η επαφή με μετανάστες μ' έχει κάνει πια να μην εκπλήσσομαι καθόλου με κάτι τέτοια.
έχω ακούσει άραβα σύριο που εδώ παλεύει για τα δικαιώματα των μεταναστών να λέει σε κούρδο σύριο πάνω σε συζήτηση σχετικά με το μέλλον της συρίας κατά λέξη "εσείς είστε μετανάστες στη συρία, είστε ξένοι, εμείς είμαστε περισσότεροι και θα γίνει ό,τι θέλουμε εμείς".
επίσης έχω βαρεθεί ν' ακούω από μετανάστες πόσο οι αλγερινοί ΕΧΟΥΝ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ την κλεψιά.
κι ας μην αναλύσω καν πόσο διασκεδαστικό είναι να προσπαθείς να πείσεις μετανάστες που 'χουν φάει σκατά ότι οι γκέη είναι επίσης μια καταπιεσμένη ομάδα της οποίας τα δικαιώματα θα έπρεπε όλοι να προωθήσουμε.
γενικά το ότι κάποιος έχει περάσει άσχημα και διαμαρτύρεται και παλεύει (αν παλεύει) για τα δικαιώματά του δε σημαίνει τίποτα περισσότερο από ακριβώς αυτό, ότι παλεύει για τα δικαιώματά ΤΟΥ. οι περισσότεροι φτάνουν μέχρι εκεί, ακολουθώντας τη γνωστή, αγαπημένη συνήθεια του ανθρώπου να κοιτάει τον κώλο του.
η συζήτηση εξακολουθεί να είναι η καλύτερη λύση πάντως, οι άνθρωποι παίζει και ν' ακούν περισσότερο απ' όσο νομίζουμε.
(αυτά μέχρι ν' αρχίσουμε να κρεμάμε με το καλό, βέβαια.)
