Θέλω να πω ορισμένα πράγματα με το φόβο να είναι σούπα γιατί δεν τα έχω τοποθετήσει καλά στο μυαλό μου. Παρόλαυτα τα σκεφτόμουν κάθε φορά που άνοιγε κουβέντα για την πολιτική πρόεκταση της μουσικής κάποιου, όπως ο burzum.
Καταρχήν, επειδή το πρώτο πράγμα που βλέπεις να γίνεται εν βρασμώ από αρκετούς είναι οι γρήγοροι αφορισμοί και ο μηδενισμός, να είμαστε αντικειμενικοί ακόμα και αν αυτό δεν αρέσει. Ανεξαρτήτως του ποιος γουστάρει ποιον: Ο Burzum δεν ήταν ένας περιθωριακός αδιάφορος μουσικός. Η Jarboe δεν είναι μια ατάλαντη θεία που δεν ξέρει τι της γίνεται. Οι Electric Wizard δεν είναι μια τυχαία ανθυποδεύτερη μπαντούλα του heavy rock. Οι Naer Mataron, εγώ θέλω να το πούμε κι αυτό, δεν είναι η η τελευταία black metal μπάντα στον κόσμο. Και μπορεί κάποιος να αναφέρει και μια σειρά από μπάντες που φλέρταραν ανοιχτά με τον ναζισμό και τον εθνικισμό, σε όλες τις μουσικές σκηνές από το industrial μέχρι το oi ή το hard rock, που δεν υπήρξαν καθόλου ασήμαντοι στην μουσική τους προσφορά και στην καλλιτεχνική επιρροή τους, στην εκάστοτε πλευρά.
Αυτό που κυρίως παραβλέπουμε όποτε μιλάμε για μπάντες και μουσικούς που «ξεφεύγουν» και κάνουν κάτι που δεν μπορεί να έχει αποδοχής ή είναι αμφιλεγόμενο, όπως ο τυπάς από τους EW, είναι ότι αν κάποιος βάλει κάτω και αναλύσει τον πυρήνα της αισθητικής της μουσικής για την οποία μιλάμε, τελικώς πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν έχουν ξεφύγει καθόλου. Και εξηγούμαι: Γιατί να είναι μη αποδεκτό το να ποζάρεις με το αυτόματο μπροστά στην σβάστιγκα αλλά να είναι αποδεκτό να υιοθετείς σε ΟΛΕΣ τις πτυχές της μουσικής σου την αισθητική που φλερτάρει με τη θανατίλα, το occult, το μίσος προς ό,τι αναπνέει και μια βαθιά αποστροφή κάθε είδους προς την κοινωνία, τους ανθρώπους και τους κανόνες της; Με διαόλια και με ζόμπια δε μεγαλώσαμε μια ζωή; Κρανία, τραγιά, πεντάλφες, ολοκαυτώματα, λεπρούς και ξεκοιλιασμένους δεν έχουν το 87% των εξωφύλλων μιας μεταλ δισκοθήκης; Πρεσβεύει δηλαδή οτιδήποτε άλλο η μουσική των Electric Wizard, και των εκάστοτε Electric Wizard και των προπατόρων τους μέχρι τους Sabbath, κάτι άλλο από αυτό το εφηβικό TRUE IVOL mentality που αγκαλιάζει όλο το σχετικό imagery, το death drive, τον σατανισμό, τον ατομικίστικο κωλοπαιδισμό και την κακιασμένη κακία;
Δε θέλω να κάνω υπερπολιτική φιλοσοφική ανάλυση, γιατί νομίζω δε χρειάζεται. Εντάξει, ας το δούμε όπως το λέει ο Λεκές. Να κάνουμε «μποικοτάζ» σε κάθε μπάντα που βγαίνει «σκάρτη». Και μετά, να περιμένουμε το επόμενο μπαμ, για να μποικοτάρουμε επίσης. Να αρχίσουμε να διαγράφουμε τις μπάντες που «ξεπέρασαν το όριο» και τι; Να κρατήσουμε τις άλλες; Δε παίζαν οι Crass την ίδια μουσική με τους Skrewdriver; Οι Ramesses είναι οκ αν σε αυτήν την ΚΑΥΛΑΡΑ που έχουν για εξώφυλλο στο Misanthropic Alchemy έχουν μόνο τον τράγο και τις γοτθικές γραμματοσειρές και προβάλλουν την ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΙΑ και την ΑΛΧΗΜΕΙΑ, αλλά τα χαλάμε όταν κοτσάρουν τους ρούνους των SS; Οι Grief που ακούει ο αγαπητός φίλος παραπάνω είναι οκ όταν γράφουν ένα I HATE THE HUMAN RACE και ένα Ι ΗΑΤΕ YOU αλλά θα ήταν επιλήψιμοι αν ποτέ μπολιάζαν την μουσικάρα τους και με κάνα κέλτικο σταυρουδάκι; Τι έγινε, για τα αμερικανάκια ο ναζισμός είναι το απόλυτο κακό (με χριστιανικούς όρους). Φυσικό επόμενο στο branding τους σαν μπάντα θα ήταν να χωρέσει κι αυτό.
Ο πατέρας του μεταμοντέρνου exploitation, αυτός ο ταλαντούχος απατεωνίσκος ο Tarantino, σε μια από τις παλιές συνεντεύξεις του όταν τον είχαν ρωτήσει για τη βία στο Reservoir Dogs είχε κάνει την εξής αποφυγή. Η βία στις ταινίες μου, λέει, είναι τόσο εξωπραγματική που γίνεται χιούμορ. Και έτσι δεν πειράζει. Ή κάποια τέτοια μαλακία. Εγώ λέω τι γίνεται η βία όταν γίνεται εντελώς πραγματική, και οι pogrom του Μίλα Ελληνικά Ή Ψόφα (δηλαδή του Speak English Or Die των THRASH ATTACK αποδεκτών SOD, για να εξηγούμαστε) γίνονται βουλευτές; Ή η αγαπημένη μας new age νεκρογκοθού Jarboe βγαίνει φωτογραφία με το φίλο της μαχαιροβγάλτη Καιάδα στο graphic ελληνικό μικροαστικό τοπίο της παραλίας πριν το live; Όσο έκανε περιοδεία με τους Naer Mataron ή όσο πρέσβευε αυτό το ατομικιστικό κηδειολάγνο πράγμα που είναι η μουσική της ήταν οκ, και μετά μας το χάλασε;
Δεν έχω απαντήσεις, είπα θα τα πω σούπα. Αλλά αν είναι να κάνουμε μποικοτάζ και να κάνουμε πως ξενερώνουμε στα σοβαρά με όλα αυτά, τότε ας μιλήσουμε και στα σοβαρά για όλα αυτά. Και να αποδεχτούμε ότι τόσα χρόνια γουστάρουμε τη λάθος, μισανθρώπινη, a priori αντικοινωνική πλευρά της τέχνης και αυτό σημαίνει κάτι και για τον δικό μας ψυχισμό με όλα τα παρελκόμενα. Kαι τότε -απαραίτητα- αυτό σημαίνει και κάτι για την ιδεολογικοπολιτική αυστηρότητα που κάποιοι απο μας θέλουμε να υπάρχει. Ή να γίνουμε white metal preachers και να σκιαζόμαστε με τα 666 ή να ακούμε αποκλειστικά στρατευμένους κομμουνισταράδες. O Μίκης Θεοδωράκης δηλαδή, όχι οι Iskra. Ενδιάμεσο εγώ δυσκολεύομαι να εντοπίσω. Βοηθήστε με μπας και πάρω πρέφα.
