Όλα όσα λες, ισχύουν μέχρι κεραίας. Δεν ξέρω αν είμαι παιδάκι, ξέρω ότι έχω περάσει την τρυφερή ηλικία των 18 όπου συνήθως καταλαβαίνεις ότι είναι καλό να κρίνεις την τέχνη με βάση τα κίνητρά της και το context της και όχι άλλα κίνητρα και άλλο context: Το ποπ είναι ποπ, το μεταλ είναι μεταλ, η ατονική μουσική είναι ατονική μουσική, ο πειραματικός κινηματογράφος είναι πειραματικός κινηματογράφος, η δραματουργία είναι δραματουργία και η κωμωδία, κωμωδία. Είναι ευχάριστο όταν παρακολουθείς σειρές που ακολουθούν κάποια συγκεκριμένη σχέση με το τι πάνε να φτιάξουν (και να πουλήσουν), να ξεπερνάνε τα όριά του context τους και να γίνονται κάτι ακόμα ευρύτερο, αλλά δεν είναι απαραίτητο για αυτό να συμβαίνει ή να το απαιτεί κάποιος. Μπορώ να θυμηθώ για παράδειγμα πόση εντύπωση μου είχε κάνει το γεγονός ότι οι σεναριογράφοι του Lost είχαν χωρέσει μια καταπληκτικής δραματουργίας science fiction αυτόνομη ερωτική ιστορία στο επεισόδιο "The Constant" (5χ04). Μπορώ επίσης να χαρώ σειρές με κάπως πιο «οξυδερκές» σεναριακό μπαγκράουντ, όπως είναι κατά γενική ομολογία το The Wire. Mπορώ επίσης να μιλάω για ώρες για το πόσο ενδιαφέροντα φιλοσοφικά ερωτήματα μπαίνουν από την πίσω πόρτα σε σειρές πραγματικά ΚΑΚΕΣ σε όλα τα επίπεδα, όπως το Highlander. Αλλά αν ψάχνω άλλα πράγματα απο ποπ και δράση και porn, δε θα τα ψάξω σε σειρές του HBO ή του ABC, θα τα ψάξω σε ανθρώπους που ειδικεύονται στο να το κάνουν καλύτερα. Όπως και αν ψάχνω κάτι διασκεδαστικό και εύπεπτο και ρυθμικά γρήγορο γυρνώντας κομμάτια στο σπίτι μου, δε θα το ψάξω στον Γιουγκοσλαβικό κινηματογράφο, θα το ψάξω στο Breaking Bad.
Είσαι ένας άνθρωπος που έχει γράψει τέρατα στο Cinema Thread του αγαπημένου μας φόρουμ. Όπως για παράδειγμα ότι στην ηλικία που έχεις φτάσει και με τα προνόμια που είχες να το κάνεις, δεν αφιέρωσες ποτέ τον απαραίτητο χρόνο για να «μπεις» έστω και στις παρυφές από ένα πολύπλευρο κινηματογραφικό αριστούργημα όπως το Space Odyssey (τυχαίο παράδειγμα για το οποίο αν θελήσεις να πάρεις στα σοβαρά το ποστ μου δοκίμασε κάποια στιγμή να παρακολουθήσεις αυτό). Δεν είναι άσχημο πράγμα οι «αιρετικές» απόψεις. Δεν είναι άσχημο να μην συμφωνείς με αυτό που ακολουθεί ο συρμός (ακόμα και αν είσαι μικρός και το κάνεις για λόγους χτισίματος μιας ατομικής ταυτότητας παρά για λόγους ουσίας), είναι άσχημο να μην καταλαβαίνεις τι πας να δεις και τι να περιμένεις από αυτό. Το καλό πράγμα με το να προσπαθείς να διευρύνεις όσο μπορείς περισσότερο την κινηματογραφική σου παιδεία χωρίς να σνομπάρεις τίποτα και βλέποντας τα πάντα δεν είναι ότι θα κερδίσεις απλά όλα τα γκομενάκια, είναι ότι θα φτάσεις σε ένα επίπεδο που θα μπορείς να απολαύσεις πραγματικά αυτό που βλέπεις, χωρίς κομπλεξ, παροπίδες, ανάγκη να καταγγείλεις την «ψευτοκουλτούρα» ή τα «σεναριακά κενά» σε μια σειρά που προέχει η διασκέδαση.
Με βάση όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα, δεν σου λέω ότι διαφωνώ με κάτι μαζί σου σε κάτι πολύ συγκεκριμένα από αυτά που λες, σου λέω αυτό που σου είπα: ότι το κάνεις λάθος. Προσπάθησε να καταλάβεις τι σημαίνει να απολαμβάνεις το enertainment που έχει να σου προσφέρει το Breaking Bad ή πήγαινε δες κάτι που θεωρείς καλύτερο (το Dexter, ΛΟΛ). Δεν είσαι πιο γαμάτος, είσαι απλά γεροντοκόρος, μη μας ζαλίζεις τον έρωτα.