Dream Syndicate-The Days of Wine and Roses Lp (1982 Ruby)

[Reject]

Σίγουρα ο Παύλος θα το ξέχασε να μιλήσει για έναν από τους πιό όμορφους δίσκους του πρώιμου Αμερικάνικου underground,ένας δίσκος που απευθύνεται σε πάρα πολύ κόσμο στο e.r.
Ψυχεδελικός σε στιγμές,άλλες φορές dreamy,άλλες πιο πανκ και ροκ εν ρολλ,ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος των Καλιφορνέζων είναι ένα από τα μνημεία της παγκόσμιας ανεξάρτητης σκηνής.
Συναισθηματικός,όμορφος,πανέξυπνος,με στίχους σχεδόν ποιητικούς,οι Dream Syndicate έβγαλαν τον δίσκο που ποτέ δεν κατάφεραν να βγάλουν οι Gun club,True West,Rain Parade,Long Ryders(εξαιρετικές μπάντες όλες) και στέκεται εκεί ψηλά μαζί με τον ομώνυμο δίσκο των Green on red.
Θα φανεί παράξενο σε πολλούς,αλλά ο απόηχος των Dream Syndicate μπορεί να βρεθεί σε μπάντες τόσο διαφορετικές όπως οι Last Drive και οι Radiohead,και αυτό δεν είναι υπερβολή.
Το Paisley Underground είχε αποκτήσει το μνημείο του και η πανκ σκηνή την περηφάνια ότι κατάφερε στους κόλπους της να έχει τόσο διαφορετικές τάσεις.
Όλες οι κυκλοφορίες των Dream Syndicate συνίστανται ανεπιφύλακτα.Μαρίλλιον,Ναθινμαν,Kontan στανταράκι.

http://www.youtube.com/watch?v=yOL65ZWiEPE

[regularpaul]

δισκαρα!!!

Θα φανεί παράξενο σε πολλούς,αλλά ο απόηχος των Dream Syndicate μπορεί να βρεθεί σε μπάντες τόσο διαφορετικές όπως οι Last Drive

ο Paul B. Cutler από την τελευταία σύνθεση των Dream Syndicate
εχει κανει παραγωγη στα Blood Nirvana & Fuckhead Entropy των Last Drive

[Reject]

Υπάρχουν στιγμές ακόμα πιο παλιές όμως στους Last Drive που μου θυμίζουν τους Dream Syndicate πχ η διασκευή στο It's all over now baby blue που είναι σαν να ακούς τους Dream Syndicate.
Mεγάλες επιρροές=Μεγάλη μπάντα.

[rudie]

Diskara ontws.
Pantws gia gun club, imo ta dyo prwta einai apisteutoi diskoi kai den exoun kati na zhlepsoun apo auto edw.

[Reject]

Γαμήστε όλους τους δίσκους που έχω ποστάρει μέχρι σήμερα.
Είναι κρίμα να πάει άπατος και να μην ακουστεί ένας δίσκος όπως αυτός των Dream Syndicate και ο παρακάτω:



...εκτός αν έχετε να κάνετε κάποια καλύτερη δουλειά όπως το να σχολιάσετε αν οι rammstein είναι true ή όχι,την νέα γιγακυκλοφορία των blind guardian ή αν οι pain of salvation είναι τελικά τέχνη....

[regularpaul]

πανκη με παραξενευει και γοητευει ταυτοχρονα που ενω εισαι γνωστος ''χουλιγκανος''
εχεις μεσα στα ακουσματα σου ακομα και Green on Red

για να τα συνδεσουμε ολα
καποια στιγμη στα τελη 90's επαιζαν στο Αν οι Drive (η σκηνη στο Αν τοτε ηταν εκει που ειναι σημερα το μερτς)
και στο Ροδον καποιοι εκ των Green on Red, ο Chuck Prophet σιγουρα
η αποφαση δυσκολη αλλα σταθερη για Αν
όπου λιγο αργοτερα ήρθε και ο Prophet για να παιξει με τους Drive το No Fun
σπαω το κεφαλι μου και το γκουγκλ ταυτοχρονα να θυμηθω λεπτομερειες αλλα μπα

το αγαπημενο μου κομματι τους, αν και οχι στα καλυτερα τους
ηταν αυτο

[Reject]

pavlito όλη αυτή η σκηνή του paisley underground μου αρέσει.όντως,οι green on red ήταν οι πιό μελωδικοί αυτής της φασης,αλλά μέχρι και το Here Come The Snakes είναι κορυφαία μπάντα.
είναι 2-3 σκηνές παράπλευρες με το Punk που τις εκτιμώ πάρα πολύ,(paisley underground,shoegaze,uk alternative),ε και εντάξει,αυτές ουσιαστικά ξεπήδησαν από το punk.
ανέφερες τους drive.ένας πολύ όμορφος δίσκος ήταν το out freakage,και γενικά στα τέλη 80ς/αρχές 90ς η αγγλική ανεξάρτητη σκηνή είχε βγάλει γαμάτες μπάντες όπως οι Birdhouse,οι Bivouac,οι Sink,oι Mega city four.Μπάντες που δυστυχώς ξεχάστηκαν μιάς και έπεσαν ανάμεσα στο poser rock/metal και στην άνοδο του grunge,αλλά παρόλα αυτά σε καμία περίπτωση δεν χάνουν την ποιότητα τους.
Απλά από αυτές τις μπάντες έλειπε το image,που το είχαν και το ποζερ αλλα και το γκραντζ.

[regularpaul]

χαχ, τους Last Drive εννοουσα, οχι τους βρεττανους
Bivouac & Sink δεν ξερω, θα τσεκαρω

[Reject]

χεχ!
τσέκαρε αν θέλεις και τους Jacobs Mouse.το Νο Fish lp είναι πολύ γλυκό.Ίδια φάση.
Για τους Αμερικάνους Das Damen δεν μιλάω,τους ξέρεις ήδη.Αλλά Jupiter Eyes και Mousetrap=ομορφιές.

[00i00]

τωρα το ειδα το θρεντ...δεν αντεχες να περιμενεις ε?

ενταξει μιλαμε για δισκο ο οποιος δικαιολογαει τον χαρακτηρισμο ''οροσημο'' οσο λιγοι...
εγω τον ακουσα αργα και ομολογαω οτι δεν με ειχε πει πολλα τοτες (90κατι-μεσα,αν θυμαμε καλα)

ιστορικο και ''επιδραστικο'' (που λεγανε και οι ελλην γραφιαδες) οσο δεν παει...για μενα πολυ απλα ο αμερικανικος ηχος δεν θα ηταν ο ιδιος χωρις το συγκεκριμενο,τις δουλειες των Wipers και φυσικα μετα των Youth & Pixies

μια ακομα αποδειξις του τι γκαυλες βγαινουν οταν ξερεις να μεταφερεις σωστα τις επιρροες σου (βλεπε Velvet Underground κυριως)
α και για τους στοουνεραδες...αυτους μαζι με το υπολοιπο συναφι λεγαν τοτες dessert rock

[Marillion]

μην ξεχνάς τους replacements και τους husker du. και το marquee moon να προσθέσω.

ε αυτό μόνο δε γράφτηκε (για βέλβετ αντεργκραουντ) αλλά το συμπλήρωσε ο μινμιν. αν κάποιος αποφασίσει να ψάξει τις απαρχές του αμερικάνικου ιντυ ροκ καλό είναι να ξεκινήσει από αυτόν τον δίσκο. επηρέασε τους πάντες και τα πάντα. πιθανολογώ πως ο calvin johnson άκουσε dream syndicate και είπε να αρχίσει να τραγουδάει επίσης.

[00i00]

βυμπ γιατι τον ξανακουω στο τερμα...

καθε μα ΚΑΘΕ φορα η ιδια γκαυλα
αμερικη αγαπη μου