Δεν έχω δει ιδιαίτερη γκρίνια για τις κρατικές χρηματοδοτήσεις, καθώς τα πράγματα εκεί είναι αρκετά αξιοκρατικά, τουλ. στην Ευρώπη. Για έργα σε εθνικό επίπεδο (ΕΣΠΑ) που αφορούν πιο πρακτικά ζητήματα (π.χ. μελέτες κατασκευών ή συμβουλευτικές υπηρεσίες) μπορεί κανείς να πετύχει διάφορα περίεργα, αλλά γενικά φροντίζουν "να μοιράζεται η πίτα" (έχω δει διάφορα πράγματα που δε μπορώ να μοιραστώ δημόσια, αλλά ποτέ δεν είχαν σχέση με το αντικείμενο ή την κατεύθυνση της έρευνας).
Αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν πράγματι κατευθυνόμενες ή προκατηλλειμένες μελέτες γενικότερα, αλλά αυτό το έχω πετύχει μόνο σε μελέτες με ιδιωτική χρηματοδότηση. Το παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι αυτή η μελέτη, μέρος προγράμματος που χρηματοδοτείται από Witherspoon Institute και Bradley Foundation (και οι δύο οργανισμοί είναι γνωστοί για τις συντηρητικές τους απόψεις), για τις διαφοροποιήσεις μεταξύ παιδιών που μεγαλώνουν σε ετεροφυλόφιλες και ομοφυλόφιλες οικογένειες.
Αλλά το αποτέλεσμα ήταν απλά να τους κράξει η υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα (σε letters to the editor και διάφορα papers που εκδόθηκαν αργότερα) για τα πολλά μεθοδολογικά σφάλματα στην έρευνα αυτή. Μερικά είναι τόσο προφανή που δεν χρειάζονται γνώσεις στατιστικής ή επεξεργασία των αποτελεσμάτων για να τα βρεις. Το μόνο "θετικό" στην έρευνα ήταν το μεγάλο sample size, καθώς οι περισσότερες μελέτες περιορίζονται σε < 200 ζευγάρια.
Όπως είπα και πριν, μία έρευνα δεν λέει τίποτα εάν δεν σχηματιστεί ένα consensus από τους ερευνητές που ειδικεύονται στον εκάστοτε τομέα. Οπότε, εκτός αν όλοι οι επιστήμονες είναι μέρος μιας τεράστιας παγκόσμιας συνομωσίας, το θεωρώ πολύ αφελές να θεωρούμε τυχόν κατευθυνόμενες μελέτες ως σημαντικό πρόβλημα.