Η εφαρμογη της θανατικης ποινης δε σημαινει πως δε δινεται αξια στην ανθρωπινη ζωη. Εχει ηδη καταργηθει στις πιο πολιτισμενες πολιτειες και φανταζομαι στα επομενα 10-15 χρονια θα καταργηθει σε ακομα περισσοτερες. Περισσοτερο νομοθετικο καταλοιπο ειναι, παρα η αναγκη μιας κοινωνιας να σκοτωνει αυτους που διαπραττουν φριχτα εγκληματα. Το γενικοτερο θεμα του εγκληματος και του κατα ποσο θα επρεπε να επιβληθει η οποιαδηποτε ποινη ειναι αρκετα πολυπλοκο και εχει ηδη αναφερθει απο καποιους χρηστες στις προηγουμενες σελιδες. Πως ακριβως δηλαδη ειναι πιο "ανθρωπινη" η ποινη της ισοβιας καθειρξης?
Η αστυνομικη βια ειναι πολυσυνθετο θεμα και δεν εχει να κανει ουτε αυτη με αυτο που γραφεις. Περισσοτερο χρησιμοποιειται ως ακομα ενας ελεγχος των μαζων οπως καταλαβαινεις. Στο θεμα μας, ο σαρκασμος μου αναφερεται προφανως στο φαινομενο του να χαιρονται καποιοι ανθρωποι οταν καποιος πεθαινει, ειτε ηταν ο δεσμοφυλακας ειτε ο ΑΛΒΑΝΟΣ. Δε μπορω να πω οτι στεναχωρηθηκα για τον βαρυποινιτη φυσικα, διαβαζοντας ποσους ειχε σκοτωσει. Αλλα ουτε θα χαρω που τον σκοτωσαν. Για το δεσμοφυλακα τι να πω, ουτε ηξερα τι ανθρωπος ειναι, ουτε μπορω να βγαλω ασφαλες συμπερασμα μονο απο το τι επαγγελμα ειχε. Δε φανταζομαι να ηταν ο πιο καλος ανθρωπος του κοσμου, αλλα δε θα θεωρουσα ποτε χαρμοσυνο γεγονος το θανατο ενος 46χρονου με οικογενεια.
