Μόλις τέλειωσα τη δεύτερη σεζόν.
Δε θα υπάρξει τρίτη.
Η σειρά αυτή καθεαυτή δε με πείραξε. Τίγκα κλισέ, υστερίες, χιλιοπαιγμένες καταστάσεις, ο Αλ μπάντυ σκιά του εαυτού του, two and a half μουνάρες, οπωζήποτε ένα γκέη ζευγάρι γιατί έτσι και φυσικά το απαραίτητο closure σε κάθε επεισόδιο με τα συγκινητικά βαθιά μηνύματα. Θα έλεγα ότι είναι για την αμερικάνικη τηλεόραση ότι το "Εφτά κακά της μοίρας μου" για την ελληνική. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η σειρά επιλέχθηκε για να γίνει μεταφορά στην ελληνική τηλεόραση.
Τέλος πάντων, δεν έχω παράπονο. Αυτή την περίοδο βλέπω παράλληλα Parks and Recreation και Community. Δεν είμαι πλεονέκτης.
Διαβάζοντας όμως αυτό το τόπικ, αναρωτιέμαι μήπως το έχουμε παρακάνει λίγο τα τελευταία χρόνια με την αλόγιστη κατανάλωση τηλεοπτικών σνακς?
Δώδεκα στα είκοσι τόπικ της πρώτης σελίδας του Cinema/DVD/TV/Θέατρο section αυτή τη στιγμή, αφορούν τηλεοπτικές σειρές. Ξαναδιαβάζω την πρώτη σελίδα αυτού του τόπικ και σκέφτομαι ότι οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους.
Το κόβω εδώ γιατί ούτε μίζερος θέλω να είμαι. Ευχαριστώ και συγνώμη για το δυσάρεστο μπαμπ.
