δεν διαφωνώ οτι η αρνητική μου φόρτιση με τα γεγονότα των ημερών και τις απανωτές βλακείες από πλευράς του Τσαμή και των ακολούθων του, μπορεί να έχει παίξει καταλυτικό ρόλο στην προδιάθεση μου ακούγοντας το κομμάτι. παρόλ' αυτά προσπάθησα να το ακούσω όσο πιο ψύχραιμα και "αντικειμενικά" γίνεται και εντάξει αυτό που με απωθεί πλήρως είναι το γεγονός του πόσο cheesy ακούγεται το τελικό αποτέλεσμα. δηλαδή ούτε αυτοκρατορίες, ούτε βασιλείες των ουρανών, ούτε ιερούς βομβαρδισμούς πλαισιώνει αυτό το πράγμα. είναι ξεκάθαρα μια μουσική ενός ανθρώπου σφηνωμένου σε μια συγκεκριμένη χρονική μουσική κάστα που φωνάζει οτι δεν επιδιώκει και δεν θέλει να έχει καμία επαφή με οτιδήποτε άλλο. σε τελική ανάλυση πιστεύω οτι ο άκρατος εγωκεντρισμός του william αντανακλάται πλήρως και στην μουσική του.