Φοβερός τύπος ο ασιμούλης.
Μπαμπ.
Ο καταναλωτισμός με τη μοντέρνα έννοια είναι ουσιαστικά νέο φαινόμενο που ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα και γιγαντώθηκε μετά τον Β' παγκόσμιο. Προϋποθέτει βιομηχανοποίηση σε στάδιο μαζικής παραγωγής και πυροδοτείται αφού έχει επέλθει μια περίοδος ωριμότητας όπου η ανάλογη παραγωγή δημιουργεί τις βάσεις για μαζική κατανάλωση (κάποια αναπτυξιακά μοντέλα όπως αυτό του Rostow, αντιμετωπίζουν τη μαζική κατανάλωση σαν το τελευταίο στάδιο).
Οδηγεί ο καταναλωτισμός σε εξάντληση των φυσικών πόρων;
Αν οχι, πως βρίσκει άπειρες πρώτες ύλες;
Αν ναι, επηρεάζει αυτή παρατήρηση τις καταναλωτικές μας επιλογές; Αν όχι, γιατί; Αν ναι, γιατί;
Τώρα που η Κίνα και η Ινδία περνούν το στάδιο της ωριμότητας, τι θα μας σώσει (αν πείτε ο σοσιαλισμός, γιατί;
Last edited by Λεκές; 26-12-2013 at 02:36.
Ναι στην εξαντληση φυσικων πορων αν συνεχισουν να προσφέρονται τα ίδια προιόντα. Πχ αν όλοι στην Ινδια και την Κινα θέλουν σημερινά σμαρτφον σε προσιτές τιμές ωστε να εχουν ολοι, σε καποια χρονια δε θα εχουμε πια πρωτες υλες για την παραγωγή τους. Η λύση είναι, όπως γίνεται πάντα, (πέρα απο την ανακύκλωση των μεταλλων) ερευνα και ανάπτυξη νέων υλικών και προιοντων, που απαιτουν λιγοτερες πρωτες υλες ή διαφορετικές (μέχρι να αρχισουν να εξαντλουνται και αυτες).
Άλλο παραδειγμα ειναι το πετρελαιο. Οι εναλλακτικες μορφες ενεργειας αναπτυχθηκαν επειδη τελειωνει το πετρελαιο, αν ειχαμε επ'αοριστον, κανεις δε θα επενδυε στην αναπτυξη τους. Ακομα και με εμφανη τον κίνδυνο εξαντλησης αυτης της πρωτης υλης, ελαχιστοι εχουν αλλαξει τις συνηθειες καταναλωσης τους.
Οποτε, ο καταναλωτισμος οδηγει σε εξαντληση φυσικων πορων, αλλα η επιστημη βρισκει νέους και η τεχνολογια νέα προιόντα να καταναλώσουμε. Ελάχιστοι καταναλωτές αγοράζουν με βάση τη μόλυνση περιβάλλοντος ή εξάντληση πόρων ή κίνδυνος εξαφάνισης πανίδας, οι περισσοτεροι θελουν, οποτε θα απαντουσα αυτη τη δευτερη ερωτηση με όχι, δεν επηρεάζει. Αυτοι που επηρεάζονται κυρίως είναι αυτοι που αναπτύσουν τα καταναλωτικά προιόντα και δίνουν τη γραμμή ανάπτυξης νέων προιόντων με βάση τι έχουν στη διάθεση τους.
Για την τελευταία ερώτηση: η μέρα που Κινα και Ινδία θα θέλουν να έχουν ακριβώς τα ίδια πράγματα με το δυτικό κόσμο (και μην ξεχνάς την Αφρική) θα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα μέρα, στην οποία τα καταναλωτικά αγαθά που θα θέλουν όλοι, θα είναι τόσο ακριβά που δε θα μπορούν να τα έχουν όλοι. Οπότε το μόνο που θα σώσει τον καθένα είναι να μην επιθυμεί. Το παλιό σου κινητό παίρνει μια χαρά τηλέφωνα και τα περσινά σου ρούχα είναι απλώς περσινά
Vielen Dank für alles was mal war
Αυτό έχει όμως δραματικά επακόλουθα.
Σημαίνει πως η οικονομική μεγένθυνση είναι λάθος στρατηγική αφού οδηγεί σε ένα κύκλο εξάντλησης και μόλυνσης.
Επίσης δείχνει πως οι καταναλωτικές κοινωνίες έχουν ημερομηνία λήξης και κάποια στιγμή θα χρειαστεί μαζική αναδιάρθρωση του τρόπου που ζούμε.
Άρα ο ρεαλισμός για το ανθρώπινο είδος εφόσον αυτό επιθυμεί να διατηρεί ένα σεβαστό επίπεδο ανέσεων είναι να σταματήσει να παράγει οτιδήποτε μη απαραίτητο και να σταματήσει να καταλώνει ενέργεια και ύλη σε περιφερειακές δραστηριότητες. Ή μήπως όχι;
Αν δούμε το θέμα μαρξιστικά, όσο υπάρχει ο καπιταλισμός ως διαδικασία παραγωγής, ο καταναλωτισμός θα είναι απαραίτητος για πολλούς λόγους. Πρόχειρα αναφέρω τα παρακάτω.
Η βιομηχανία πρέπει συνεχώς να παράγει, και μάλιστα όλο και περισσότερα πράγματα καθώς η τεχνική δυνατότητά μας αυξάνεται. Αν αυτά τα πράγματα δεν υπάρχει κανείς να τα αγοράσει γιατί έχει ήδη καλύψει τις ανάγκες του, το αφεντικό δε θα βγάλει περισσότερο κεφάλαιο από αυτό που έβαλε. Έτσι η υπεραξία του εργαζομένου δε θα ανατροφοδοτεί την ίδια εκμεταλλευτική σχέση παραγωγής, οπότε θα πάει χαμένη κι ο βιομηχανικός καπιταλιστής δε θα μπορεί να εφαρμόζει την ίδια κλασική του λούπα επ' άπειρον.
Η αστική τάξη που έχει τη δυνατότητα διαμοιρασμού αυτής της υπεραξίας πρέπει αναγκαστικά να πάρει εκείνα τα μέτρα που θα της επιτρέψουν να διατηρήσει αυτή ακριβώς την εξουσία της. Ο καταναλωτισμός δημιουργεί μία τεράστια κοινωνική ομάδα που είναι οκέι με την εκμεταλλευτική φύση της εργασικής σχέσης της γιατί καλύπτονται οι υλικές της ανάγκες, ή γιατί ΝΟΜΙΖΕΙ ότι μπορεί να καλύψει της ανάγκες της με όλα τα διαθέσιμα προϊόντα που κυκλοφορούν. (άσχετα αν στην πραγματικότητα αυτά τα προϊόντα που χρειάζεται δεν μπορεί ποτέ να τα έχει όλα κι αυτά μένουν απούλητα στα ράφια)
Η μαζική κατανάλωση δημιουργεί χίλια άλλα δευτερογενή πεδία στα οποία ο καπιταλισμός μπορεί να απλωθεί για καινούριες αγορές, καινούρια εκμετάλλευση και καινούρια κέρδη: διαφήμιση, εμπορικά κέντρα, καταναλωτικά δάνεια κλπ δε θα μπορούσαν να υπάρχουν χωρίς τον καταναλωτισμό
Εν τέλει, ο καταναλωτισμός και ο καπιταλισμός είναι αναγκασμένοι να συνυπάρχουν (τουλάχιστον στις κοινωνίες που δεν τους λείπουν βασικές υποδομές και υλικά αγαθά και η ανθρώπινη ανάγκη δεν έχει κορεστεί). Γιατί όταν ηλεκτροδοτηθούν, υδροδοτηθούν, ντυθούν και φάνε (σχεδόν) όλοι, χωρίς τον καταναλωτισμό, ο βιομήχανος πώς θα βγάλει τα λεφτά του
Άρα μόνο μαζί θα τους ξεφορτωθούμε
Well, there's egg and bacon; egg sausage and bacon; egg and spam; egg bacon and spam; egg bacon sausage and spam; spam bacon sausage and spam; spam egg spam spam bacon and spam; spam sausage spam spam bacon spam tomato and spam;
Τι εννοείς με τον όρο 'καπιταλισμό'; Διότι ο καπιταλισμός προϋπάρχει του μαζικού καταναλωτισμού.
κι εγώ αυτό λέω διάβασε λίγο πιο προσεχτικά
όσο για την πρώτη ερώτηση, τι να πω αν επιμένεις να σου δώκω ορισμό, θα έλεγα ότι είναι η συστημ(ατ)ική χρήση του χρήματος ως κεφάλαιο κι όχι ως ανταλλακτικό εργαλείο.
Well, there's egg and bacon; egg sausage and bacon; egg and spam; egg bacon and spam; egg bacon sausage and spam; spam bacon sausage and spam; spam egg spam spam bacon and spam; spam sausage spam spam bacon spam tomato and spam;
Ναι αλλά αν δεν αποσαφηνίσεις τι εννοείς με τον όρο καπιταλισμό μου φαίνεται πως το κανονιστικό 'ο καπιταλισμός πρέπει να πέσει' καταρρέει.
Διότι ο καπιταλισμός του 1870-1914 που θεωρείται από διάφορους ως η πρώτη 'παγκοσμιοποίηση', είναι ριζικά διαφορετικός από τον καπιταλισμό της μεικτής οικονομίας που διατηρείται από τον Β' παγκόσμιο και μετά. Φαντάσου για πριν το 1860 που ο καταναλωτισμός ήταν μια υπόθεση λίγων.
Μπορείς να πεις πως οι καταναλωτικές κοινωνίες δημιουργήθηκαν μέσα απ'την εξέλιξη του οικονομικού μας συστήματος αλλά άλλοι παράγοντες όπως η οικονομική επιστήμη, η κουλτούρα εμπορίου, φιλοσοφικές ιδέες (Ηδονιστικές-ωφελιμιστικές) και κάποιες τάσεις συγκεντροποίησης στην πολιτική και οικονομική σφαίρα έπαιξαν το ρόλο τους. Σχεδόν όλα όσα ανέφερα (με την εξαίρεση της οικονομικής επιστήμης σε ακαδημαϊκό πλαίσιο) προϋπάρχουν του καπιταλισμού σε οποιαδήποτε έκφανση του και μπορείς να πεις πως αυτά μεταβάλλουν τον καπιταλισμό και όχι το ανάποδο.
Τέλος, το χρήμα δεν λειτουργεί σαν ανταλλακτικό μέσο εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια απ'όσο καταλαβαίνω. Όσο περίπου υπάρχει και ο όρος χρέος δηλαδή.
υπάρχει διαφοροποίηση στο ποια είναι η βασική διαδικασία παραγωγής και το μοντέλο διαμοιρασμού της υπεραξίας στην κοινωνία και στο αν υπάρχουν κάποιες δομές καπιταλιστικές μέσα σε μια φεουδαρχική ή "αρχαία" πολιτική οικονομία. ειδοποιός διαφορά του καπιταλισμού σε σχέση με προηγούμενες οικονομίες είναι ότι η εκμεταλλευτική σχέση που κυριαρχεί είναι αυτή του εργαζόμενου - εργοδότη, στην οποία ο δεύτερος οικειοποιείται την υπεραξία του πρώτου όχι μόνο δίνοντάς του λιγότερη πληρωμή από το ποσοστό συμμετοχής του εργαζόμενου στην παραγωγή, αλλά και αποξενώνοντας τον εργάτη από το αντικείμενο της εργασίας του. Δηλαδή ότι ναι μεν χωρίς τον εργαζόμενο αμάξι δεν κατασκευάζεται, αλλά στο τέλος της ημέρας ο εργάτης αποχωρεί από την εργασία του χωρίς να έχει κανένα ιδιοκτησιακό δικαίωμα πάνω στο εν λόγω αμάξι που αυτός κατασκεύασε, χωρίς το αφεντικό να στρίψει ούτε μια βίδα.
συμφωνώ απόλυτα με το τελευταίο σου ποστ και αυτό (χωρίς να το κάνω ιδιαίτερα σαφές όπως εσύ) είναι που λέω στην (προ)τελευταία μου παράγραφο
αν μπορούσα να δανειστώ έναν άκυρο όρο από την αντίπαλη θεωρία, είναι διαφορετικός ο καπιταλισμός στις αναπτυσσόμενες από ό,τι στις αναπτυγμένες χώρες.
παρά ταύτα εκτιμώ ότι αναπτυγμένες οικονομίες δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς να στηρίζουν τον καταναλωτισμό τους πάνω σε μία παραγωγή που γίνεται αλλού με διαδικασίες και εργασιακές συνθήκες που στις περισσότερες χωρες της Ευρώπη και την Β. Αμερικής ίσχυαν στα 1850 και μετά.
Well, there's egg and bacon; egg sausage and bacon; egg and spam; egg bacon and spam; egg bacon sausage and spam; spam bacon sausage and spam; spam egg spam spam bacon and spam; spam sausage spam spam bacon spam tomato and spam;
Last edited by paddy honey; 18-02-2019 at 18:43.