν σκατά κτλ. Υπάρχουν όμως και πάρα πολλά που ζουν ζωάρες, ενώ στο δρόμο θα πέθαιναν στην πρώτη απόπειρα να ζευγαρώσουν. Επιπλέον, αντικειμενικά, τα αδέσποτα στην Ελλάδα, στην πλειοψηφία τους περνάνε φριχτά. Ειδικά μέσα στην Αθήνα. Οι αριθμοί τους έχουν ξεφύγει, μεταδίδονται μεταξύ τους πανεύκολα ασθένειες, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τα γουστάρουν και συχνά τα κακοποιούν, οπότε τελικά καταλήγουν να ζουν πολύ σύντομες ζωές στις οποίες έχουν μεν ελευθερία, αλλά υποφέρουν από ένα σωρό αρρώστιες, υποσιτίζονται, κι αντιμετωπίζουν ένα σωρό άλλα προβλήματα.

Αυτό που πρέπει να γίνεται λοιπόν, είναι να κοιτάμε την μεγαλύτερη εικόνα, όταν έχουμε να κάνουμε με θέματα όπως η στείρωση και η διατροφή ενός κατοικιδίου. Περνάει καλά? Δείχνει ευτυχισμένο? Το αγαπάνε και του φέρονται όπως πρέπει? Τότε δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία αν έχει στειρωθεί. Βέβαια μετά θα μου πεις, και ποια είσαι εσύ για να κρίνεις την ευτυχία ενός ζώου? Αλλά αυτό πια είναι φιλοσοφική συζήτηση. Σε γενικές γραμμές, νομίζω μπορεί να γίνει αντικειμενική αξιολόγηση.