Έχει ξαναγίνει η κουβέντα και έχω πει την ίδια άποψη. Κατ' εμέ το παιχνίδι είναι χαμένο αν ο ορίζοντας της αριστερής πλευράς (και η αναρχία μέσα) φτάνει μέχρι την άμυνα στις πρωτοβουλίες των ναζί και στις επιθέσεις του κράτους. Oι αντιφασιστικές δράσεις έχουν μεν μια υλική σημασία, στο να συσπειρώσεις τον κόσμο, να προστατεύσεις μετανάστες και να απαντήσεις στην τρομοκρατία. Αυτό που πραγματικά κερδίζει τον κοινωνικό πόλεμο όμως δεν έχει να κάνει καθόλου με τους φασίστες, έχει να κάνει με την ανταγωνιστική αντιπρόταση που θεμελιώνεις βήμα το βήμα για να κερδίσεις την κοινωνία πριν την κερδίσουν αυτοί. Αυτό που θα έπρεπε να είναι το πρώτο και το κύριο μέλημα της αριστεράς από τον Δεκέμβρη και μετά, που διαφάνηκε ότι η κρίση είναι αναπότρεπτη και το σύστημα θα χρειαστεί να θωρακιστεί αυταρχικά για να επιβιώσει, ήταν να κατασκευάσει δίκτυα αλληλεγγύης που αντικαθιστούν κάθε σπιθαμή του καταρρέοντος «κοινωνικού κράτους». Οι συνελεύσεις γειτονιάς είναι παράδειγμα δημοκρατίας από τα κάτω, τα οργανωμένα συσσίτια και το μοίρασμα τροφίμων και ρούχων είναι παράδειγμα κοινωνικής αλληλεγγύης, η δημιουργία χώρων όπως οι εργατικές λέσχες είναι παράδειγμα πολιτικής/πολιτιστικής αντιπρότασης, οι πρωτοβουλίες στα σωματεία και στους χώρους δουλειάς είναι παράδειγμα εργατικής δημοκρατίας. Αυτά όλα δεν είναι ουρανοκατέβατα, είναι εγχειρήματα θεμελιωμένα στο πολιτικό DNA των κινημάτων που διαδραμάτισαν τον σοβαρότερο ρόλο στον αιώνα που πέρασε. Είναι ακριβώς αυτό που έκανε το ΕΑΜ, αυτό που έκαναν τα σοβιετ, αυτό που έκανε η Hezbollah, αυτό που έκαναν οι Tupamaros, αυτό που επιχείρησαν να κάνουν τα unions στην αμερική του '30, αυτό που έκανε το CNT.Originally Posted by KoiliaSamprela
πέρα από το προβοκατόρικο σχόλιο σου Ικονοκλαστ , ειλικρινά , τι άμυνα μπορείς να προβάλεις απέναντι σε αυτό?
Αλήθεια, το ΑΝΤΙΦΑ του ΕΡ λέει ότι εδώ θα έπρεπε να σκάσουν 100 με κράνη και να βαράνε τον κόσμο;
Και μην σε τσιμπήσει καμιά μύγα, είναι ειλικρινής η απορία μου.
Το μόνο που πάει το μυαλό μου είναι προσπάθεια προβολής ενεργειών από την άλλη πλευρά.
Και λέω προβολή σε μέσα που έχει πρόσβαση η μέση νοικοκυρά , και όχι στα "μεταξύ μας φυλλάδια".
Καμία συμπλοκή, καμία αντισυγκέντρωση, καμιά μικροφωνική ενημέρωσης για φασιστικές επιθέσεις, κανένα μοίρασμα φυλλαδίων, καμία αντιφασιστική συναυλία δε μπορεί να πλησιάσει το σημείο που διακυβεύεται το αν μια κοινωνία θα οδηγηθεί προς τον εκφασισμό ή προς την κοινωνική χειραφέτηση. Αν η αριστερά τελικά χάσει αυτό τον πόλεμο στην ελλάδα είναι γιατί εγκλημάτισε τραγικά κωλυσιεργώντας σε διαλυτικές οργανωτικές διαμάχες, γιατί υιοθέτησε μια εκτός τόπου και χρόνου κοντόφθαλμη θεώρηση του πως συμμαχείς (ή και αν συμμαχείς πολλές φορές) με τα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται, γιατί υποτίμησε την οργανική αυτοτέλεια που έχει ο εθνικοσοσιαλισμός και που μπορεί και του δίνει την επίφαση του αντισυστημικού ρεύματος που τελικά πείθει την κοινωνία και την κερδίζει όταν μπορεί να το κάνει, και το σημαντικότερο: γιατί εγκατέλειψε σχεδόν απολύτως το να φτιάξει ένα σοβαρό ρεύμα ανατροπής από τους δρόμους και την ίδια την κοινωνία για να πάει στις καλένδες της συστημικής διαχείρισης, της «κυβέρνησης της αριστεράς» (ΣΥΡΙΖΑ) και ενός ψοφοδεούς κοινοβουλευτικού κρετινισμού (ΚΚΕ). Για να κερδίσει αυτό τον πόλεμο, κατα την δική μου ταπεινή άποψη, πρέπει ενωμένη να δουλέψει επισταμένως σε ό,τι λέω στην πρώτη παράγραφο, και να το κάνει αυτό, χθες.
Πολύ καλή συλλογή κειμένων για το ιστορικό παράδειγμα φασισμός, εδώ:
http://ektosgrammis.gr/index.php?opt...157&Itemid=628
