Η πρώτη ώρα είναι εκπληκτική (ειδικά η πρώτη σκηνή, χολυσιτ) και γενικά είναι ταινία που δεν έχω την παραμικρή ιδέα πως γυρίστηκε στο μεγαλύτερό της μέρος. Στο τελευταίο μισάωρο όμως γίνεται κλασσικό οσκαρικό δράμα με όλα τα μελό κλπ. Επίσης αυτή η τάση που υπάρχει να συνδέουν κάθε πράξη του πρωταγωνιστή με κάτι που του συνέβη στο παρελθόν (το οποίο χρησιμοποιείται αποκλειστικά για συναισθηματική φόρτιση) πέρα από κλισέ, χαλάει και το ρυθμό. Γενικά εντυπωσιακό πάντως (μόνο σινεμά και μόνο 3d, η πρώτη ταινία που του δίνει λόγο ύπαρξης) και νομίζω είναι ταινία που βολεύει απίστευτα τον Κουαρόν με την αίσθηση χώρου που έχει και τα μεγάλα πλάνα.
