Αυτό το θεωρώ πολύ άδικη κριτική ενάντια στον φιλελευθερισμό. Οι φιλελεύθεροι ούτε θέλουμε να ζούμε ο καθένας στην σπηλιά του απομονωμένοι από την υπόλοιπη κοινωνία, ούτε έχουμε τίποτα ενάντια στην αλληλοβοήθεια. Η διαφωνία μας είναι με τον κρατικό παρεμβατισμό, ή την εν γένει ύπαρξη κάποιας μορφής κεντρικής εξουσίας που επιβάλει κανόνες με την απειλή της βίας.
Παραδείγματος χάριν, υπάρχει σαφές πλεονέκτημα σε μία κοινωνία όπου όλοι έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και σε μεθόδους απολύμανσης και καθαριότητας. Ακόμη και εγωιστικά να το δει κανείς, η ύπαρξη ατόμων χωρίς πρόσβαση σε τέτοιες υπηρεσίες σημαίνει ότι δημιουργούνται πηγές μόλυνσης και αυξάνονται οι πιθανότητες ασθένειας και για όσους έχουν πρόσβαση σε αυτές. Η διαφωνία με την κρατική παρέμβαση στο συγκεκριμένο θέμα έγκειται σε δύο κύριους λόγους:
α) ιδεολογικά, δε θεωρώ ότι εγώ ή οποιαδήποτε ομάδα, ακόμη και το σύνολο της κοινωνίας κατά πλειοψηφία, έχουμε το δικαίωμα να επιβάλλουμε την συνεισφορά όλων σε ένα δημόσιο σύστημα υγείας παρά την θέλησή τους. Είναι προσωπική μας ευθύνη, ως άτομα που έχουμε αυτή την ιδέα για την υγεία, να φροντίσουμε για την υλοποίησή της και να πείσουμε και άλλους να συμμετέχουν, αλλά δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να αναγκάζουμε, με την απειλή της βίας, την συμμετοχή τους.
β) πρακτικά, ο κεντρικός σχεδιασμός δημιουργεί διάφορα προβλήματα που αφορούν την παραγωγικότητα του και το επίπεδο της ποιότητας των υπηρεσιών που προσφέρει, κυρίως επειδή είναι εύκολη η διαφθορά προς ένα σύστημα που εξυπηρετεί τα συμφέροντα όσων βρίσκονται κοντά στα κέντρα εξουσίας (κι αυτό δεν αφορά κατ' ανάγκη χρηματικές συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, καθώς υπάρχουν διάφορα είδη διαφθοράς).