Ο αντίλογος...
Είχα ακούσει μόνο το ΙΙΙ το οποίο μου είχε φανεί απαράδεκτο. Το τελευταίο το άκουσα 3-4 φορές, ελαφρώς καλύτερο από το ΙΙΙ αλλά μέχρι εκεί.
Βασική διαδικασία σύνθεσης τραγουδιών αμενρα. Μπαίνει μια ελαφριά μελωδία αργή με μια καθαρή κιθάρα, από αυτές τις μελωδίες-σκοπούς που αν αρχίσω να μουρμουρίζω τώρα σε μισή ωρίτσα έχω γράψει 20, αμέσως μετά το ίδιο θέμα με γκάζια, και συνεχίζουμε το πρόγραμμά μας με φωνή τύπου Ψ.Χ. Επαναλαμβάνουμε 2 φορές την ίδια διαδικασία και τελειώνει το τραγούδι. Με τέσσερα τραγουδάκια βγάζουμε και δίσκο ναούμε.
Πολυπλοκότητα μηδέν, βασικό παίξιμο οργάνων, δε θα πει κανείς "πωπω τι έπαιξε ο παιχταράς" και πουλάμε μυστήριο, σκοτάδι, ψυχή, μαυρίλα, πόνο, βάσανο κ.τ.λ.
Το χειρότερο από τα νεοψυχ-σπεισροκ του φόρουμ είναι καλύτερο από αυτούς.
Μερσί.
