..για το τέλος άφησα ένα inside joke που κάνει ο John Olson των Wolf Eyes με τον εαυτό του. Η american tapes [που είναι η εταιρία του], είναι ο ορισμός του diy label, και οι βινυλιακές εκδόσεις προετοιμάζονται ως εξής: Παίρνει αρχαίους μεταχειρισμένους δίσκους του μισού δολλαρίου από παζάρια ή από την δισκοθήκη του παππού του, τους κοβοράβει, τους κάνει κολάζ, τους ψεκάζει με σπρέυ και γράφει με μαρκαδόρο το όνομα της μπάντας και της κυκλοφορίας, ή δεν γράφει και τίποτα [έχω τρεις κασσέτες Dead Machines που δεν ξέρω ποιές είναι, γαμάνε όμως]. Σε ένα δίσκο των Graveyards [νομίζω] που έχω, το παλιό εξώφυλλο ήταν των Henry & Hazel Slaughter.
Οι οποίοι είναι αυτοί, και συνεχίζουν να αγαπάνε ξανά
ουδεμία εντύπωση δεν έκανε λοιπόν το γεγονός, πως όταν ο Olson αποφάσισε να παίξει [και αυτός] ΤΕΚΝΟ, ονόμασε την μπάντα του Henry & Hazel Slaughter
[φαντασιώνομαι πως το LP του θα είναι απο κολάζ δίσκων Wolf Eyes]
