Jeff Buckley - Grace (1994)

[Captain Harlock]

Ήταν το έτος 1966 όταν γεννήθηκε ο γιος του διάσημου μουσικού Tim Buckley,ο Jeff Buckley.Η σχέση του Tim Buckley με την γυναίκα του και μητέρα του Jeff διακόπηκε όταν οι ίδιοι αποφάσισαν να χωρίσουν.Έτσι ο Jeff μεγάλωσε με τη μητέρα του Mary Guibert ολομόναχος χωρίς την υποστήριξη του πατέρα του,ενός πατέρα που είδε τον γιο μόνο μια φορά σε όλη του την ζωή (όταν το ίδιο του το παιδί είχε γίνει 8 χρονών πια),ενός πατέρα που πέθανε νέος από υπερβολική δόση ναρκωτικών.Έτσι ο μικρός μεγαλώνοντας άρχισε να αναπτύσει μια ακατανίκητη έλξη για την μουσική (σαν τον πατέρα του).Πράγμα που τον οδήγησε στο Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Λος Άντζελες όπου παρακολουθούσε μαθήματα κιθάρας.Έπειτα από την αποφοίτηση του μετακόμισε στην Νέα Υόρκη όπου άρχισε να δουλεύει σε διάφορα καφέ και μπαρ σαν τροβαδούρος.Όλο αυτό τράβηξε την προσοχή των υπευθύνων της Columbia οι οποίοι του πρόσφεραν συμβόλαιο.Έτσι με παραγωγό τον Andy Wallace (Nevermind!) ο Jeff Buckley μπήκε στο studio για να ηχογραφήσει τον δίσκο του,το θρυλικό "Grace".Τον δίσκο με τα καλύτερα φωνητικά που κυκλοφόρησε στα 90ς (για εμένα τουλάχιστον).Τι μπορεί να πει κανείς για ένα δίσκο που περιέχει τραγουδάρες σαν τα So real,Grace,Mojo pin και άλλα.Έναν δίσκο που περιέχει διασκευάρες σαν τα Corpus Christi Carol (ένας αγγλικός ύμνος γραμμένος κάπου το 1504),Hallelujah (του Leonard Cohen) και Lilac wine (της Nina Simone).Το ατού του δίσκου όμως είναι τα περίεργα φωνητικά του Jeff,φωνητικά που τέμνουν την ποπ μελωδικότητα με ένα οπερατικό στυλ που θυμίζει τραγουδίστρια της όπερας,με τη μόνη διαφορά του ότι εδώ τραγουδάει άντρας.Όλα αυτά με μια δόση δόση τσιρίδας που φέρνει λίγο στον Robert Plant (ο Jeff λάτρευε τους Led Zeppelin).Παρ' όλα αυτά όμως,η μεγάλη στιγμή του δίσκου έρχεται στο τέλος,πράγμα απίστευτο αν σκεφτεί κανείς τι ακολουθούσε πριν.Η μεγάλη αυτή στιγμή είναι η υπερ-κομματάρα "Dream Brother" η πιο μαύρη και μελαγχολική σύνθεση του άλμπουμ,ένα τραγούδι που κατά την προσωπική μου άποψη στέκεται σε υψηλότερο επίπεδο από τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου.Του δίσκου που αδικήθηκε στα 90ς από το αγοραστικό κοινό πουλώντας πολύ λίγες κόπιες σε σχέση με το μέγεθος της ποιότητας του.Όπως και να'χει όμως αυτός έμελλε να'ναι ο τελευταίος δίσκος του Jeff και αυτό γιατί τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του βρέθηκε νεκρός από πνιγμό σε έναν παραπόταμο του Μισσισσιππή.Οι συνθήκες του πνιγμού παραμένουν άγνωστες μέχρι και σήμερα αλλά όπως και να έχει αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο Jeff Buckley ήταν μια από τις καλύτερες φωνές που πέρασαν στη δεκαετία του 90.

Don't be like the one who made me so old
Don't be like the one who left behind his name
'Cause they're waiting for you like I waited for mine
And nobody ever came

[Drumsick]

Όπως τα λές είναι. Ειδικά για το Dream brother. Μεγάλος δίσκος. Και εντελώς τυχαία, φοβερά καθοριστικός σε προσωπικό επίπεδο, αφού η ακρόασή του σήμανε το τέλος των μεταλ ημερών μου, όταν οδηγήθηκα σε αυτόν μέσω διασκευής στον Jeff που είχαν κάνει οι Κatatonia. Στη συνέχεια ο Jeff με οδήγησε στον Tim και αυτός με τη σειρά του στον θαυμαστό κόσμο του 70's ροκ, αποκαλύπτοντάς μου έναν ολόκληρο μουσικό κόσμο που ως τότε αγνοούσα, και εκ τοτε αγαπώ περισσότερο από οτιδήποτε.

[Captain Harlock]

Μπααα εγώ δεν σταμάτησα να παρακολουθώ τη Μεταλ μουσική,βγήκαν πολλά διαμάντια σε αυτό το ιδίωμα στα 90s και στα 00ς χεχε!

Αλήθεια τι ακούς από 70ς μουσικές;

[Drumsick]

Καλά, δεν είπα οτι σταμάτησαν οι μεταλ μέρες μου το 94. Δεν είχαν καν αρχίσει τότε =Ρ
Από 70ς τώρα τι να πρωτοπώ μωρέ. Με αγγλία κυρίως έχω ασχοληθεί, σε φολκ καταστάσεις έχω εντρυφήσει κάμποσο. Γενικότερα με τραβούσαν πάντα οι υπερμπάντες του 1-2 δίσκων, όπως Affinity, Julian Jay Savarin, Mellow Candle, Trees, Fuzzy Duck, Swampgas, Indian Summer κ.α.
Κατα τ'άλλα, από πιο κλασσικά, στους αγαπημένους μου συγκαταλέγονται κάτι Pink Floyd, Eloy, Wishbone Ash, Free, Jethro Tull κτλ.

[Captain Harlock]

Μπράβο ρε συ,μα που τους θυμήθηκες τους Mellow Candle?Όπως και να'χει θα τσεκάρω και τα υπόλοιπα που πρότεινες γιατί πολλά από αυτά δεν τα γνωρίζω και μιας και μίλησες για φολκ μπάντες των 1-2 δίσκων να σου προτείνω αυτό.

Ο μοναδικός δίσκος που έβγαλε ο Jackson C. Frank (στα 60ς μεν).Ωραίο ακουστικό πράμα.Τσέκαρε κομματάρα από αυτόν τον δίσκο.

[menumission]

Ευγε θρεντσταρτερ, πες και για τον Nick Drake μιας κι ανεφερες τον εξαισιο Jackson. Kαι καπου εδω να πουμε πως το Grace ηταν το μοναδικο αλμπουμ που κυκλοφορησε οντας εν ζωη ο Jeff, το Sketches for My Sweetheart the Drunk, που εμεινε ανολοκληρωτο λογω του αιφνιδιου θανατου του και περιεχει τραγουδια που ειχε ηχογραφησει μεταξυ 1996 κι αρχες 1997 ειναι κι αυτο καταπληκτικο δε. Γενικα ο Jeff Buckley κατ'εμε ηταν απ'τους λιγους τοσο χαρισματικους -σε πολυδιαστατο επιπεδο- καλλιτεχνες που εχουν υπαρξει ποτε. Η σφοδροτητα με την οποια νιωθεις να παλλεται αυτη η τοσο ευαισθητη χορδη που διαπνεει οτιδηποτε τραγουδησε, η ανεπαναληπτη φωνη του μ'αυτην την τοσο ιδιαζουσα δυναμη ομορφιας και το βαθος με το οποιο σε διαπερναει διαποτιζοντας καθε ινα του ειναι σου, το συναισθηματικο ξεχειλισμα που εξοκειλει στις οχθες της μεθεξης που εχεις βυθιστει, ολ'αυτα κι αλλα πολλα που δεν ειμαι σε θεση να περιγραψω με λογια, δε μπορουν παρα σε στιγμες να σου φερουν δακρυα στα ματια. Ειχε το σπανιο ταλεντο του να μετουσιωνει το βιωμα του ακροατη σε εξιλεωση και καθαρση. RIP αθανατε.

[Captain Harlock]

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!Βασικά δεν είμαι φαν του Nick Drake αλλά ξέρω ότι έκανε διασκευή στο τραγούδι του Jackson C. Frank που πόσταρα.

[Captain Harlock]

Επίσης να μην ξεχάσω να αναφέρω το τραγούδι που ηχογραφήθηκε την ίδια εποχή με το "Grace" το "Forget Her" που έμεινε τελικά έξω από το άλμπουμ.Επίσης έχει δημιουργηθεί ένα βίντεο για το τραγούδι με αποσπάσματα από ακυκλοφόρητο υλικό.Ωραία πράματα!



Κρίμα ρε γαμώτο που έφυγε έτσι αυτό το παιδί.Να πάρ'δηλαδή.Πουτάνα ζωή το παιδί που δεν πείραξε κανέναν πήγες και έφαγες!

[H.]

Δίσκος ογκόλιθος, όσο περισότερα λέει κάποιος τόσο περισότερο τον υποτιμάει. Είναι να απορεί κανείς πως το forget her έμεινε εκτός δίσκου (τελειότερο καψουροτράγουδο έβερ). Και να φανταστεί κανείς ότι για παράδειγμα αναφέρθηκαν ως τώρα όλα σχεδόν τα κομμάτια του δίσκου, τα δικά μου αγαπημένα είναι τα last goodbye και το lover, οπότε πλέον τα πιάνουμε όλα. Τι να λέμε..

[starmanm]

thanks