2 χρόνια πριν, μεσημέρι, πηγμένος, στη ρεσεψιόν κάποιου σούπερ μάρκετ της Μυκόνου, παλεύω με τους υπολογιστές (είχα πάει να στήσω τα συστήματά τους). Μπαίνει αλλοδαπό γκομενάκι, εξαιρετικότατο, όσο δε φαντάζεστε, με βλέπει πίσω από τους υπολογιστές και με ρωτάει, στα αγγλικά, που βρίσκεται κάποιο μέρος (δε θυμάμαι όνομα καν). Πάνω στο πήξιμο και τη βιασύνη να τελειώσω, της λέω απλά ότι δε γνωρίζω τα μέρη και να ρωτήσει κάποια από τις κοπέλες. Ρωτάει, μαθαίνει, της καλούν ταξί και φεύγει. Λίγα λεπτά αργότερα έμαθα ότι το "κάποιο μέρος" ήταν το στριπτιζάδικο του νησιού. Η κοπελίτσα είχε πιάσει δουλειά εκεί.

Ξέρω, ξέρω, δε θα μου κατέβαζε το παντελόνι παρακαλώντας να τη ΓΑΜΗΣΩ, αλλά, οκ, ένιωσα απίστευτος μαλάκας όταν το έμαθα και απλά την έδιωξα βιαστικός επειδή ΔΟΥΛΕΥΑ.