Η κάθοδος ήταν θαρρώ επιτυχημένη.
Δεν έχω φωτο, αλλά έχω να φλυαρίσω για πολλά αν δε βαριέστε:
Η κάθοδος:
SpoilerΦορτωμένος με τσιμπούκλανα, παράσιτα, μινμίνια, 1 έξτρα ζευγάρι κάλτσες + σώβρακο, 3 μπουκάλια τσίπουρο διαφορετικής προελεύσεως (τα 2 ιερόσυλα με αποτυχημένες κι ανίερες προσμίξεις και το ένα δικό μου, "χωρίς", να σώζει την παρτίδα), 1 ζευγάρι χιονιαλυσίδες, 50λίτρα υγραέριο, και 4 ντουζίνες audio cd ποιοτικής μουσικής εξεκίνησα πουρνό-πουρνό. Ο καιρός μας έκανε τη χάρη και στο μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής είχαμε λιακάδες.
Τα χιλιόμετρα που μας χώριζαν από τον τελικό μας προορισμό μειώνονταν γρήγορα καθώς αυξάνονταν τα λεπτά της πορωτικής, ακατάσχετής μας πολυλογίας. Η θεματολογία εναλλασσόταν με ακανόνιστους ρυθμούς και περιπλανιόταν σε δαιδαλώδεις διαδρομές μεταξύ αστικών μύθων περι ψυχεδελικών καλικάντζαρων, τραυματικών παιδικών βιωμάτων, τραυμάτων φυσικών και μη, εμπειριών κι επαφών 3ου τύπου, κουτσομπολιών, κοροϊδίας, μουσικών γνώσεων, άχρηστων πληροφοριών, σεξουλικών αναλύσεων, μπινελικίων, πιωμάτων, πτωμάτων, κλπ, κλπ, κλπ. Άφθονες ιστορίες γέλιου ξεθάβονται και παίρνουν τη θέση τους στο ρεπερτόριο της αφήγησης με αντίστοιχη, διακριτική garage, punk, psych, blues, heavy μουσική υπόκρουση. Τη ροή και τον ειρμό διέκοπταν κατα διαστήματα στάσεις για κατούρημα, διόδια και σχόλια-βαθμολογίες για τις πιπίτσες-θείες των διοδίων.
Λίγο μετά τη Λαμία άρχισαν να εμφανίζονται και ΟΥΦΑ! Γίναμε μάρτυρες εμφάνισης μητρικού σκάφους που προσέγγιζε από τη μεριά του Μπράλου γι' ανεφοδιασμό. Το σκάφος, ζωσμένο από ένα ακαθόριστο-μυστηριώδες νέφος ήταν λουσμένο σε άσπρο φως του οποίου οι ακτίνες καθώς διαπερνούσαν το νέφος σχημάτιζαν το γράμμα "Λ". Και σε αυτό το σημείο ακριβώς καλώ τον χρήστη 00i00 να παραθέσει τα φωτογραφικά ντοκουμέντα για να μην κατηγορηθώ ότι πίνω οδηγώντας ή όδηγάω πίνοντας. Τα άλλα τρία μουνιά έπιναν στη διαδρομή!
Η άφιξη:
SpoilerΤέλος πάντων... με τα πολλά μπήκα με το Corolla πορθητής στας Αθήνας ύπο τους ήχους των "Spacious Mind" και "Comets on Fire" και την πολύτιμη καθοδήγηση της σέξυ-Σούζι-GPS, έκανα μια γύρα ξώφαλτσα από ΣΕΦ και Γ.Καραϊσκάκη για να τσιγκλίσω τους δύο ΜΠΑΟΚΣ που κουβαλούσα. Μινμιν έχει βγάλει την κάλτσα και την έχει χώσει στο μπουκάλι με το τσίπουρο, την έχει ανάψει και κρέμεται από το παράθυρο του συνοδηγού έτοιμος να πυρπολήσει τον πρώτο γαύρο που θα πετύχουμε και δε θα προσκυνήσει το μεγαλείο του ΠΑΟΚ. Στο τσακ δεν έβαλε φωτιά στο μούσι του.
Μην τα πολυλογώ... ανηφορίσαμε τελικά για σαμπρελόσπιτο και πάρκαρα δίπλα στους κάδοι, καθώς πρέπει σε όλα τα σκουπίδια σαν και του λόγου μας.
Η υποδοχή:
Spoiler
Ο αξιαγάπητος σαμπρελίνιο μετά της συμπαθεστάτης γυναικός έχουν στρώσει κόκκινα χαλιά, έχουν φωταγωγίσει το τετράγωνο, σάλπιγγες παιανίζουν, γυμνόστηθες Γλυφαδιώτισσες ραίνουν με ροδοπέταλα κλπ κλπ. Υποδοχή με τα όλα της! Καπάκι μετά το απαραίτητο ολιγόλεπτο ξεμούδιασμα από το ταξίδι ξεκινάει το 2ο τμήμα της οργανωμένης υποδοχής: ΤΡΑΠΕΖΩΜΑ ΚΑΙ ΜΑΣΑ! ΟΛΕ! Ολιγόλεπτη σιωπή μέχρι να γεμίσουν τα τέρατα τα στομάχια τους... Βλέπεις τους είχα αφήσει νηστικούς σε όλο το ταξίδι κατ'εντολή του σαμπρελίνιο. Ακολούθησε ολιγόλεπτο ξεκούραση στα σαγόνια και μετά βουρ ξανά ιστορίες για αρκούδες, φλας μπακς, αφηγήσεις, κουτσομπολιά, γέλια και χαρές μέχρι να ρθει η ώρα για Καντέλα.
Τα της Καντέλας:
Spoiler
Ζωσμένοι με πυρομαχικά-τσίπουρα κατηφορίσαμε μέχρι το άντρο της ακολασίας κατα τις 10+. Μπαίνω και ψάχνω Φρηκ αλλά λείπει και τρομάζω... με καθησυχάζουν ότι "είναι έξω, θα έρθει σε λίγο". Ο Μιτς ήδη κοπανάει μεταλιές, χαλαρό. Ανταλλάσω γρήγορους και θερμούς χαιρετισμούς με Δραγονλόρδο και Μιτς με τους οποίους η μοίρα ως τώρα δεν είχε θελήσει να τα πούμε από κοντά. (Εδώ να σημειώσω ότι ο Μιτς καταδέχτηκε να παίξει μουσική με πράσινο φωσφορίζον λάπτοπ)
Χαιρετώ Μπαρμπ στη γωνιά του μπαρ που χαμογελά ανανεωμένη από τη ζωή στην επαρχίαΜπαστακώνομαι στον καναπέ της "κριτικής επιτροπής" ακριβώς μπροστά στο μπαρ στο παταράκι μέχρι να συντονιστούμε τι θα πιούμε, πως και τι...
Με χαρά γνωρίζω επιτέλους Κόμτε και Ραδιενέργεια και ξαναβλέπω Λαίδηκιλλερ μετά από χρόνια, μουχαμπετιάζομεθα σύσσωμοι καθώς αδειάζουν οι πρώτες μπύρες.
Συγκινούμαι στην πρώτη οπτική επαφή με τη μορφή του Φρηκ καθώς εισέρχεται στο μαγαζί κι ένα δάκρυ κυλά καθώς αγκαλιαζόμεθα. Του πασάρω τα τσίπουρα-μολότωφ προς φύλαξη κι επανέρχεται μετά από 10λεπτά με καραφάκι ρακές και 2 ντουζίνες σφηνοπότηρα.
Σε χαλαρούς ρυθμούς και κάπως έτσι κύλησαν 1-2 ώρες καθώς σιγά-σιγά έσκαγαν μύτη κι άλλα φυντάνια του φόρουμς. Μην κάτσω τώρα να απαριθμήσω, αλλά παίδες χάρηκα με όσους τα είπαμε για πρώτη φορά κι εσάς που σας ξαναείδα μετά από χρόνια. Κρίμας που κάποιους, όπως έμαθα το επόμενο πρωί, ήταν εκεί αλλά δε γνωριστήκαμε.
Η Καντέλα από χώρο είναι γαμάτη πάντως, να πάτε, κι εμείς θα ξαναρθούμε.
Οι μέταλς το χάρηκαν το πανηγύρι πάντως κι εγίναν και μπάχαλαΝα πω την αλήθεια δεν περίμενα ότι θα παίζει τόσες ώρες τέτοιο στυλ μουσικής αλλά δε με απασχόλησε και πολύ το ρεπερτόριο, με τα μουχαμπέτια δεν πρόσεχα την περισσότερη ώρα τι έπαιζε από τα ηχεία. Αλλά για να μιλήσω ειλικρινά περίμενα λίγο παραπάνω παλμό και λίγο παραπάνω σκουπίδιασμα χωρίς αυτό να σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι ξενέρωσα.
Και σε όσους φάνηκα λίγο ντάουν ήταν επειδή ήθελα να μείνω μέχρι το τέλος της βραδιάς στο μαγαζί και προσπαθούσα να μην πιω, και δεν ήπια και πολύ γιατί το επόμενο πρωί έπρεπε να γυρίσω 2-3 πτώματα οδηγώντας πίσω από κει που 'ρθαμε
Είχε πολλά καλά σκηνικά αλλά θα μείνω σε μερικά από αυτά:
Επική στιγμή: Ο Φρηκ είναι σε προχωρημένη φάση σκουπιδιάσματος αλλά ακόμα στέκεται όρθιος με τις δικές του δυνάμεις και είναι μπαστακωμένος δίπλα στο dj. Με το ένα χέρι κρατιέται να μην πέσει, το άλλο χέρι προτεταμένο ίσα μπροστά (σε στυλ τροχονόμου "απαγορεύεται η διέλευση") και φωνάζει "αγριεμένος" σε όσους πλησιάζουν τον dj για παραγγελιές: "ΜΟΝΟ ΜΕΤΑΛ! ΜΟΝΟ ΜΕΤΑΛ!"
Απρόσμενα επική στιγμή: Δευτερόλεπτα αφού γνωρίσω και συστηθώ με morphine αρχίζει να φωνάζει εκσταστιασμένη "ΒΑΛΤΕ ΚΑΝΑ ΚΩΛΟΟΟ!"
Επική στιγμή Parasight No1: Προς το τέλος της βραδιάς ο Parasight έχει αρχίσει να πίνει τσίπουρα σαν καταβόθρα, απελπισμένος από το ρεπερτόριο και προσπαθώντας να παρηγορηθεί και να δώσει παλμό. Καταφέρνει να χωθεί στη θέση του dj και παίζει δύο κομμάτια, πριν βάλει το τρίτο έχει έρθει ο αφεντικός και ευγενικά του λέει "συγγνώμη αλλά κλείνουμε σιγά σιγά". Κλείνει η μουσική, κλείνουν τα μηχανήματα αλλά ο Parasight έχει μείνει στο youtube να ψάχνει κομμάτια να παίξει και να αναρωτιέται γιατί δεν παίζουν τα ηχεία και γιατί ακούγεται η μουσική μόνο στα ακουστικά του. Το ότι του είπα 3-4 φορές "είναι κλειστά τα μηχανήματα" δε σήμαινε τίποτα γι'αυτόν εκείνη την ώρα
Επική στιγμή Parasight No2: Έχει πάρει απόφαση ότι δε γίνεται να παίξει μουσική και το μαγαζί κλείνει. Είναι μπροστά μου στη γωνιά του μπαρ, αρπάζει το μπουκάλι με το τσίπουρο και κατεβάζει 1-2 γουλιές σαν να ήταν νερό, μέσα σε nanosecond έχει "κάψει" το λαιμό του κι έχει φτύσει ότι τσίπουρο απέμεινε στο στόμα του πάνω μου \m/
Επική στιγμή Parasight+Μπερνι έξω από Καντελα: Σιγά σιγά βγαίνουμε και οι τελευταίοι, μόλις έχω βγει έξω, κλείνει η πόρτα πίσω μου και στο καπάκι ανοίγει με φόρα και σκάει φορτσάτος Parasight με γκάζια και αγκαλιάζει με στοργή ένα παρκαρισμένο, από πίσω του καρφί σκάει Μπέρνης, αγκαλιάζει κι αυτός το ίδιο αγαπημένο αυτοκίνητο κι αρχίζει να "γαμάει" το φτερό
Δε λέω άλλα γιατί θα φάω ξύλο.
Απλά να δηλώσω ότι από ένα σημείο και πέρα έβλεπα έναν Κασερίνο να περιφέρεται και να είναι παντού, με ένα τεράστιο μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπό του \m/ Δε μπόρεσα να σε σταθεροποιήσω να πούμε καμιά μαλακία παραπάνω
Απόλαυσα μουχαμπέτι "φιλοσοφικού" περιεχομένου με Ραδιενέργεια
Τα "μετά την Καντέλα":Spoiler
Δε θα δώσω πολλές πληροφορίες γιατί κινδυνεύει η ζωή μου αλλιώς. Θα δώσω
μόνο επιγραμματικά κάποια στοιχεία.
- Στο μισαωρο που πέρασε από τη στιγμή που βγήκαμε από το μαγαζί μέχρι που βρεθήκαμε στα κρεβάτια μας για ύπνο παίζει να συνέβησαν σκήνικα όσα περίπου και το τελευταίο δίωρο μες το μαγαζί
- Monster Magnet + Parasight + Californication = έκρηξη. Μαδαφάκαααααα!
- Μινμιν + ΡαδιοΜετρόπολις + Βαλτερό + Τσίπουρο = ααααα μπρράαααβο!
- Μινμιν ξύπνησε με το παντελόνι κατεβασμένο και αυτή ήταν και απορία που εξέφρασε με την πρώτη κουβέντα που άρθρωσε όταν ξύπνησε το πρωί. Ακόμα δεν ξέρει τι έχει συμβεί. Εγώ η γάτα και ο σαμπρελίνιο ξέρουμε
Αυτά.... και πολλά είναι
Η επόμενη μέρα-Επιστροφή:
Spoiler7 το πρωί είχα άγγιξει το κρεβάτι, 7:01 είχα κοιμηθεί, παρόλα αυτά 11 ήμουν στο πόδι αλλά παρόλα αυτά ξεκούραστος. Πρωινός καφές, μουχαμπέτι μπαλκονάτο με ντάλα ήλιο και αναμονή μέχρι να ξυπνήσουν οι ωραίες κοιμωμένες
Εμφανώς πεσμένη ομάδα λόγω κούρασης αλλά είχαμε υλικό για νέες ιστορίες πλέον
Μετά από δυο καφέδες, 5 στάσεις για κατούρημα, 600χιλιόμετρα και καμιά ντουζίνα διόδια διένειμα το κάθε σκουπίδι στον κάδο του και κατέληξα στο κρεβάτι περίπου 1:30 μετά τα μεσάνυχτα. Λίγο βάρβαρο αν υπολογίσει κανείς ότι 6:30 είχα εγερτήριο για δουλειά αλλά δε γαμείς. Αφού ήταν γαμάτα!
Ένα τεράστιο ευχαριστώ σε Μήτσο και Σέση κι ελπίζω να μην αργήσουμε να τα ξαναπόυμε με όλους.
Φρηκ την επόμενη φορά που θα πιούμε μαζί θα σου δέσω τα χέρια.
