σε όλους.

Άρα δεν έχει ξεχωρίσει κάποια ομάδα ως φαβορί. Εντάξει, υπάρχουν οι πάντα υπολογίσιμες δυνάμεις, ούτε Μπουλς, ούτε Λέικερς, ούτε Σέλτικς μπορείς να ξεγράψεις με βάση όλα όσα έγιναν τις προηγούμενες σεζόν και διάβασα ότι Νικς, Γκρίζλις, Ρόκετς και Νετς έχουν ανέβει πολύ, σε αντίθεση με Ντάλας που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα χωρίς Ντιρκ.

Πάντως είχα παρακολουθήσει λίγο τους Γουλβς στο ματς με τους Μαβς. Είναι να τραβάς τα μαλλιά σου όταν βλέπεις Σβεντ και Κιριλένκο να κάνουν παπάδες με κοντρολαρισμένο μπάσκετ, αν σκεφτείς ότι μέχρι πρόσφατα τους προπονούσε το λιθουανικό κακόγουστο αστείο Υπνάουσκας. Δεν ξέρω τι έκαναν στο επόμενα παιχνίδια, λογικά έπεσαν λιγάκι, αλλά δεν θα πέσω από τα σύννεφα αν στο μέλλον αρχίσουν να ζορίζουν τις παραδοσιακά καλές ομάδες.

Για τον Ρέυ που γράψατε, πέρσι έδειχνε να μην έχει φρέσκαδα, να είναι βαρύς και να μην μπορεί να ακολουθήσει τα τρεξίματα των υπολοίπων, ειδικά στα πλέι οφ. Τον κρατάς μέσα όμως, γιατί κάνει αυτό που έγραψε ο Μπλάκι παραπάνω. Ίσως εδώ να έχουμε κάτι αντίστοιχο με την ποδοσφαιρική περίπτωση Πίρλο που στη Γιουβέντους θυμίζει τον εαυτό του στα 28. Δεν είναι λίγες οι φορές φέτος που διάβασα ότι στο τέλος πολλών αγώνων πήρε το παιχνίδι πάνω του, για αυτό και ρώτησα.

Για τον Ντ' Αντόνι πραγματικά νιώθω αμήχανα που καταφέρνει να καβατζώνεται σε ομάδες με στόχους, όντας ένας προπονητής που σχεδόν θεωρήθηκε αποτυχημένος στην Ευρώπη. Και θα αναγκαστώ να βγω οφ τόπικ γιατί υπάρχει εκεί έξω η νέα μπασκετική υπερμορφή με την πιο τέλεια μούρη για να γίνει ο Κόουτς της Καρδιάς μας.




Andrea Trinchieri, κυρίες και κύριοι. Πάρτε τον ΤΩΡΑ*

*αναφέρομαι σε οποιαδήποτε ομάδα εκεί έξω.