Θεσσαλονίκη - Βόρεια Ισπανία (Οδικώς)

[Sotos_The_Tequiler]

Φέτος η ομάδα, για διάφορους λόγους, θα μείνει εντός συνόρων. Οπότε θυμήθηκα ότι σας χρωστάω κάτι από το περσινό ταξίδι. Ορίστε λοιπόν συνοπτικά η διαδρομή την οποία καλύψαμε οδικώς και μερικές φωτογραφίες από το κάθε μέρος.

Απο Θεσσαλονίκη πήγαμε καρφί Ιταλία στην πόλη Palmanova (~14 ώρες οδήγηση) όπου μείναμε ένα βράδυ μόνο για ξεκούραση ουσιαστικά.
Την επόμενη φύγαμε απευθείας για Γαλλία και Toulouse (~12 ώρες) όπου μείναμε ένα βράδυ πάλι για ξεκούραση.
Πρωί πρωί με τη αυγή την επόμενη μέρα το πήραμε παραλιακά από Β. Ισπανία προς Santiago de Compostela (~10 ώρες) όπου μείναμε 2 βράδια.
Επιστροφή προς Bilbao (~6 ώρες) και 2 διανυκτερεύσεις.
Το πλάνο ήταν να πάμε προς Donostia (San Sebastian) (~1 ώρα) αλλά στην πορεία προς τα 'κεί κάναμε και μια σύντομη στάση και βόλτα στη Gernika καθώς δεν απέχει πάνω από μισή ώρα.
2 διανυκτερεύσεις λοιπόν στο San Sebastian
Μετά το San Sebastian σειρά είχε η Γαλλία και το Montpellier (~ 6 ώρες) όπου περάσαμε 2 βράδια.
Συνέχεια με επιστροφή προς Ιταλία και διαμονή ένα βράδυ στη Brescia που ουσιαστικά δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο απλά βόλεψε για λίγη ξεκούραση στην επιστροφή, καθώς μέτα από τόσα χιλιόμετρα και τόσο περπάτημα στις πόλεις μου μέναμε χρειαζόταν λίγη χαλαρότητα.
Τελευταία στάση και διανυκτέρευση πριν επιστρέψουμε Ελλάδα έγινε (για το εθιμοτυπικό του πράγματος κυρίως ) κλασικά στο Βελιγράδι (~9,5 ώρες).

αυτά χοντρικά από τη διαδρομή. Συνολικά περίπου 7450 χλμ. Σε επόμενο ποστ θα έχω και μερικές φωτογραφίες από κάθε μέρος.

[freak brother]

Σαν Σεμπαστιαν ... το αγαπω <3

[Sotos_The_Tequiler]

Palmanova

Πόλη της Ιταλίας χτισμένη σε σχήμα αστεριού.

Η πόλη κατασκευάστηκε το 1593 και το σχήμα της ήταν απόφαση του Ενετού αυτοκράτορα, για να αποτρέψει τις επιθέσεις των αυστριακών και των τουρκικών δυνάμεων. Στην ουσία πρόκειται για μια πόλη φρούριο, η είσοδος της οποίας γίνεται από τρεις συγκεκριμένες πύλες.





Όμορφη πόλη αλλά τίποτα το ιδιαίτερο να δεις γενικά. Κυρίως την επισκέπτονται Ιταλοί και τουρίστες για ψώνια γιατί έχει ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο. Ακόμα και στην εθνική οδό αρκετά χιλιόμετρα πριν φτάσεις βλέπεις πινακίδες που αναγράφουν Palmanova Outlet Center κι άλλες τέτοιες παπαριές.
Πολύ ήσυχη πόλη, ειδικά τη μέρα που φτάσαμε είχε και κάργα ζέστη και μέχρι να πέσει ο ήλιος δεν κυκλοφορούσε ψυχή έξω. Το απογεματάκι είχε διαγωνισμό κι επίδειξη με σκύλους στην κεντρική πλατεία όπου κάθε κατεστραμένη θεία είχε φέρει τον χτενισμένο κόπρο της να διαγωνιστεί.

Μερικές δικές μου φωτογραφίες:











απέναντι από 'κει που μείναμε είχε και μπαφοπιτσαρία

[tsonos]

[Sotos_The_Tequiler]

από Toulouse δεν έχω φωτο καθώς φτάσαμε αργά το απόγεμα και φύγαμε νωρίς το πρωί. Μείναμε κι εκτός πόλης για πιο φτηνά και για πιο εύκολη αναχώρηση το επόμενο πρωί.
Πάρτε όμως λίγες σκόρπιες φωτογραφίες από τη διαδρομή προς Santiago de Compostela


Γενικά σε κάθε μέρος που σταματούσαμε γινόταν επιδρομή στο κοντινότερο σουπερ-μάρκετ για εφόδια. Είχαμε ψυγειάκι με πάγο στο αυτοκίνητο, οπότε το τινγκάραμε μονίμως με νερά, red-bull, μπύρες, χυμούς, τσάγια κλπ και γινόταν πάρτυ κυρίως στα πίσω καθίσματα όπου μονίμως ήμουν









Και η σαπίλα:



Nice, Γαλλία, Στάδιο Allianz Riviera








Διόδια "α λα Καλατράβα" στην Ισπανία


Τα ορεινά της Γαλικίας καθώς κατεβαίναμε από Βορρά προς Santiago de Compostela

[Sotos_The_Tequiler]

Γενικά όταν πιάσαμε την Βόρεια ακτή της Ισπανίας και μέχρι να φτάσουμε Δυτικά στο Santiago de Compostela ο καιρός είχε αρχίσει να γίνεται ασταθής. Είχα ρωτήσει κι είχα μάθει γενικά τι παίζει από καιρό σε κείνα τα μέρη πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι. Παίζει πολύ βροχή ακόμα και τον Αύγουστο, και τα βράδια πολλές φορές το κοντομάνικο είναι ρίσκο έως απαγορευτικό. Καθ'οδόν είχαμε εναλλαγές συννεφιάς με ήλιο, ψιχάλας με βροχή κλπ όσπου φτάσαμε santiago de compostela με ομίχλη και ψιλόβροχο, σχεδόν καιρός κεντρικής Ευρώπης. Σε κάποια τμήματα της διαδρομής ο αυτοκινητόδρομος ήταν υπο κατασκευή και βγαίναμε αναγκαστικά σε παρακάμψεις στο επαρχιακό δίκτυο το όποιο ήταν γενικά ενδιαφέρον καθώς περνούσαμε εντελώς παραλιακά στη ακτή του Ατλαντικού μέσα από χωριά μέχρι που αφήσαμε το βορρά κι αρχίσαμε ελαφρώς να κατηφορίζουμε νοτιοδυτικά μέσα από τα ορεινά προς Santiago. Σε πολλά σημεία συναντούσαμε αρκετό κόσμο να περπατάει τη διαδρομή του El Camino de Santiago (http://en.wikipedia.org/wiki/Way_of_St._James) για να καταλήξουν στο ναό του Santiago για προσκύνημα.



Το Santiago de Compostela όντας σχετικά κοντά στη βορειοδυτική ακτή της Ισπανίας έχει γενικά μεγάλη παράδοση στα θαλασσινά, όλο το κέντρο της είναι γεμάτο με "ταβέρνες" όπου σερβίρεται κάθε είδους θαλασσινό που ψαρεύται στην ακρή του Ατλαντικού. Την περίοδο που πήγαμε εμείς (Αύγουστος) γινόταν της πουτανάρας τόσο από Ισπανούς τουρίστες όσο και ξένους και όλα αυτά τα μέρη ήταν τινγκαρισμένα με κόσμο να μασαμπουκιάζει.
Έξω σχεδόν από κάθε τέτοιο μαγαζί υπήρχε κι από μια θεία-γκόμενα-κράχτης που κέρναγε τους περαστικούς από έναν δίσκο με διάφορους ψαρο-μπινελικό-μικρο-μεζέδες. Πρακτικά δεν έβγαζες άκρη μαζί τους γιατί όσο κι αν τους μιλούσες αγγλικά επέμεναν να σου απαντούν στη γλώσσα τους (προφανώς δεν ήξεραν γρι αγγλικά) με μια φυσικότητα λες και τους καταλάβαινες. Αυτό το πετύχαμε σε πολλά μέρη στην Ισπανία, και αν και στην αρχή είχε πλάκα από ένα σημεία και πέρα όταν υπήρχε πραγματική ανάγκη για επικοινωνία ήταν εκνευριστικό.

Πραγματικό περιστατικό στο επαρχιακό δίκτυο της Γαλικίας:
Κάθομαι στο πίσω κάθισμα αριστερά. Κινούμαστε σε έναν επαρχιακό δρόμο καθώς έχουμε βγει από τον αυτοκινητόδρομο σε μια παράκαμψη για να ξαναμπούμε λίγα χιλιόμετρα παρακάτω. Γενικά έχει αρκετή κίνηση ο δρόμος καθώς όλη η κυκλοφορία έχει γίνει εκτροπή προς αυτή την κατεύθυνση. Στην έξοδο μιας κωμόπολης καταλήγουμε σε έναν κυκλικό κόμβο όπου λόγω της άπλας έχει στήσει "μπλόκο" η αστυνομία και κάνει μάλλον τυπικούς ελέγχους σε διερχόμενα οχήματα καθώς έχει 1-2 σταματημένα στην άκρη. Μας κάνει νόημα ένας μπάτσος να σταματήσουμε στην άκρη, σταματάμε. Έτσι όπως σταματάει το αυτοκίνητο ο αστυνομικός είναι ακριβώς στο ύψος της πόρτας μου κι έχω ανοιχτό το παράθυρο. Πριν προλάβει να μιλήσει στον οδηγό μας του λέω: "hello, do you speak english". Η αντίδρασή του είναι θεϊκή: χαμογελάει, χασκογελάει, σχεδόν δεν κρατιέται και φωνάζει στα Γαλικιανά έναν μπατσοσυνάδελφό του. Κάτι του λέει και βάζουν και οι δυο μαζί τα γέλια και μας κάνουν νόημα να φύγουμε. Μου'ρθε να ανοίξω το ψυγείο και να τους κεράσω κρύο τσάι χεχ.


Η παλιά πόλη του Santiago είναι πανέμορφη κι ό,τι πρέπει για περπάτημα στα στενά. Αν και υπάρχουν ώρες της ημέρας που επικρατεί αδιαχωρητο στο κέντρο της από τουρίστες. Η νυχερινή ζωή είχα διαβάσει ότι είναι σχετικά καλή αλλά αποδείχτηκε ότι έληγε σχετικά νωρίς στα περισσότερα μέρη. Όχι ότι μας ένοιαζε και πολύ, άλλωστε νωρίς την πέφταμε για ύπνο καθώς ήταν απαραίτητη η ξεκούραση για να έχουμε δυνάμεις για περπάτημα και οδήγηση σε όλο το ταξίδι.
Γενικά οι τιμές τους έπαιζαν από λογικές έως ακριβές ανάλογα που θα πηγαίνες. Συνήθως βολευόμασταν με σουπερ-μαρκετ ή κανα μικρό εστιατόριο. Αν και εύκολα έβρισκες κανα κεμπαπάδικο κανενός ανατολίτη να χτυπήσεις κάτι αξιοπρεπές σε "βρώμικο" που όμως το πλήρωνες αρκετά παραπάνω από τα δικά μας στάνταρ (π.χ. το αντίστοιχο κλασικό με το δικό μας πιτόγυρο, στην ίδια ποσότητα έπαιζε στα 3-4€).
Ένα βράδυ πετύχαμε κι ένα μικρό λάιβ έξω από ένα μπαράκι σε ένα στενό της παλιάς πόλης όπου είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος σε πολύ χύμα φάση, οι μισοί έπιναν από το μπαρ κι άλλοι μισοί "περιπτερόμπυρα", κάποιοι ήταν ήδη λιάρδα (11:00 το βράδυ). Το ξενέρωμα επήλθε όταν μας τελειώσαν οι μπύρες και πήγαμε σε ένα "μινι-μαρκετ" που είχαμε πάρει προηγουμένως μπύρες για ανεφοδιασμό. Η τύπισσα είχε βάλει λουκέτο στα ψυγεία, κι όταν ζητήσαμε να τα ανοίξει μας είπε ότι δεν της επιτρέπεται να πουλάει αλκοόλ μετά τα μεσάνυχτα. Δεν πιάσαμε ακριβώς το λόγο γιατί κουτσά στραβά έγινε η συνεννόηση αλλά γαμήθηκε η φάση γιατί δεν υπήρχε κάτι άλλο τριγύρω στο κέντρο να πουλάει μπύρες.

Στο ναό του Santiago γινόταν κλασικά της πουτανάρας καθώς έσκαγαν μύτη όλοι οι περιπατητές του el camino de santiago κουτσαίνοντας, με μπαστούνια, με δεμένα πόδια, χέρια, κλπ. Ειδικά εκείνη την περίοδο είχε γίνει κι ένα ατύχημα στην πόλη με ένα τρένο που είχε συγκρουστεί κι υπήρχαν πολλά θύματα και το εξωτερικό του ναού είχε γίνει προσκύνημα για τα θύματα. Φαίνεται στις φωτογραφίες παρακάτω.

Τα στενά της παλιάς πόλης που ήταν μακρύα από το κέντρο ήταν ίσως πιο ενδιαφέρονται καθώς έβρισκες σε άσχετα μέρη μικρά καφέ και μπυραρίες ή μικρά μαγαζάκια ανάμεσα στα σπίτια. Επίσης έπαιζε και μια αντίστοιχη με τη δικά μας "δημοτική αγορά" όπου ήταν στην ουσία ένα μικρό παζάρι κυρίως με τρόφιμα αλλά και άλλα πράγματα, και ήταν και μια καλή ευκαιρία για μια πιο καλή επαφή με τον ντόπιο πληθυσμό μακρύα από τον κανιβαλισμό του κέντρου με τη φασαρία από τους τουρίστες.


Γαλικία και Santiago de Compostella λοιπόν.

[Sotos_The_Tequiler]

Οι επιδρομές στα σουπερ-μαρκετ ήταν όπως είπα μόνιμες. Τσίμπουσαμε υλικά για πρωινό, ειδικά στα μέρη όπου το ξενοδοχείο δεν συμπεριελάμβανε πρωινό στην τιμή του δωματιου. Ειδικά κάθε φορά που πιάναμε πάλι τους δρόμους ξαναγεμίζε το ψυγειάκι με τα απαραίτητα εφόδια. Μας κέρδισαν οι μπύρες λίτρου σε γυάλινο που έπαιζαν γενικά παντού όπου σταματήσαμε στην Ισπανία:

Διαδρομή Santiago προς Bilbao:









μία του λίτρου:

[Sotos_The_Tequiler]

μετά τη Γαλικία καρφί για "Χώρα των Βάσκων" και συγκεκριμένα Bilbao.

Ο καιρός κλασικά συνέχιζε τα δικά του, με μπόλικη συννεφιά και διαστήματα ηλιοφάνειας. Δεν έλλειψαν οι ξαφνικές μπόρες αλλά και συνεχόμενη σπαστική ψιλή βροχόπτωση. Μάλιστα την πρώτη μέρα που βγήκαμε βόλτα στην πόλη γίναμε μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο καθώς έριξε πραγματικά βροχή με το τουλούμι.

Πρωτεύουσα της Βασκονίας με περίπου 300.000 κατοίκους και αρκετή βιομηχανία. Διαθέτει την παλιά της πόλη με πολλούς πεζόδρομους και μέρη για να περπατήσεις, να καθίσεις, να φας να πιεις. Έχει και το πιο σύγχρονο τμήμα της, όπου ειδικά στα περίχωρα είναι ένα σχετικά άσχημο αστικό τοπίο. Χωρίζεται στα δύο από τον ποταμό Nervión. Οι "φήμες" λένε ότι η πόλη πήρε το όνομά της στα Βάσκικα από το "bi albo" που σημαίνει "δύο όχθες".

Κύριο αξιοθέατο της πόλης είναι εδώ και αρκετά χρόνια το Μουσείο Guggenheim

το οποίο όταν ολοκληρώθηκε έδωσε (κατα τα λεγόμενα) οικονομική ανάσα στην πόλη λόγω του πλήθους των τουριστών που το επισκέπτονται ετησίως.

Ως μεγάλη πόλη φάνηκε να έχει αρκετή ζωή, και ειδικά οι ηλικίες 20-30 φαίνονταν πάρα πολύ στα στενά της παλιάς πόλης, κυρίως ντόπιοι αλλά και τουρίστες. Κλασικά όλα τα τουριστικά μέρη για φαγητό κλπ ήταν αρκετά τσιμπημένα.
Ειδικά αυτός ο παραδοσιακός μεζές που βγαίνει σε 6354684654 εκδόσεις και τύπους και ακούει στο όνομα "Pincho" (Pintxo στα Βασκικά). Υπήρχαν άπειρα ταβερνομάγαζα στο κέντρο που πουλούσαν αποκλειστικά αυτήν την ιστορία.
φωτό:





Γενικά και το βράδυ η πόλη ήταν πολύ ζωντανή. Ο κόσμος στην παλιά πόλη, που συνήθως κυκλοφορούσαμε τα βράδια, πολύ χύμα. Αρκετά μπαρ για να κάτσεις αλλά όχι μέσα Σχεδόν όλα ήταν "τρύπες" και κανείς δεν καθόταν μέσα, αλλά το γεγονός ότι όλα βρίσκονταν σε πεζόδρομο δε δημιουργούσε πρόβλημα. Όλος ο κόσμος καθόταν στον πεζόδρομο όπου έβρισκε, σε πεζούλια, σκαλοπάτια, ακόμα και κάτω, έπαιρνε μπύρα (ή και pintxos) και άραζε έξω από τα μαγαζιά αυτά. Η μουσική γενικά χαμηλά στα περισσότερα μέρη αλλά κανείς δε φαινόταν να νοιάζεται να ακούσει, εκτός από μερικά κλαμποειδή μέρη που ήταν λίγο μεγαλύτερες οι εντάσεις χωρίς να είναι στα τέρματα, καθώς είχε και σπίτια τριγύρω. Πολύ ωραία ατμόσφαιρα γενικά, και υπήρχαν και πιο "υποχθόνια" στενά όπου έβλεπες και λίγο πιο παρακμιακό (με την καλή έννοια) ντόπιο κόσμο και πιο "σκοτεινά" μαγαζιά, σου ζητούσαν "κατοστάρικο" στα Βασκικα, τους απαντούσες στα ελληνικά και γινόταν καλό "πατιρντί"
Το καλό ήταν ότι το βράδυ στο ιστορικό της κέντρο ο ντόπιος πληθυσμός δε χανόταν μέσα στο μπούγιο των τουριστών, οπότε έβλεπες και πως προτιμούν να διασκεδάζουν οι ίδιοι.
Το κακό (πάλι) με όλη αυτή τη φάση είναι ότι κατά τις 11:30 όλα τα μπαράκια αυτά κατέβαζαν τα ρολά μέχρι τη μέση ώστε να δώσουν το σήμα ότι "παιδιά σε κανα μισάωρο το μπούλο". Συνέχιζαν βέβαια να σερβίρουν, αλλά στις 12 ή το πολύ ως τις 12:30 όλα είχαν κλείσει μουσική και ο κόσμος την έκανε με ελαφρά, άλλοι για σπίτι, κι άλλοι (όπως κάποιοι μας είπαν) για κάποια underground (πραγματικά υπόγεια) κλαμπ που έμεναν μέχρι το πρωί. Δε μπήκαμε στη διαδικασία να μάθουμε παραπάνω ούτε να δούμε που πάει ο κόσμος, μείναμε λίγο με την απορία.

Επίσης πετύχαμε το γήπεδο Σαν Μαμές της Ατλέτικο Μπιλμπάο στη διαδικασία της παράλληλης κατεδάφισης του παλιού και χτισίματος του νέου.

Στο ιστορικό κέντρο μέσα στα στενά, σε πολλά μπαλκόνια από κατοικίες υπήρχαν κρεμασμένες Βάσκικές σημαίες, πανώ με χάρτη της Χώρας των Βάσκων και διάφορα συνθήματα γραμμένα στα Βάσκικα, όπως επίσης και αφίσες και πανώ κατά των ταυρομαχιών.



Φωτο:



















Σαν Μαμές
















κατάληψη:

[OniBocho]

To Santiago de Compostela είναι η ομορφότερη πόλη στην οποία έχω βρεθεί. Είναι εκπληκτικό το πως συνδυάζεται η εικόνα της παλιάς πόλης με την καινούργια, το πόσο κόσμο συγκεντρώνει ετησίως και το γεγονός ότι κάθε μέρα υπάρχουν καλλιτεχνικά/πολιτιστικά events, από σχετικά οργανωμένα μέχρι τέρμα official, πέρα από το ότι σε κάθε γωνιά θα δεις και κάποιον να παρουσιάζει κάτι (πετύχαμε από πλανόδιους μουσικούς, κουκλοθέατρο, ακροβάτες και ισορροπιστές μέχρι βαρβάτο κέλτικο γλέντι, όπου γινόταν της κακομοίρας με τον κόσμο -άγνωστοι μεταξύ τους/μας- να χορεύει ασταμάτητα.

Τρομερή εντύπωση μου είχε κάνει το πόσο οργανωμένη είναι η πόλη, κάτι που έβλεπες σε μικρές λεπτομέρειες και εκτιμούσες αφάνταστα (εκεί είδα για παράδειγμα πρώτη φορά πριν 6 χρόνια φανάρια με countdown timer για τους πεζούς) και ακριβώς επειδή πάντα κάτι γίνονταν στην πόλη, όλοι οι υπάλληλοι ήταν συνεχώς σε εγρήγορση, ήξεραν αγγλικά (πραγματικά Σώτο, δεν ξέρω αν έτυχε να μιλήσετε με κάποιον ένστολο στους δρόμους της πόλης ή να πάρετε πληροφορίες από τα ειδικά γραφεία "τουρισμού" και πληροφοριών) και το σημαντικότερο, όλοι ήθελαν να βοηθήσουν με όποιο τρόπο μπορούσαν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, ότι σε φούρνο που πήγα ένα πρωί, με τα λίγα ισπανικά που ήξερα ζήτησα κάτι χωρίς κρέας, η κυριούλα μου πρότεινε σάντουιτς με τόνο ή βακαλάο και όταν ρώτησα αν υπήρχε κάτι άλλο με τυρί για παράδειγμα, έκοψε εκείνη τη στιγμή φρατζόλα, έβαλε μέσα ό,τι τυρί είχε και μου ζήτησε μόνο 2 ευρώ.

Στις φωτογραφίες που φαίνεται ο καθεδρικός ναός, ακριβώς απέναντι από την μπροστινή του όψη είναι το κυβερνείο της πόλης ενώ αριστερά (όπως βλέπουμε από μπροστά) είναι μια πτέρυγα του πανεπιστημίου (φιλοσοφική και ιατρική) -φαίνεται λίγο στη δεύτερη και πέμπτη φωτογραφία σου- ενώ δεξιά και πίσω είναι η μεγαλύτερη πλατεία της πόλης, η Praza da Quintana (αριστερά ο ναός) όπου γίνονται πολλές συναυλίες και άλλα events. Έχει και μια creepy ιστορία. Όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, έχει δύο επίπεδα, το υψηλό ονομάζεται "η πλατεία των ζωντανών" και το χαμηλό "η πλατεία των νεκρών". Αυτό γιατί απέναντι από το ναό υπήρχε μοναστήρι (δεξιά στη φώτο) με καλόγριες, οι οποίες τα βράδια δέχονταν επισκέψεις από τους κληρικούς του ναού κι όταν σε περιπτώσεις προέκυπτε εγκυμοσύνη, ξεγεννούσαν και αμέσως έθαβαν τα μωρά ζωντανά στο χώρο της πλατείας (που προφανώς τότε δεν ήταν πλακοστρωμένη πλατεία) για να αποφύγουν τη διαπόμπευση...

Μπράβο ρε μάγκες, πολύ ωραίο ταξίδι κάνατε και προσωπικά το πέρασμα από Santiago με έστειλε πίσω σε πολύ όμορφες αναμνήσεις και σκέψεις. Να είστε γεροί και να φεύγετε.

[Raven Lord]

[Sotos_The_Tequiler]

για τον οδηγό είχε μόνο redbull και τσάι

τις επόμενες μέρες θα ανεβάσω, αν προλάβω φωτογραφίες κι από τα υπόλοιπα μέρη