ένας από τους λόγους που λατρεύω τους ac/dc (οι υπόλοιποι λόγοι είναι τα υπόλοιπα album της Bon Scott έρας)
βρώμα και αλητεία στην παραγωγή, στη φωνή, στην κιθάρα, στους στίχους, στη μούρη τους
σάουντρακ για ΤΣΑΚΩΜΟΥΣ και μανούρες
τουλάχιστον 5 από τα 10 τραγούδια του άλμπουμ (και στην αυστραλέζικη έκδοση και στην international) είναι χαλαρά από τα καλύτερα έβερ του γκρουπ
το it's a long way to the top είναι από άλλο άλμπουμ αλλά πρόκειται ασφαλώς για σουρωμένο τόπικ (πέντε το πρωί), μιχάλης είσαι, μόνο καρδούλες
