Αυτο πριν 3 μερες:
Ημουν λεει ο Λογκαν (Wolverine),εποχη πριν του βαλουν μεταλλο, με νυχακια και πληρης μνημη.Ολη νυχτα αιμα ξυλο και θανατο.
Εσωσα 2 φορες τον κοσμο και αλλες 2 ερωτευτηκα (μεταλλαγμενες εννοειται).Στο τελος βρισκομαι σε αμερικανικο φαστφουνταδικο
με αλλους 3 μεταλλαγμενους και εκει που τρωμε με ρωταει ο ενας ποσες φορες εχω πεθανει.
"3, τουλαχιστον, τοσες θυμαμαι"του απανταω.
"πως το εννοεις;"ρωταει η κοπελα της παρεας,"Καπως ετσι;" και βγαζει το κατανα απο την θηκη της και κοβει τον ευατο της στη μεση
απο το κεφαλι ωσ στο στηθος.Σιγα-σιγα οι 2 πλευρες αρχισαν να ενωνονται παλι και οταν επεστρεψε στην κανονικη της μορφη, την
κοιταζω βλοσυρα και της λεω "κουκλα μου, μια μερα ολοι μας θα πεθανουμε"
Αυτο πριν 2 μερες:
Βρισκομαι σε ενα οχταρμα φανταστικο κοσμο, (κατι αναμεσα σε lord of the rings,games of thrones kai hellboy 2),στο πλαι ενος
Σταρκ (οχι καποιος συγκεκριμενος,διμιουργημα) και σκοτωνουμε ορκ κατω απο τα πανηψυλα τοιχη του καστρου ενος βασιλια, ο οποιος
δεν εχει διξει το παραμικρο ενδιαφερον που εμεις οι ξενοι υπερασπιζομαστε το καστρο του.Η μαχη τελειωνει,και απο πανω μας
στεκουν σιωπηλα τα τοιχη.Δεν ανοιξαν καν τις πυλες να μα υποδεχτουν.Ξεκινησαμε,λοιπον,να κυνηγησουμε τους τελευταιους ορκ,
οταν ξαφνικα εμφανιστηκε πισω απο ενα βραχο μια αερινη υπαρξη.Μας ειπε οτι ηταν κορη του βασιλια,μας ζητησε συγγνωμη εκ μερους του
επιπολαιου και αγενη πατερα της και μας προσκαλεσε στο καστρο ως ενδιξη ευγνομοσυνης.Προσεξα το βλεμμα του Σταρκ, που γυαλιζε
και εσβυσαν και οι τελευταιες ελπιδες που ειχα να συνεχισουμε το ταξιδι μας.Μας περασε μεσα απο την κρυπτη του βραχου, και
περπατωντας αρκετη ωρα φτασαμε στα ανακτορα της. Εκει μας οδηγησε σε ενα δωματιο το οποιο ειχε ενα τεραστειο τραπεζι και
πανω του, υπηρχαν σε απολυτη συμμετρια κοματια απο γυαλι,τζαμι και κρυσταλλο.Μας διηγηθηκε την ιστορια,πως αυτα τα κομματια
αν εννωθουν με τον καταλληλο τροπο,διμιουργουν ενα πρισμα,το οποιο μπορει να ενεργοποιησει το μυστικο οπλο του εχθρου και να
οδηγησει τον κοσμο σε ενα ατελειωτο σκοταδι.Εκεινη την ωρα βλεπω οραμα πως εκατομμυρια ορκ κατευθυνονται προς το καστρο.Το
οραμα ξαφνικα χανεται και εμφανιζεται μπροστα μου οτι πιο ομορφο εχω δει ποτε στον υπνο μου:μια πανεμορφη και λυγερη ξανθουλα.
Ηταν Λανιστερ!!Ανιψια του Tywin για την ακριβεια και ειχε ερθει με τον θειο της επισκεψη στο βασιλια.Ηταν η δικια μου σειρα
να γυαλισει το βλεμα μου.Δεν εκατσε πολυ μαζι μας,μας ειπε οτι ηταν παιδικες φιλες με την πριγκηπισσα,και λιγο μετα,κοιταζοντας
το τραπεζι με τα γυαλια,μας ειπε την δικη της εκδοχη για τον μυθο(την Λανιστερ εκδοχη,οτι ειναι ξεφτισμενες ιστοριες του παρελθοντως
για παιδακια και δεν χριαζεται να πιστευουμε σε τετοια παραμυθια).Οταν τελειωσε υποκλιθηκε και γυρισε να φυγει.Προσπαθησα να
κρυψω την αναστατωση μου και ψυχραιμα,χωρις να με αντιληφθει κανεις, απλωσα το χερι μου και εκρυψα στην τσεπη μου μια χουφτα κρυσταλλα.
Λιγο μετα μπαινει οργισμενη στο δωματιο η γυναικα του βασιλια και μαλωνει την κορη της που μας εβαλε κρυφα στο μυστικο δωματιο.
Τοτε ακουγονται φωνες απεξω και ηχουν βουκινα.Ηρθε η ωρα της πολιορκειας.Η βασιλισσα φευγει και μενουμε οι τρεις μας να κοιταζομαστε.
Σχεδον ταυτοχρονα μαζευουμε ολα γυαλια-τζαμια-κρυσταλλα και αρχιζουμε να τρεχουμε προς την κρυπτη.Την ιδια ωρα,μαζι με τα βουκινα
ηχει και ο καταστροφικος βομβος του ξυπνητηριου και δεν προλαβα να δω τον Κοναν να ερχεται να τα γαμησει ολα...
Κατι τετοια ονειρα βλεπω τελευταια και παω με αιματα στη δουλεια
