Βασικά όλα αυτά είναι φλωριές, μπείτε και βγείτε χωρίς να πείτε καμία λέξη. Μη βάλετε φως, όλα σκοτάδι (όπως και στη πρόβα, κάτι θα φαίνεται, έστω κάνα κερί) γυρίστε την πλάτη στο κοινό και παίξτε για τη πάρτη σας χωρίς ψευτο-χεντμπάνγκιν, "συντονισμούς", "συναίσθημα" και αηδίες. Κατεβείτε απότομα μόλις τελειώσει το σετ και φύγετε κατευθείαν με τις κιθάρες και τις μπαγκέτες στα χέρια (ποιος γαμάει τα δωρεάν τους ποτά). Μπορεί κανείς να μη μάθει ποτέ ποιος ήσουνα πώς και γιατί, αλλά το σοκ θα είναι τόσο μεγάλο που θα το θυμάται για όλη του τη ζωή και εσείς θα έχετε ζήσει έστω για μία φορά τη μεγαλοπρέπεια του μπλακ μέταλ λάιβ.
υγ. σόρρυ ρε Donnn αλλά ειδικά εκεί με το merch stand, δεν άντεξα
