Εγώ δεν έχω άποψη για τον Γκαρσία, και δεν με ενδιαφέρει να έχω, ΑΕΚ είμαι τα δικά μου κοιτάω.
Αρπάζω όμως ως πάσα την κόντρα για πατατάκια , καναπεδάτους , νεο-οπαδούς (εμείς τους μαζέψαμε το 2004) και έρχομαι σε μιαν άλλη κουβέντα.

Τι πρωτάθλημα θέλουμε και τι ομάδα να υποστηρίζουμε. Δεν μπαίνω στην διαδικασία χαρακτηρισμών γιατί είμαι και 40 χρονών ασούμε και είναι τουλάχιστον αμαρτία να υποβαθμίσουμε την κουβέντα μας.
(Γαύροι μουνιά γαμώ τον Πειραιά για να είμαι εντός κλίματος section και να πάρω και τα πινκς / μούτζες μου).


Αυτή λοιπόν η συζήτηση έχει γίνει πολλές φορές στο κεφάλι μου και δεν μπορώ να πω ούτε με 50% σιγουριά ότι έχω κατασταλάξει. Τι τελικά θέλω την ομάδα που λέει ο Η. ή την Ομάδα που λέει ο Ριτζεκτ? Η αλήθεια είναι ότι αν μιλάει το συναίσθημα και οι αναμνήσεις θέλω του Ριτζέκτ. Είμαι όμως τελικά ΑΕΚ ή είμαι με τους Οπαδούς της ομάδας ΑΕΚ? Θα μου πεις με την ιστορία ... η ιστορία λοιπόν γράφτηκε στα χωμάτινα με παπούτσια από ύφασμα, με εργάτες/ποδοσφαιριστές και όρθιους γύρο από πλέγμα, και όχι από ένα μάτσο μισθοφόρους σε γήπεδα παλάτια και θερμαινόμενες πολυθρόνες.

Ο Τσίχλας είχε σχολιάσει ότι στο γήπεδο της ΜανΓιου είχε περισσότερη ησυχία και από εκκλησία. Ένας Άγγλος δημοσιογράφος είχε γράψει ένα βιβλίο που το έλεγε Η νόσος του σάντουιτς με γαρίδες (ή κάπως έτσι) και αναφερόταν στους (νεο)οπαδούς της Τσέλσι.
Φυσικά και τα 2 είναι αστεία μιας και ΑΥΤΑ είναι που έχουν κάνει και τους 2 φίρμες.

Αν θες το μοντέρνο ποδόσφαιρο του ΤσουΛου πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα πρέπει να ακολουθήσεις τον δρόμο του Η. (δεν τον κατακρίνω). Απλά αυτό που θέλει ο ριτζέκτ αντικειμενικά ΔΕΝ έχει θέση στο μοντέρνο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.
Εγώ θα ήμουν πρόθυμος να στηρίξω μια ερασιτεχνική λίγκα, να βλέπω μόνο ανθρώπους με μεράκι για την ομάδα και ΑΕΚτζίδες (όχι προεδρικούς ή οπαδικούς) δίπλα μου να τα λέμε. Αλήθεια δεν μπορώ να πω ότι αυτός ο δρόμος που έχει πάρει το ποδόσφαιρο με ενθουσιάζει, αυτός ο "καπιταλισμός" όπου ο πλούσιος θα γίνεται πλουσιότερος και ο φτωχός φτωχότερος (γιαυτό και έχω ξενερώσει και με την ΜανΣίτυ, καλή η μια κούπα για το εφε, αλλά δεν βρίσκω πια την φλόγα που με έκανε να την υποστηρίξω). Θέλω να έχω ελπίδα να δω μια μικρότερη ομάδα να έχει την ευκαιρία να χτυπήσει κάποιον τίτλο γιατί μπορεί, Ώστε η ομάδα μου όταν την κερδίζει να παίρνει τα εύσημα ως "ομαδάρα".

Το ποδόσφαιρο είναι πλέον επιχείρηση πολλών εκατομμυρίων για να μείνει ρομαντικό , εφόσον δεν μπορούμε να το αλλάξουμε η μόνη λύση είναι να του γυρίσουμε την πλάτη και να στραφούμε σε κάτι πιο αγνό.