αν και δεν είμαι και πολύ σίγουρος για ποια είδη επιχειρήσεων μιλάει ο Deggial, να πούμε εδώ ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων υπηρεσιών η πραγματικότητα (σε αντίθεση με τη ρητορική) έχει δείξει ότι με τον ιδιώτη τα πράγματα και ακριβαίνουν και χάνουν σε ποιότητα.
και βεβαίως αν βάλουμε μέσα και τον παράγοντα της διαφθοράς, η ίδια η διαδικασία της ανάθεσης προσθέτει ακόμα μία ευκαιρία για διαφθορά και μαύρο χρήμα. και μάλιστα με ΠΟΛΛΛΛΛΑΠΛΑΣΙΑ περισσότερο κίνητρο και για τους δύο εμπλεκόμενους, γιατί άλλο είναι να κάνεις μια προμήθεια υλικών μια φορά στο δημόσιο κι άλλο είναι να αναλάβεις ένα ολόκληρο έργο ή να αγοράσεις έναν ολόκληρο οργανισμό.
κι επειδή η ελλάδα είναι φορτωμένο παράδειγμα για πολλούς, ας ξεκινήσουμε με τα τρένα της αγγλίας και τα νερά του παρισιού (και γενιικά τα νερά όλου το κόσμου εδώ που τα λέμε).
κι είναι και λογικό αν σκεφτείς ότι με 1.000 ευρώ εσύ τι θα διάλεγες, να δώσεις και τα 1.000 για να κάνεις αυτό που θέλεις απευθείας, ή να δώσεις 1.000 σε έναν εργολάβο που θα κρατήσει τα 400 για το κέρδος του και θα σου κάνει τη δουλειά σου με 600.
τώρα για το τυχαίο χριστουγεννιάτικο συσσίτιο που θα κάνεις μια φορά για να το παίξεις αγιοβασίλης εντάξει παίζει να συμφέρει περισσότερο ο ιδιώτης.
για να κάνετε μια μόνιμη υποστηρικτική δομή σε ανθρώπους που δεν έχουν να φάνε, πείτε μου εσείς τι θα διαλέγατε: να πληρώνετε τους εργαζόμενους και τα υλικά, ή τους εργαζόμενους, τα υλικά, και το κέρδος του επιχειρηματία;
