Riverside - Shrine of New generation Slaves (2013)

[jack the ripper]

Tracklist:

No. Title Length
1. "New Generation Slave" 4:17
2. "The Depth of Self-Delusion" 7:39
3. "Celebrity Touch" 6:48
4. "We Got Used to Us" 4:12
5. "Feel Like Falling" 5:17
6. "Deprived (Irretrievably Lost Imagination)" 8:26
7. "Escalator Shrine" 12:41
8. "Coda" 1:39

Limited 2 CD edition and vinyl edition bonus tracks
No. Title Length
1. "Night Session (Part One)" 10:45
2. "Night Session (Part Two)" 11:22


Μετα απο λαϊκη απαιτηση (του κομισαρ μονο ) ας κανω επιτελους αυτο το ριβιου. 5ο αλμπουμ λοιπον για τους Πολωνους.
Τους ειχα πρωτο-ακουσει με το Second life syndrome και το σοκ με εκεινο το αλμπουμ ακομα το θυμαμαι. Στο ζουμι λοιπον.
Πρωτο φανερο στοιχειο του δισκου ειναι η μεγαλη διαφοροποιηση σε σχεση με ολα τα προηγουμενα αλμπουμ τους. Αυτο ωστοσο δε σημαινει οτι ολα τα στοιχεια που αγαπησαμε στους Riverside εχουν εξαφανιστει. ολες οι μελωδιες και ο χαρακτηριστικος ηχος ειναι εδω. απλα δεν υπαρχουν ιδιαιτερα heavy κομματια στο δισκο και οι ταχυτητες ειναι σαφως πεσμενες.

ξεκινημα με το "New generation slaves" που ξεκιναει αργα και περναει συνεχεια σε κλασσικο heavy prog rock. Δεν ειναι ασχημο κομματι αλλα προσωπικα δε με κραταει πολυ.

συνεχεια με το "The Depth of Self-Delusion" που ξεκιναει με το μπασο του Duda, ο οποιος τα γαμαει ολα με τη φωνη του σε αυτο το κομματι. απιστευτα μελωδικο κομματι.

το "Celebrity touch" ειναι πιστευω το κομματι που εχει τις περισσοτερες ομοιοτητες με τους προηγουμενους Riverside δισκους. πχ το σημειο στο 4.05 με το ξεσπασμα ειναι χαρακτηριστικοτατο παραδειγμα.

το "we got used to us" ειναι η μπαλαντα του δισκου (οπως ηταν το conceiving you Πχ). ωραιοτατο κομματι.

το "feel like falling" δε με τρελανε προσωπικα.

συνεχιζουμε ομως με τα 2 κομματια που για εμενα ειναι τα 2 καλυτερα του δισκου.
Deprived και ο χαμος. εκπληκτικη μελωδια, ΣΑΞΟΦΩΝΑΡΑ στο τελος και γενικα οπως πρεπει

Escalator shrine στα καπακια και απο το ιντρο καταλαβαινεις τι επικουρα προκειται να ακολουθησει. στη μεση του κομματιου εχουμε prog οργασμο το κομματι προχωραει και κανει build up σταδιακα μεχρι το εκπληκτικο φιναλε απο το 10.30 και μετα.

το coda εχει διαρκεια 1.30 λεπτο μονο και κλεινει το δισκο.

η bonus εκδοση που ακουσα εχει και 2 εξτρα κομματια. καθαρα ινστρουμενταλ και τα 2. ακουσα απο διαφορα ατομα οτι τους φανηκαν τελειως αδιαφορα. ειμαι αντιθετος με αυτη την αποψη και θεωρω οτι και τα 2 ειναι ωραια.


αρκετοι λενε οτι ειναι το καλυτερο και πιο ωριμο τους αλμπουμ ως σημερα. προσωπικα διαφωνω. ειναι ενα πολυ ωραιο αλμπουμ αλλα σχετικα ανισο. δλδ εχει καποιες κομματαρες αλλα εχει και 2-3 που ειναι μετρια σχετικα. δεν το θεωρω ισαξιο με second life syndrome και out of myself. επειδη ακουσα εκεινα πρωτα? ισως. αλλα ετσι πιστευω

[BURNIN AMBITION]

πες μας και τι παιζουν για εμας τους ανιδεους. μονο οτι εχουν σαξοφωνο καταλαβα

[jack the ripper]

sorry εχεις δικιο. προγκρεσιβ μεταλ γενικα. αλλα χωρις πολλα μπλιμπιλικια υπερτεχνικα ανουσια σολο κλπ. τσεκαρε πχ:

[BURNIN AMBITION]

θενξ κουκλε!!! θα τσεκαρω! νασαι καλα!!!!

[12 stars circle your brow]

ξεκίνα από second life syndrome

[jack the ripper]

ακουσε το ακουσε το και εμφαση στα κομματια που ειπα
Περιμενω γνωμη και απο φιξξξερ(ασμα)

[Κωλαράκι Τορνευτό]

Δεν ηξερα οτι τραγουδαει ο Ιβκοβιτς στους Riverside (!). Ωραιος, συμφωνω σε γενικες γραμμες φυσικα. Αυτο που συμβαινει ομως με τους Riverside ειναι απο οτι εχω δει το οτι ο καθενας γουσταρει περισσοτερο και θεωρει καπως το καλυτερο τους, το αλμπουμ τους που ακουσε πρωτο. Αυτο δηλαδη συνεβαινε μεχρι σημερα. Διαβαζοντας την κριτικη για το "Anno Domini: High Definition" (2009) ειχα απορησει αρκετα να πω την αληθεια, γιατι εγω αυτο το αλμπουμ το λατρευω (μετα βεβαια ειδα ποιοι εκαναν τα αρνητικα σχολια και ηρθα στα ισα μου ). Εχω ακουσει παμπολλες φορες ολα τους τα αλμπουμ, αλλα προσωπικα δε με τρελαινουν τα δυο τους πρωτα, τι να πω. Το "Anno Domini" μαρεσε αρκετα, κυριως γιατι ειναι καπως διαφορετικα απο τα προηγουμενα τους, ενω τα καλα σημαδια για το "Shrine Of New Generation Slaves" ειχαν ερθει απο προπερσι με το πολυ ομορφο "Memories In My Head" EP.

Τωρα, οσον αφορα το δισκο. Τα πρωτα δυο τραγουδια τα λατρευω, και ειδικα το "The Depth Of Self-Delusion". Φοβερες μελωδιες γενικα σε αυτο το αλμπουμ. Το τριτο κομματι μπαινει πολυ δυνατα, και δεν εχω καταληξει ακομα αν μου αρεσει πολυ ή οχι, ειναι απο αυτα που με ιντριγκαρουν να τα ακουσω περισσοτερο. Στην αρχη με ξενιζει αυτο το old school prog rock feeling που βγαζει, αλλα μετα αλλαζει και εξελισσεται ομορφα. Το "We Got Used To Us" ειναι μαλλον το κομματι του δισκου. Παρα πολυ απλο, πανεμορφο και λιτο, οσο πρεπει να ειναι εν προκειμενω. Πολυ συναισθημα και πολυ ομορφη συνεχεια στο δισκο, αφου σε πωρωνει για τα επομενα κομματια, στα οποια θελεις να ακουσεις κι αλλα. Μετα, πολυ σωστα οπως λεει κι ο jack, το "Feel Like Feeling" δυστυχως ειναι καπως αδιαφορο, προσωπικα το θεωρω το μονο αδιαφορο, αλλα ευτυχως ακολουθειται απο το υπεροχο "Deprived" το οποιο τα γαμαει ολα. Πιανακι, ρετρο ηχοι στα keyboards, σαξοφωνακι και γενικα σκετη καυλα, η οποια κλιμακωνεται μεχρι και το τελος. Το Escalator Shrine ομολογω οτι θελω να το ακουσω κι αλλο, αλλα μου φανηκε πολυ ενδιαφερον κι αυτο. H εισαγωγη του αλλα και γενικα ο ηχος του και το κλιμα του με πανε σε κατι μεταξυ Savatage Handful Of Rain και στο "A Pleasant Shade Of Grey", που ειναι και ο αγαπημενος μου δισκος Fates Warning, αρα καλο ειναι αυτο(!). Και τελειωνουμε το πρωτο CD με το outro, το σκοπο του οποιου εξυπηρετει το πολυ συντομο μεν, οχι αδιαφορο δε, Coda.

Τα "Night Session Part One" και "Night Session Part Two" δεν καταλαβα ποτε γιατι δεν μπηκαν μαζι με τα υπολοιπα, αφου ο δισκος εχει συνολικη διαρκεια κατω απο 75 λεπτα μαζι με τα δυο αυτα τραγουδια. Ισως θεωρησαν οτι δεν ταιριαζει στο κλιμα του δισκου? Οπως και να χει, ειναι πολυ ομορφα κομματια, κι εγω διαφωνω με αυτους που λενε οτι ειναι αδιαφορα. Θα πω ομως καπου εδω οτι οι Riverside ενω μαρεσουν πολυ, εχουν κατι το οποιο δε μπορω να το προσδιορισω, και καποιες φορες μου φαινεται απιστευτα βαρετο να κατσω να ακουσω τη μουσικη τους. Μου βγαζουν ενιοτε ενα εντελως... flat συναισθημα, οποτε δεν τους προτιμω. Αλλες φορες, γουσταρω αρκετα. Καπως ετσι παει και με αυτα τα δυο instrumentals.

Συνολικα, εγω τον θεωρω σιγουρα τον πιο ολοκληρωμενο δισκο τους, οχι τοσο γιατι ειναι εκπληκτικος, οσο γιατι αυτο που λεει ο jack για συνολο απο καλα κομματια με 2-3 μετριες στιγμες, το βλεπω αρκετα πιο εντονα σε ολα τους τα παλια αλμπουμς, με εξαιρεση το Anno Domini, που ομως εχει μονο 5 κομματια οποτε ειναι ειδικη περιπτωση (και ΓΑΜΑΝΕ και τα πεντε). Ενω αυτο ακουγεται ολοκληρο αρκετα πιο ευχαριστα για μενα.

[BURNIN AMBITION]

μολις το εβαλα. τι ωραιες μουσικες ειναι αυτες? θελω να τους δω λαιιιβ λεμε. μπραβο και θενξ που μου τους μαθατε

[jack the ripper]

ερχονται αθηνα αρχες ιουνιου.