Originally Posted by Κωστάκης Ανάν
Δημοτικό. Η μάνα του Νίκου είναι χωρισμένη. δείχνει δυναμική, είναι πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Δαιμόνων και βάφεται έντονα. Η δική μου δεν είναι τίποτα από όλα αυτά. Ο Νίκος έχει πάρει έγχρωμη μαμά και εγώ βολεύομαι ακόμα με την ασπρόμαυρη. Ζηλεύω. Σκέφτομαι και γράφω. Συμπυκνωμένος χυμός ροδάκινο. Κυρούλα. Αύριο ανθολόγιο. Γυμνάσιο. Η Ιστορία ανακατεύεται και θα ξεράσει μεγάλες στιγμές. Η μισή Ευρώπη γκρεμίζεται αλλά εγώ θέλω παπούτσια με αερόσολα. Τί να κλάσει ο Λεχ Βαλέσα μπροστά στον Φάνη Χριστοδούλου. Το πρωί στο σχολείο γελάω με ανέκδοτα σόκιν, και το απόγευμα στο σπίτι ανοίγω τη 'Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια του Σώματος' και προσπαθώ να καταλάβω τί σημαίνουν. Λύκειο. Όποιος δεν ψηφίσει κατάληψη είναι φυτό. Idiotic television. Η Μακεδονία είναι ελληνική και όποιος δεν γαμήσει στην πενταήμερη είναι αδερφή. Enter Sandman. Δύο στυλό διαρκείας και ο θεός βοηθός. Όχι blanco, απαγορεύεται. Φοιτητής. Μεγάλα σχέδια, μεγάλα όνειρα, μεγάλα λόγια, με όλα τα έξοδά σας πληρωμένα. Φέρτε μου μια χούντα να την ρίξω αμέσως, και ένα καινούριο καλσόν, να μην κυκλοφορώ με το σκισμένο. Εμπρός, λαέ;....ωπ, με συγχωρείτε λάθος νούμερο. Στρατός. Πεζικό. Ο μπαμπάς, ο παχύς κώλος του βουλευτή, το φιλί, και ως εκ θαύματος Αεροπορία. Θητεία είκοσι μηνών, έξι μήνες στα σύνορα (λέγε με Λάρισα). Έμπειροι καθηγητές διδάσκουν λούφα, ευθυνοφοβία και πισώπλατο μαχαίρωμα. Αποφοιτώ με άριστα. Μπορώ πλέον και συμμετέχω σε συζητήσεις τύπου 'και μπαίνει μέσα ο επισμηνίας, και τί με λέει ρε μαλάκα;...'
