αφού με ξύπνησε τα χαράματα η αδερφή μου γιατί ροχάλιζα λέει (εγώ απλά ανέπνεα, γιατί με άκουγα κιόλας) κοιμήθηκα κ είδα το εξής:
ήμαστε κάπου σε μια υπόγα κάπως σκοτεινή, κάπως περίεργη κ έχουμε μαζευτεί κάτι συγγενής να συζητήσουμε κ να φάμε. αλλά επειδή δεν είχε αναψυκτικά καθόλου εκεί που ήμασταν βγαίνω να πάρω μία pepsi.
στην ομόνοια ήμασταν αλλά όλα γύρω μια ζοφερή κατάσταση, ρημαδιό, σπασμένα τζάμια κ πεζοδρόμια, συδεριές μέσα στη μέση των δρόμων χάος (κ όχι αναρχία) παντού.
βλέπω ένα περίπτερο (αυτό στην αθηνάς, όχι πως έχει καμία σημασία) πάω στο ψυγείο αφού περνάω χωρίς να τσακιστώ κάτι σπασμένα τσιμέντα κ βλέπω μία μοναδική pepsi κ γύρω κάτι cola spar κ διάφορες άλλες τέτοιες απομιμήσεις.
παίρνω λοιπόν το μπουκαλάκι μου κ εμφανίζεται ένας τύπος μέσα από τα μαύρα σκοτάδια με μαύρη καμπαρντίνα κ καπέλο καβουράκι κ μου κάνει:
"τι δεν έχεις καταλάβει; η οικονομική κρίση είναι παγκόσμια. Τα εργοστάσια της pepsi κλείσανε".