κατώριμε περιγράφεις τη μικροαστική σαπίλα που ίσχυε εδώ και πολλά χρόνια. το μίσος και η ζήλεια για τον διπλανό μας και το βόλεμα των ημετέρων υπήρχε από πολύ παλιότερα: θα έλεγα από πάντα στην κοινωνία όχι μόνο την ελληνική αλλά και παντού - τελοσπάντων παντού στο βαθμό που το κάθε μέρος ζει με τον τρόπο του σύγχρονου δυτικού καπιταλισμού. αυτό που ξεχωρίζει τη μια απ' την άλλη είναι οι καταβολές και οι συγκυρίες. για να το εξειδικεύσουμε, ας πούμε πως στην ελλάδα το φίλημα κατουρημένης ποδιάς για να πάρουν το παιδί μας γενίτσαρο (οι καταβολές) μετασχηματίστηκε σιγά σιγά σε γλύψιμο στον αντιδήμαρχο για να μας πάρουν εθελοντές στο φεστιβάλ θεσσαλονίκης για να το παίζουμε μούρη στα ντεμέκ κουλτουρέ γκομενάκια της συμπρωτεύουσας (οι εκάστοτε συγκυρίες). φυσικά παρατηρούμε και όλα τα ενδιάμεσα στάδια ραγιαδισμού, ηθελημένης και περιχαροούς δουλοπρέπειας δηλαδή, στην εξουσία που χαρακτηρίζει κάθε μικροαστικό μόρφωμα, πολύ συχνά και λούμπεν στοιχεία. (ό,τι κι αν σημαίνουν οι λέξεις λούμπεν, μικροαστός και προλετάριος στις μέρες μας και στην κοινωνία μας)
καθώς καμία κοινωνική ομάδα δεν είναι άμωμη και όλες έχουν πατήσει λίγο πολύ επί πτωμάτων στον αέναο αγώνα των σκατών να επιπλεύσουν σε μία πολύ στενή για αυτά χέστρα, όλοι έχουμε παραδείγματα (ο καθένας από τη δικιά του εγωιστική - ατομιστική_με_την_κακή_έννοια) σκοπιά: ο δημόσιος υπάλληλος κράζει τον άχρηστο και αγράμματο προϊστάμενό του, ο ιδιωτικός υπάλληλος κράζει τα λεωφορεία που απεργούν και δεν μπορεί να πάει στη δουλειά του και απολύεται, το μικροαφεντικό στο τοστάδικο κράζει το βρωμιάρη τεμπελχανά που έκανε το λάθος να προσλάβει και του κάνει κάθε βράδυ τη βιτρίνα πουτάνα με αποτέλεσμα να μην πατάει άνθρωπος, ο αγρότης κράζει το βενζινά, ο βενζινάς το φούρναρη και ούτω καθ' εξής. γενικά αυτό όπως φαντάζομαι κι ελπίζω να ξέρεις ονομάζεται κοινωνικός αυτοματισμός
τι είναι λοιπόν ο κοινωνικός αυτοματισμός;
είναι η τάση των κοινωνικών ομάδων να κατηγορούν η μία την άλλη για τα δεινά τους, εν συντομία το όλοι εναντίον όλων.
και ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΡΜΑΛ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΥΤΗ
να το ξαναπώ για να δώσω περισσότερη έμφαση
ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΡΜΑΛ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΥΤΗ
Είναι συμπεριφορά που υποθάλπτεται και καλλιεργείται συστηματικά και συστημικά, από τα μέσα και τα λογής λογής αφεντικά
ο μετανάστης μας παίρνει τις δουλειές
ο δημόσιος υπάλληλος τα ξύνει
ο εργάτης παίρνει πολλά λεφτά και φεύγουν οι δουλειές έξω
ο απεργός μας κάνει τη ζωή δύσκολη, η πιπεριά γαμήθηκε, το λεμόνι επήρε να χαλάσει
όλα αυτά είναι προπαγάνδα που λέγεται χρόνια κι έχει ριζωθεί στο μυαλό του κοσμάκη στέρεα. τόσο στέρεα που και να την αντιληφθείς πάλι δεν μπορεί να αποτινάξεις όλα της τα κατάλοιπα απ' τη σκέψη σου
και όντως όσο βαθαίνει η κρίση βλέπουμε κομμάτια της κοινωνίας να συσπειρώνονται πίσω από ιδεολογικούς φορείς αυτών των ιδεών: στη γερμανία τα οικονομικά προβλήματα της μεσοπολεμικής απομόνωσης οδήγησαν στον ναζισμό, εδώ βλέπουμε τη Χ.Α. και το Λα.Ο.Σ., στη Γαλλία είναι χρόνια που ο Λεπέν είναι υπολογίσιμη δύναμη (αν κ τρου, όχι τόσο τα τελευταία χρόνια) και στην Ιταλία υπάρχει η Λέγκα του Βορρά.
οι άνθρωποι που σκέφτονται έτσι με τον τρόπο που περιγράφεις, που έχουν φάει τον παπά του συστήματος για το τι τους έχει γαμήσει το βιοτικό επίπεδο με τρόπο τόσο καθηλωτικό έχουν στραφεί προς τα κει, ή στην καλύτερη έχουν μείνει παγιδευμένοι στην τραμπάλα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, αφού η μνήμη χρυσόψαρου που τους χαρίζει απλόχερα ο κόσμος των μίντια και η εξουθενωτική καθημερινότητα δεν τους φτάνει και για παραπάνω σκέψη και ανάλυση
είναι όμως αυτά τα στοιχεία αυτοί που κατεβαίνουν στο δρόμο, που δυναμικά απαιτούν μια καλύτερη ζωή, που οργανώνονται σε συνελεύσεις στη γειτονιά και στο χώρο εργασίας, που απεργούν για μήνες;
στο δρόμο, πέρα από περιθωριοποιημένες μειοψηφίες που ζουν στα όρια της γραφικότητας, όχι. (βέβαια δεν είναι ακίνδυνες αυτές οι ομάδες, αλλά ας μην αναλύσουμε αυτό καλύτερα)
οι περισσότεροι όμως από αυτούς που αγωνίζονται (μην πω όλοι γιατί κανείς δε γεννιέται αγωνιζόμενος) ήταν. και μέσα στις χίλιες αντιφάσεις που έχει η κάθε ατομικότητα και συλλογικότητα, μπορεί και να παραμένουν αποχαυνωμένοι και νυχτωμένοι σε κάποια ζητήματα και να 'ναι ριζοσπάστες και συνειδητοποιημένοι σε άλλα