Plimsouls- Everywhere at once (1983)

[Reject]

Έχοντας ένα 7άρι και ένα mini lp των Αμερικανών Plimsouls, συνέχιζα να ψάχνω και τους υπόλοιπους δίσκους τους. Έτσι, έπεσε στα χέρια μου ο δεύτερος δίσκος των Plimsouls, ο οποίος είναι ένα αριστούργημα. Εκεί που το power pop punk συναντά των πρώιμο ανεξάρτητο ήχο, οι Plimsouls ακούγονται σαν μία πιο εξευγενισμένη έκδοση των Replacements, σαν μια λιγότερο pop έκδοση των Go-Go's, σαν μια απογκαραζοποιημένη εκδοχή του Paisley. Όλα τα τραγούδια είναι κορυφή, είναι μακράν ο καλύτερος δίσκος των Plimsouls, και συνίσταται στον Μιχαλάκη όταν έχει τις χαρούμενες μέρες του, στον Παύλο, στον Λεκέ (αν και μας έχει απογοητεύσει η στροφή στην post hardcore κουλτούρα).

[OniBocho]

[Reject]

Όχι. Ξαναπροσπάθησε.

[00i00]

ρε γαμωτο ειναι να σε πιανει μια στεναχωρια, για το γεγονος οτι καποιοι εκεινα τα χρονια προτιμουσαν τα ξασμενα μαλλια και το κραγιονακι της καθε ΖΑΝΕΤΑΣ απο το L.A. απο κατι τετοιες ομορφιες

και πρωτο σκολιο απο τον Λαυρεντη Μαγειριτσα, σταδιαλα

[Reject]

To κακό ήταν ότι αυτά δεν φτάσαν στην Ελλάδα, μιας και είμασταν γνωστοί Αγγλόφιλοι, με αποτέλεσμα να χάσουμε ότι καλό έβγαζε η Αμερική, και μετά να φάμε στην μάπα τους Charlatans, τους Stone Roses, και τους Inspiral Carpets (όλες βαρετές μπάντες με την εξαίρεση λίγο των Stone Roses..).

Γενικά ο Αντιαμερικανισμός στην μουσική έκανε κακό. Και οι Αμερικάνοι στο πρωτο-indie, ε εντάξει...ήταν κορυφή. Και power pop καλύτερη από αυτούς δεν έβγαλε κανένας.

Ονιμποτσο, πόσταρες Gallagher. ΟΚ, σεβαστός (σαν μορφή, την μουσική του δεν παίζει ποτέ να την ακούσω), αλλά προσπάθησε άλλη φορά να μείνεις στο point.

Επίσης, οι Plimsouls είχαν τεράστια ιστορία από πίσω τους, από το 1978 σαν μπάντα, με μέλη των Nevres και των The Beat (καμία σχέση με τους Άγγλους rocksteady/ska), και συνεχίζουν ακόμα και σήμερα.

[00i00]

η αμερικη, οσο παραδοξο κι αν ακουγεται αυτο, ειναι σφοδρα αγνοημενη
κατι Plimsouls και τετοια ευτυχως αγαπηθηκαν απο τους Paisley-ικους

α και να γινει μια κουβεντα περι τι ειναι Paisley και τι garage revival

[Reject]

Το paisley και το garage revival κινήθηκαν παράλληλα, είχαν και κοινές μπάντες (δηλαδή υπάρχουν μπάντες που εμπίπτουν και στις 2 κατηγορίες).

Το paisley ήταν απίστευτα πολυμορφικό, από τις ψυχεδέλειες των Rain Parade, στα Velvet-ικά μονοπάτια των Dream Syndicate, στις blues, country, punk επιρροές των Gun Club, στο power pop των Go-Go's, στην Americana των Long Ryders, στο garage punk των Pandoras, στο punk 60's των The Last, στους Green On Red, στους πρώιμους Bangles (που ήταν μία μίξη garage punk με power pop), στους True West, και φυσικά στην κιθαριστική pop των Three O' Clock (όπου σαν Salvation Army ήταν πιο κοντά στο punk).

H διαφορά Paisley με το Garage Revival, ήταν πρώτα από όλα γεωγραφική. Το Paisley έλαβε χώρα στο L.A, ενώ το garage revival ξεκίνησε από όλη την Αμερική, και επεκτάθηκε στην Ευρώπη....Και έπειτα μουσική.

[00i00]

ναι αυτο με την γεωγραφια και την τοπικη σκηνη ηθελα να πουμε
το Paisley Underground ξεφευγε γενικα απο την περιχαρακωσις του garage revival
απο cowpunk μεχρι power pop διαμαντιες....γαμησετα

σαν την αμερικαναρα δεν εχει

[Reject]

Δεν έχει όντως. Απλά στην Ελλάδα μας τα πρήξαν με τους Άγγλους, αποκλειστικά και μόνο Αγγλία εν τω μεταξύ...

Oι Plimsouls έπαιξαν και στο soundtrack αυτής της ταινίας, δεν την είχα δει...κατεβάζω.

[The Κόπανος]

Μιας και λέτε για garage revival και Paisley Underground.Να πούμε ότι οι δυο απ'τις πιο γαμάτες μπάντες που έβγαλε αυτή η χώρα είναι Garage μπάντες και είναι και επηρεασμένες από το Paisley Underground,μιλάω φυσικά για τους The Last Drive και για τους The Mushrooms.Και άντε τους The Last Drive (γαμάτοι) τους ξέρουν οι πάντες,δώστε και μια ευκαιρία όμως στους The Mushrooms.Το Scarecrow Princes [1989] είναι ότι καλύτερο έχει βγάλει το Garage ποτέ.Ειδικά οι στίχοι του Pluto (Aka Γιώργος Αντωνιάδης) είναι σκέτη ποίησης.

Και αυτό το άσμα,και αυτό το άσμα θα με στοιχειώνει μέχρι να πεθάνω.

A place in the sun γαμώτη μου