Youtube/εξώφυλλο φάση για οτιδήποτε άλλο εκτός απο τέτοια πράγματα όμως, γράψτε δυό λόγια.Originally Posted by Shirime
μια χαζομάρα γι'αυτό ακούστε αυτό:
Για το μπαγκράουντ της συλλογής αυτής τα γράφει πάρα πολύ όμορφα ο κ. Τρούσας (Τζαζ & Jazz) σε ένα από τα πιο απολαυστικά ελληνικα μουσικα μπλογκς, το Δισκορυχείον, το οποίο είναι όνομα και πράγμα για όσους αρέσει αυτή η υπέροχη γεροντίστικη αρθρογραφία για τη μουσική. Απίστευτο υλικό και πληροφορίες. Έχει και λινκ για να μη ψάχνετε. Στο προκείμενο, κάνει μια παρουσίαση και των 6 συμμετοχών. Όλοι τους άγνωστοι συγκριτικά πάντα με αυτούς που μνημονεύονται συνήθως σαν πατέρες της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής, δηλαδή τον Ξενάκη, το Γιάννη Χρήστου και τον Βανγκέλις (κάνει και μια ωραία νύξη για την Πλάτωνος ο Τρούσας). Γίνεται επίσης αναφορά και σε μια υποτιθέμενη συνέχεια της συλλογής, για την οποία σχολιάζει εκτενώς.
Αυτό που δεν γράφεται στο Δισκορυχείο είναι το hipster seal of approval που δίνεται χρόνια αργότερα στην κυκλοφορία με την επανέκδοση του από ένα label του Keith Fullerton Whitman (Hrvatski) που κάνει ακριβώς αυτή τη δουλειά. Ο ίδιος ο Whitman λέει:
Και είναι όλα αλήθεια! Tο EMS VCS3 είναι ακριβώς το obscure cult retro παιχνιδάκι που χρειάζεται να δει κάποιος μικροετής φοιτητής ηλεκτρολόγος ώστε να μην κόψει φλέβες στα ατέλειωτα μαλακισμένα εργαστήρια αυτοματισμού και ηλεκτρονικής. Υπό αυτό το πρίσμα το Ελληνική Ηλεκτρονική Μουσική -1 μπορεί να σας σώσει τη ζωή!"jeeeezus ... so here’s just about the best record ever ; a collection of late 60s pieces from 6 hellenic composers ; only one of which even rates a single listing in the hugh davies book (that would be michael adamis) ... see that on the cover? It’s the patch-bay of an ems vcs3, arguably the most legendary/ covetable analogue synthesizer."
Λέγοντας ωστόσο για κόψιμο φλέβας, μπορεί κάποιος να κάνει και κάποιο σχόλιο και για την ίδια την αξία της συλλογής με καθαρά μουσικό ενδιαφέρον αυτή τη φορά. Ή και όχι, γιατί το μουσικό ενδιαφέρον της συλλογής μπορώ να το εκτιμήσω προσωπικά στο 1/100 του ιστορικού και τεχνικού της ενδιαφέροντος. Είναι φυσικά μια κουβέντα που μπορούμε να γίνεται με ακαδημαϊκό ή δήθεν ακαδημαϊκό ενδιαφέρον για ώρες πολλές και να λέμε πόσο συγκλονιστικό είναι πχ που εδώ ίσως βρίσκεται καταγεγραμμένο το πρώτο έβερ sampling ελληνικής μουσικής στην ιστορία (Βλαχόπουλος και Βασιλιάδης), και πόσο φοβερό και καθοριστικό στο αισθητικό αποτέλεσμα ήταν η τεχνική εξάρτηση για την εποχή και τι θα είχε γίνει αν ο Αδάμης είχε φέρει νωρίτερα τα συμπράγκαλα του και τι έκανε το EMS VCS3 στην μουσική και όλα αυτά τα obscure και ωραία που ρίχνουν τις γκόμενες και μας κάνουν πάντα αγαπητούς στις παρέες (not).
Η αλήθεια όμως είναι ότι πολλές φορές η μουσική είναι και αγώνας δρόμου και έχει σημασία ποιός είσαι και απο ποιά αφετηρία κάνεις ό,τι κάνεις. Και κάποιος που έχει δει φερ' ειπείν το εξής πολύ ωραίο γνωρίζει ότι η χρήση EMS VCS3 φαντάζει συγκλονιστική και υπερobscure και πόσο γαμάνε τα κουμπάκια στο εξώφυλλο για μια συλλογή από άγνωστους έλληνες ηλεκτρονικοπερίεργους καλλιτέχνες το 1974 (!)... αλλά κάποιοι άλλοι κύριοι έμελλε να παράξουν με το ίδιο εργαλείο, μόλις ένα χρόνο πριν, κάτι κομματάκι τελικά πιο σημαντικό για την ιστορία της παγκόσμιας μουσικής:
