μου άρεσε. ίσως επειδή είχα χαμηλές προσδοκίες λόγω της απογοήτευσης των Death Proof και Inglourious Basterds. κοντράρει Kill Bill (στα ίδια με το 2, από το 1 μάλλον χάνει). για πιο πίσω ούτε λόγος.
βέβαια να πούμε ότι δεν είχε ουδεμία επαφή με το αυθεντικό.
ΝΑΙ ΡΕ ΣΩΤΗ.
Το ταλέντο δεν λείπει από τον Ταραντίνο∙http://www.lifo.gr/team/readersdigest/36382Η διαφωνία μου με τον Ταραντίνο και η αιτία για την οποία δεν εκτιμώ τις ταινίες του είναι ότι, αν και ξέρει «πολλά», αν και έχει στο μυαλό του κάμποσες πληροφορίες (για παράδειγμα, σκαρώνει τα προαναφερθέντα πολυσυλλεκτικά soundtracks), φαίνεται να του λείπει παντελώς το ήθος και η υπευθυνότητα – η διακριτικότητα, η απόσταση, η υποδηλωτικότητα που διακρίνει τον καλλιτέχνη από τον δημιουργό ταινιών εκμετάλλευσης.
Εν τω μεταξύ οι δύο παράγραφοι που παρέθεσες είναι τα μόνα ψύχραιμα και λογικά σημεία του άρθρου.
Last edited by Shirime; 28-02-2013 at 19:20.
Ναι μωρέ "συμφωνώ με τη Σώτη" πως ο Ταραντίνο φτιάχνει exploitation movies, θα το προσέχω.
ε και τι; exploitation movie == κακή ή λειψή ταινία;
βρε α στα διάλα με την ελίτ και την άμμο στο μουνί της
ποια ελίτ δλδ, βγήκε η τελευταία σακαφλιόρα του φλοράλ και μιλάει για τέΓνη
και μετά βλέπει την άλλη την τρανσέξουαλ να τρώει τα σκατά της και χαίρεται, θαμαστρελάαααανουν
there's two kinds of film buffs
people who love movies and people who love movies that they love
guess where I'm at
quentin tarantino
απλός λιτός δωρικός χομπίστας
Well, there's egg and bacon; egg sausage and bacon; egg and spam; egg bacon and spam; egg bacon sausage and spam; spam bacon sausage and spam; spam egg spam spam bacon and spam; spam sausage spam spam bacon spam tomato and spam;
μαλακίες γράφει η σώτη, αλλά περιέργως είναι η μόνη από τις κριτικές στην ελλάδα που απασχολείται έστω και λίγο με το πώς λειτουργεί η ταινία στο αμερικάνικο κοντεξτ (όπου και απευθύνεται κυρίως δλδ).
την ταινία τη διασκέδασα όσο την έβλεπα, και δε μου κάνει εντύπωση αυτό, ο ταραντίνο είναι καλός διασκεδαστής. όταν θέλει είναι και εμπνευσμένα καλός με το (πολιτικό) αντικείμενο με το οποίο καταπιάνεται, βλ. inglorious basterds.
την ταινία τη διασκέδασα βέβαια ως έλληνας λευκός στην ελλάδα. ορίστε δυό ωραία αρθράκια από μαύρους αμερικάνους. να τα διαβάσετε, μερικές φορές οι ταινίες (και ιδίως τέτοιες ταινίες) σημαίνουν περισσότερα πράγματα απ'το "αχαχα γαμώ καφρίλα ταινία είναι έλα μωρέ". βέβαια και αυτή η αντίδραση δεν έχει μεγάλη βάση γιατί ο ίδιος ο ταραντίνο δηλώνει ξεκάθαρα τις προθέσεις του: "I've always wanted to explore slavery ... to give black American males a hero ... and revenge. ... I am responsible for people talking about slavery in America in a way they have not in 30 years. Violence on slaves hasn't been dealt with to the extent that I've dealt with it."
αρκετά μακριά απ'το "απλά μια ταινία" δλδ, δηλώνει ξεκάθαρα πως θέλει να αλλάξει την αναπαράσταση της σκλαβιάς στην ποπ κουλτούρα. όλαυτά δε σημαίνουν βέβαια πώς άμα τη φχαριστήθηκε κανείς έχει πρόβλημα, κιεγώ τη φχαριστήθηκα, αλλά νομίζω και αυτή η οπτική είναι απαραίτητη.
http://jacobinmag.com/2013/01/why-django-cant-revolt/
http://edition.cnn.com/2013/02/19/op...ned/index.html
εμένα μου άρεσε πάντως.
Αλέξη, Αλέξη! Τελείωνε , ΞΕΚΌΛΛΑ
την ειδα...
κλασικο Ταραντουλα σκουπιδαριο
καποιος να του πει οτι τα αθρωπινα σωματα δεν ειναι σακουλες με Pumaro, αλλα να ηταν μονο αυτο...γαμησετα...
μοναδικες καλες στιγμες καποιες του Ντι Καπριο αλλα μεχρι εκει
πεταμενα ευρα
Μια χαρά ψαγμένος είναι ο ταραντίνος, έχω αποφασίσει πως έχει δει ΚΑΘΕ ταινία που βγήκε στην αμερική στα 50s-60s-70s.