Τα μικρά παιδάκια δεν έχουν έως κάποια ηλικία την απαραίτητη ικανότητα να κρίνουν, δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα ούτε κατά μικρό ποσοστό ο εγκέφαλός τους, είναι φυσιολογικό, είναι η ίδια η φύση. Κατά συνέπεια λαμβάνουν ερεθίσματα από όλον τον περίγυρό τους και φυσικά και τους γονείς τους. Ανάμεσα στους τρόπους του να συμπεριφέρονται, τους τρόπους που πρέπει να χρησιμοποιούν για να πετύχουν ή να ζητήσουν κάτι, λαμβάνουν και τα γούστα των γονέων τους είτε αφορούν αυτά στην εμφάνιση, τις καλλιτεχνικές ανησυχίες ή οτιδήποτε άλλο το αρκετά υποκειμενικό. Στην πορεία μεγαλώνουν και καταφέρνουν να κρίνουν τι είναι ωραίο σύμφωνα με τα δικά τους προσωπικά κριτήρια ή όχι. Σημασία είναι να έχει καλλιεργηθεί από τους γονείς η ελευθερία της σκέψης στα παιδιά, ώστε αργότερα να κρίνουν ελεύθερα, απαλλαγμένα από τις εξαρτήσεις από γονείς ή φίλους και όχι αυτό καθεαυτόν το πως θα ντύνονται ή το τι θα ακούνε, αυτό αν υπάρχει το πρώτο θα το βρούνε στην πορεία μόνα τους.

Ποιος άλλωστε από εμάς δεν αντέδρασε στη "γραμμή" των γονέων σε κάτι και δεν ακολούθησε σε τομείς της ζωής του το δικό του γούστο?