Επιστροφή στην επαρχία και σε καλλιέργειες είναι ένα σημαντικό βήμα προς την ποιότητα ζωής. Αλλά οι καλλιέργειες να είναι συλλογική δραστηριότητα όλης της κοινωνίας και τα προϊόντα να είναι τοπικής περιορισμένης παραγωγής και να μην τρέφουν τα αδηφάγα τέρατα των μεγάλων αστικών κέντρων. Προτυπο οικοκοινοτητων δηλαδή.
Γιατί αλλιώς, για να πετύχεις μεγάλες παραγωγές (έστω βιολογικές και χωρίς δηλητήρια, αλλιώς το καυσαέριο έιναι υγιεινότερο) θα πρέπει να ξημεροβραδιάζεσαι και να τα φτύνεις στα χωράφια, 20 και βάλε στρεμμάτων, 5-6 άτομα το πολύ και τότε θα δεις πόσο καλά ζούμε εδώ στην πόλη, όπου το πολύ πολύ να "παίζουμε" στο εξοχικό του μπαμπά με ζαρζαβατικά σε 5Χ5 χώρο και ονειρευόμαστε βουκολική ποιότητα ζωής.
Αντε μετά από καθημερινή 12-15ωρη δουλειά σε χωράφια να έχεις όρεξη να βγεις, να γκομενίζεις, να ακούσεις μουσική, να διαβάσεις κάτι ψαγμένο, κλπ. Τάβλα για ύπνο και πρωί πρωί με την αυγούλα ξανα μανά... Μην απορείτε που τα πιο καθυστερημένα και οπισθοδρομικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας έιναι στην επαρχία. Η τιβί και το καφενείο αναγκαστικά θα έιναι η μόνη σου ενημέρωση και ψυχαγωγία.
