Ούτε εγώ είμαι φανατική του καφέ, αποφεύγω να εθίζομαι σε οτιδήποτε και μου τη σπάνε αρκετά οι καφεδοπρεζάκηδες. Μ'αρέσει ωστόσο ο ελληνικός, και θα πιώ 2-3-4 πρωινά τη βδομάδα. Κι ο καπουτσίνο επίσης μ'αρέσει και λίγοτερο ο γαλλικός. Ο φραπέ είναι το χειρότερο ρόφημα εκεί έξω, κι όταν τον πίνω αποκτώ πάρκινσον. Γενικά δε μου'χει τύχει ποτέ να με "ξυπνήσει" ο καφές, απλώς μου δημιουργεί μια ενοχλητική υπερένταση. Πολύ περισσότερο με ξυπνάει ένα ποτήρι χυμού από εσπεριδοειδή.
Όσο για τον συνδιασμό καφέ με τσιγάρο, ειδικά για πρωινό, πάντα θα αποτελεί τεράστιο μυστήριο για μένα. Πονάει το στομάχι μου στη σκέψη και μόνο.
Originally Posted by Drumsick
). Ήταν αυστηρά γλυκός με γάλα, ενώ ενίοτε το καλοκαίρι συνοδευόταν από μια μπάλα παγωτού (εντός του ποτηριού!) ή Baileys. Όταν έγινε μέτριος με γάλα, άρχισα να παίρνω στο ψιλό όσους συνέχιζαν τον Γ/Γ, «φάε καταΐφι καλύτερα» και άλλα φαιδρά. Κάποια στιγμή κόπηκε και το γάλα, όμως, επειδή ακούστηκε ότι ο καφές περιέχει αντιοξειδωτικές ουσίες, τις οποίες καταστρέφει το γάλα 
Από το 2008 και μετά ελάττωσα σημαντικά και τη ζάχαρη. Σήμερα στο σπίτι βάζω, σε δύο γεμάτες κουταλιές καφέ, το μισό μιας ξυστής κουταλιάς ζάχαρη. Έξω ζητάω είτε με ολίγη είτε μέτριο.
Τέλος, εσπρέσο και αμερικάνικο (έπινα στα Στάρμπαξ) τους γουστάρω αρκετά. Τον τελευταίο καιρό, ο δεύτερος καφές της ημέρας είναι εσπρέσο ή, σπανιότερα, τούρκικος. Το καλό αμφότερων είναι ότι οι διπλοί σε πολλές καφετέριες κοστίζουν ένα διευράκι.
